Drit e Terr

Drit e Terr 5

U zgjova disa ore me vone , apo disa dite , nuk e di sa kohe kishte kaluar por di qe u zgjova . Sapo hapa syt hodha nje veshtrim rreth e rrotull . Ndodhesha ne nje dhome i shtrire ne nje krevat ku duart e mia ishin te lidhura pas hekurave te krevatit . Dreq , si mund te mendonin se jam i cmendur . Po edhe sikur te isha i cmendur si mund te lidhet keshtu nje njeri , dhe aq me pak nje femije .
Epo jetonim ne Shqiperi . Cdo gje mund te ndodhte ne kete vend me njerez aq mizor dhe te paafte .
Mora fryme thell dhe bertita :

- Hejj , nuk jam i cmendur , dikush te me ndihmoj ...

Degjova qe u hap dera dhe ne dhome u fut nje grua veshur me te bardha , dukej qe ishte tek 40 vjec .

- Me ndihmoni ju lutem , nuk jam i cmendur .

- Ri i qete , nuk tha kush qe je i cmendur . Thjesht ke nevoj te kurohesh . Do qendrosh pak kohe ketu me ne .

Bhoo , kjo me te vertet mendon qe jam i cmendur . Me trajton si nje femije . Me duhet patjeter te bej dicka . Hajde pra Terr , vere ne pune ate mendjen tende idjote qe te solli ketu ku je . Tani qe po i flisja vetes fillova te mendoj dhe une qe jam i cmendur .

- Degjo te lutem . Une jam Bledi , Bledioni . Jam rit ne jetimore , bera nje vit burg pa bere asnje lloj faji . Nuk jam i cmendur thjesht .....

I tregova gjithcka . Fola aq shum pa ndale vetem qe ajo infermjerja te me besonte qe nuk jam i cmendur . Ajo me shikonte si e cuditur tek sa u ulu tek kembet e krevatit . Heshti per disa sekonda dhe me pas me tha me nje gjysme zeri ,,,

- Bej sikur po fle nese dikush futet ne dhome . Mos fol derisa te vij serisht .

- Por...

Doli jasht , ajo iku pa thene asnje fjale tjeter . I lutesha zotit qe tani mos me ndodhte dicka tjeter ku do tme fundoste akoma me shume . Nuk mund te duroja me , isha vetem 16 vjec .
Ajo dite kaloi , kaloi duke pritur infermjeren qe me tha te mos flisja deri sa ajo te vinte serisht . Nuk erdhi . Qendrova 24 ore ne ate institucion si te isha i cmendur , dhe ne fakt me te vertet po cmendesha .

                          *****

- Hajde Ter , futu brenda pse ri tek dera .

- Ashtu ... Une .... Une te mos vij me mire . Po iki .

- Ku do te shkosh ? Ti nuk ke familje dhe as shtepi?

- Vendi im eshte ne rruge . Shpresoj qe nje dite tu'a shperblej te gjith cfar bet per mua .

Tashme i kisha lene ato ambjente burgu dhe spitali . Isha jasht , isha i lire . Dhe kjo e gjitha fal Albes , infermjeres qe i refeva gjithcka . Po , ajo me kishte ndihmuar vertet shume . Me kishte dhene ndihmen me te madhe duke me shpetuar nga ato ambjete te tmershme , dhe tani po me ofronte te qendroja ne shtepin e saj .
Askush nuk me kishte ndihmuar per asgje deri sot . Me dukej e pabesueshme ajo cfar Abla po bente per mua . Nuk do ta haroja kurr , dhe nese nje dite do tja dilja mbane do ja shperbleja ne menyren me te mire te mundshme .
Me tha qe donte thjesht tme ndihmonte pasi ajo kishte humbur nipin e saj ne moshen time .
"Une i kam mundesite dhe dua te te ndihmoj" me kishte thene rruges tek sa shkonim ne shtepin e saj . U futem brenda dhe me drejtoi drejt nje dhome .

- Kjo tani do te jet dhoma jote . Ndoshta nuk te pelqen por mund ti ndryshojme mobiljet me vone .

Cfare? Nuk me pelqente? Ajo dhome ishte dhoma me e bukur qe mund te kem pare ndonjeher . Nuk e mendoja qe une do te flija ne nje dhome te tille , tek e fundit vendi im ishte ne rruge . Isha i lumtur , por me brente ndergjegja , doja aq shum tja shperbleja asaj femre hyjnore . Po , sepse per mua ajo ishte nje hyjneshe .
Nuk me perqafonte apo thoshte fjale te bukura , por veproi ne nje menyre qe shum pak njerez mund te veprojne .

- Tani do te sjell ushqim , pasi te hash shtriu dhe pusho . Une do te jem ne pune sepse jam turn i dyte sot . Mund te dalesh ne kopshtin e shtepise por mos u largo shum larg , duhet te maresh veten si fillim .

Tunda koken ne menyre pohuese dhe mbylla deren pasi ajo doli . U shtriva dhe po qendroja me 1000 mendime ne mendje .
Ate dite kisha fjetur aq shume . Kur hapa syt ora shenonte 19:50 . Jashte ishte bere Terr . Ashtu i zhveshut gjysme e siper dola ne sallon duke ferkuar syt .

- Pershendetje .

Ishte zeri i holle i nje vajze qe ishte ulur ne divanin e vetem te atij salloni te madh dhe po shikonte TV me nje qese kokoshkash ne dore .

- Ckemi .

I thash me zerin e pergjumur . Nje "Ckemi" e cila tingelloi me shume si nje "po ti kush je" .
Thene te drejten vajza ishte shum e bukur . Isha mesuar me vajzat e jetimores qe i trajtoja te gjitha si motra te vogla dhe nuk mund te shihja vajze me ndonje sy tjeter .
Ajo ishte e veshur me pantollona super te shkurtra dhe me nje triko qe dukej se i vinte e madhe . Kishte floke ngjyre gruri te drejte dhe te gjate , sy ngjyr blu dhe buze mesatare dhe me forme . Ishte e dobet ne trup dhe mesatare nga gjatesia .

- Une quhem Adel .

- Gezohem , une jam Terri .

- Ke shum emer te bukur , kush ta ka vene?

Kjo ishte pyetja me sikletuese qe mund te me jet bere?
Po emrin Bledion valle kush ma ka vene? Mendime te ndryshme me vinin ne mendje tek sa mendoja po kesaj nuk i ka treguar e ema qe vij nga nje jetimore .

- Shoket e burgut .

U pergjigja tek sa ulesha ne divanin ku ishte ulur ajo .

- Cfare? Pse ty ne burg ke lind?

Po kjo ku dreqin i gjen keto pyetje acaruese . Epo keshtu jan vajzat tek e fundit . Kur mendoj vajzat me mungojne shum te gjith femijet e jetimores . A thua valle do ti shoh serisht ndonje dite e ti perqafoj fort...

- Po ty cfar qenke keshtu? Hajde te perqafoj lali jot , te ti puth syt e bukur ...

Dhe zgjata duart ta merja pran vetes .

- Po ti manjak je?

Me bertiti tek sa cohej nga divani . Nuk e kuptova pse u acarua kaq shpejt . Motrat e mia ne jetimore adhuronin kur i merja ne perqafim , sidomos kur i puthja tek syt . Ato me dhuronin kaq shum dashuri , dhe une isha i vetmi vella i madh per to . Nuk e kuptova sjelljen e asaj vajze , thjesht i ofrova nje perqafim ...

- Ashtu ... Me fal .

- Cfar te te fal? Vjen ne shtepin time dhe akoma pa me njohur kerkon te me perqafosh . Offf mama cfar psikopati na ke sjelle ne shtepii .

Vazhdoi te bertiste tek sa ecte sa andej kendej ne sallonin e stermadh .

- Me fal . Nuk do te qendroj gjat . E di qe eshte shtepia jote dhe ke plotesisht te drejte . Une jam nje manjak dhe vendi im eshte ne rruge .
Nuk e kisha me qellim te keq kur desha te te perqafoj . Ne vendin ku une jam ritur nuk kemi pasur prinder qe tna edukojne apo te na falin dashuri ashtu sic ti je ritur . Ne munges te dashurise familjare i dhuronim njeri tjetrit perqafime . Nuk kam hasur ne jete te njoh vajze tjeter pervec motrave te mia ne jetimore , prandaj u solla edhe me ty njejt si me ato . Te kerkoj vertet te falur ...

Sakaq syt e mi shkelqyen nga pika te vogel lotesh . Jo sepse e kuptova qe bera gabim , por ngaqe mu kujtuan ato , motrat e mia te vogla . Kush eshte kujdesur per to? Kush i ka mbuluar naten kur jane zbuluar tek sa flinin gjum? Kush ju ka sjelle per te ngrene? Kush ju ka falur dashuri dhe kush i ka mesuar se si te sillen me edukatoret . A thua valle u mungoj? A me kan haruar? Oh sa shum do doja ti shihja dhe tju thoja qe jam ketu gjithmon per ti mbrojtur si nje vella i madh .

Kaq per kete pjese , ndoshta do te ket nje pjese tjeter por pak me von .
Cmenim keni per Alben dhe Adel .
Pse mendoni se Alba po e ndihmon Bledin (Terrin) .
Mirepres mendimet tuaja ne lidhje me pjesen . E di qe kjo pjese nuk ishte dhe aq interesante por me duhej ta beja per te kuptuar me mire vijueshmerine e ngjarjeve .
Shpresoj tju pelqej historia dhe ju falenderoj pa fund per komentet dhe votat 😌😌😌😌