Drit e Terr

Drit e Terr 1

Une jam Bledi , 'Bled problematiku' sic me thirnin ne jetimoren ku u rrita . Erdha ne kete bote gabimisht nga dy prinder qe nuk kam edhe te vetmin informacion rreth tyre . Kam degjuar nga edukatoret ne jetimore qe me kan gjetur te hedhur ne nje nga koshat e plehrave te Tiranes . Nuk e di kush ishin ata persona shpirtlig qe vetem 'prinder' nuk e meritojne te quhen . Ata qe me ben koken me braktisen , nuk me deshen e me hodhen si nje qen rrugesh , tashme nuk pres nga dikush tjeter te me doje e respektoje .
Jam zgjuar me qindra dite me stomakun bosh dhe nga zhurma e zoreve qe kercisnin per pakez ushqim . Kam derdhur lot cepave te jetimores cdo dite , dhe kam sakrifikuar veten, qe ato , motrat dhe vellezerit e mi te mos ndjenin dhe vuanin njejt si une ne ate jetimore . Kur them 'vellezerit dhe motrat' nenkuptoj cdo femije qe ishte ne ate jetimore . Ishim ritur se bashku dhe une si me i madhi qe isha me duhej te kujdesesha shum per to . Nuk deshiroja assesi qe edhe ato te binin te flinin duke mbajtur stomakun me duar . Edukatoret qe kujdeseshin per ne ishin nga njerezit me te neveritshem , te gjithe ishin te prekur nga semundja e korupsionit , pasojat e te ciles i vuanim ne femijet jetim . Fondet te cilat vinin per ushqyerjen dhe mirembajtjen tone vidheshin nga koka maskarenjesh qe na detyronin te hanim buke thate e ndonjehere nje gjelle me nje arome te shpifur qe kushedi se sa kohe kishte qe ishte pergatitur .
Me muaj te tere braktisa shkollen per tu bere bjese e rruges . Cdo dite dilja dhe lypja neper bulevardet e Tiranes . Lypja disa qindakra qe te blija buke dhe pak djath e te shkoja ti haja fshehurazi me vellezerit e motrat e mia ne jetimore . Kushedi se sa njereze me kishin goditur me shkelme e mjete te ndryshme tek sa une ju lutesha te me falnin ndonje qind lekshe . Me zinte gjumi si leckaman lulishteve te Tiranes , dhe kishte raste kur zgjohesha nga nje kove me uje te ftohte nga disa femije qe argetoheshin dhe qeshnim pa fund duke me hedhur uje e gjuajtur me gure .
Kisha vuajtur edhe duke me zene gjumi ne te ashtuquajturen dhoma e denimeve . Pasi kujdestaret e lige kuptonin qe une kisha sjelle buke e ndonje ushqim tjeter per femijet e jetimores , me mbyllnin ne nje dhome te ftohte dhe me lageshtire , ku flija me nete te tera ne ate dysheme te akullt ku minjte ishin te vetmit qe me benin shoqeri . Qaja , qaja dhe bertisja duke goditur fort murin e asaj dreq ndertese qe me kishte lene aq kujtime te tmershme , qaja per ato qe me braktisen , per te ndjere qoft edhe per njehere te vetme dashurine dhe ndjesine e te pasurit nje familje , nje shtepi . Kisha vuajtur aq shum duke u rahur barbarisht nga persona te ndryshem . Ato mure te asaj jetimoreje me kishin shkateruar fizikisht dhe psikologjikisht . Por pavaresisht gjithckaje me duhej ti fshihja lotet e te ngrihesha ne kembe , te behesha i zoti i vetvetes dhe nje dite te takoja ato , prinderit e mi .
Jo per ti perqafuar e per tju thene qe ju kam ndjere mungesen , por per tju treguar se ja dola krejtesisht i vetem , arita te behem dikushi ne jete edhe pse ato me hodhen ne rruge si te isha nje cop lecke dhe jo nje femije qe kishte vetem disa dite qe kisha ardhur ne kete bote mizore , nje femije qe kisha nevoj te ritesha prane aromes se nenes dhe me keshillave te nje babai .
Gje qe nuk e kisha fatin ti ndjej asnjehere ....

Pershendetje miq , ky eshte Libri im i 3 . Historia e ketij libri eshte historia e mikurt tim te ngushte .
Eshte shum histori interesante dhe e bukur , po aq eshte edhe e dhimbshme .
Si ne te dy librat e pare , edhe ketu gjithcka qe do te shkruaj eshte e vertete dhe kam informacion te mjaftueshem nga miku im sa per te treguar gjithcka me detaje .
Shpresoj qe tju perqej historia .
Pres komentet dhe mendimet tuaja ...
Ju falenderoj