Shadows : The Beginning

Δώσε μου ζωή...🔞

κεφάλαιο με σεξουαλικό περιεχόμενο

ΚΑΛΕΜΠ pov

Με κοιτάζει σοκαρισμένη όπως κι εγώ... Δεν μπορώ να το πιστέψω πως την έχω εδώ μπροστά μου...μοιάζει με ψέμα... Η μυρωδιά της ... τα μάτια της ... το κόρμι της ... Όλα πάνω της με τραβάνε σαν μαγνήτης... Πώς αντεξα δύο χρόνια τώρα μακρυά της ? τώρα συνειδητοποιώ όση εξάρτηση έχω σε εκείνη...Τώρα καταλαβαίνω γιατί την πόνεσα εξ αρχής.... ήθελα τόσο γαμημένα πολύ να αφήσω το σημάδι μου πάνω της Και το έκανα με το λάθος τρόπο..
κοκαλωνω όταν αντιλαμβάνομαι πως όσο την κρατάω ξεκιναω να ακούω φωνές μέσα στο κεφάλι μου ... καταλαβαίνω πως είσαι σκέψεις...
ΤΙ ΓΊΝΕΤΑΙ...? Πως έγινε αυτό πάλι? 
προσπαθώ να συγκεντρωθώ σε εκείνη όμως οι σκέψεις μεγαλώνουν....

"ΤΙ ΘΈΛΕΙ ΑΥΤΌΣ ΕΔΏ?  "
"ΜΗΝ ΤΗΝ ΑΓΓΊΖΕΙΣ
"ΘΑ ΤΟΝ ΣΚΟΤΏΣΩ"

Καταλαβαίνω πως είναι σκέψεις του Ντομ ... Πώς γίνεται να τον ακούω... ?
Εκείνη κάνει ένα βήμα πίσω....
"ΣΕ ΜΙΣΏ...!" ΜΟΥ ΛΈΕΙ ΚΑΙ ΦΕΎΓΕΙ....

"Σ'ΑΓΑΠΆΩ..." της λέω αλλά εκείνη φεύγει... προσπερνάει τους πάντες και βγαίνει έξω...

Όχι... Όχι μωρό μου δεν θα σε χάσω πάλι...σκέφτομαι τρέχω σαν μανιακός πίσω της να την προλάβω... βγαίνω έξω και μυρίζω το υγρό χώμα από την βροχή... Η μυρωδιά με μπερδεύει γιατί βρέχει... Είναι δικό της άραγε?  κλείνω τα μάτια και ακουω το ουρλιαχτό της....  " ΓΙΑΤΊ..."  την ακουω να φωναζει. .. πηγαίνω προς την φωνή και την βλέπω ακουμπισμένη σε έναν τοίχο.. βρεγμένη να κλάιει και να συνεχίζει να λέει αυτό το γιατί....

Την πλησιάζω... δε με κατάλαβε.. ακουμπάω τα χέρια μου στα μάγουλα της .... Τόσο γαμημένα ώραια αίσθηση... "ΓΙΑΤΊ σαγαπαω...." της λέω... κάνει να ανοίξει τα μάτια της και λιποθυμαει... προλαβαίνω και την πιάνω... Την σηκώνω σε στυλ νύφης και την μεταφέρω στο αυτοκίνητο...
πραγματικά δε με νοιάζει τίποτα και κανένας... Αυτή τι στιγμή μόνο εκείνη σκέφτομαι... Μόνο εκείνη υπάρχει... εκείνη κι εγώ....
Την ξαπλώνω στα πίσω καθίσματα... μπαίνω μπροστά και καθομαι ... χτυπαω με δυναμη τα χερια μου στο τιμονι ...

"Ξυπνά μάτια μου .... Όλα τελείωσαν τώρα "της λέω αλλά εκείνη δεν σαλεύει... Είναι μουσκεμμα... τα μάτια της κλειστά και τρέμει.. Πρέπει να την πάω καπου γρηγορα.. Στο ξενοδοχείο δεν μπορώ γιατί θα την δει η άλλη η ΜΕΓΑΙΡΑ.... Ένα μέρος μου έρχεται στο μυαλό....

ξεκινάω να οδηγαω με τέρμα τα γκάζια για να φτάσω όσο πιο γρήγορα μπορώ... Έχω να πάω εκεί 2 χρόνια... Δεν έχω επιλογή όμως ελπίζω να υπάρχει ακόμα το σπίτι... φτάνω στο ξέφωτο που ενώνει την πόλη με το δάσος...