Düşünsenize bir daha uyanmamak üzere uyuduğunuzu. Oysaki her gece ölüyordunuz değil mi? Peki kim hissediyordu sizi ya da kim hissedip de ses çıkarmıyordu? Derin bir bıçak izine ne gerek var, kalbiniz parçalanmış size mesaj atıp konuşmak ister misiniz, diye sorsa buruk kelimelerinizle konuşacak mısınız? Konuşamayacak o harfleriniz. Siz onu sessizliğinizle seviyorsunuz. Bir harf bile söyleyebilecek misiniz. Kalbinizin bedeninizin ruhunuzun neyiniz varsa hepsinin ona ihtiyacı olduğunu bile bile son damlasına kadar kıskandığınız halde, bir yağmur damlasını denize karıştırmamayı istediğiniz imkansızlıkta onu her şeyinizle seviyorsunuz.
Ama siz onun hiçbir şeyi bile olmuyorsunuz!
Konuşmak istemedim
Sessizliğimdin çünkü.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Papatya Kokulu Sözler
Teen Fiction"mevsimleri bilmem de bazen bir insanı tanımak baharın başlangıcı olabiliyor." Kitap alıntıları ve daha fazlası için takip de kalın 😊🌼🎀
