"Une jam Bledi , u rita ne nje nga jetimoret e Tiranes . Jeta me perballi me veshtiresi te medha duke me perplasur neper dyer te burgjeve e gjykatave . Jetova si endacak rrugesh me barkun e thate duke u bere pre e shume veseve negative . Une isha nj...
Ne ate institucion riedukimi ose thene ndryshe ne ate burg kishin kaluar dite , jave , muaj dhe vite . Ju duket e pabesueshme besoj? Por fatkeqesisht eshte e vertet . Pikerisht pa bere asnje faj isha denuar me 1 vit e 4 muaj burgim . Kalova shume gjera te veshtira , duke vazhduar nga 21 ditet ne biruc me "koken" e burgut dhe deri ne diten e gjygjit tim perfundimtar , ate dite ku u luta gjyqtareve te me linin te lire sepse isha i pafajshem ,,,
- Jam i pafajshem , nuk kam bere asgje . Jam i sigurt qe ju te gjith keni femije , ju lutem me gjykoni me zemren e nje prindi .
U isha lutur si nje femije mes loteve pasi nuk mundja ta perballoja ate dreq izolimi , me merej fryma . Kisha kaluar dite te veshtira nen shoqerine e personave te ndryshme . Me dite te tera qendrova i mbyllur ne vende te tmershme per arsye se nuk ju bindesha rregullave te shumte qe per mua ishin idjotesira . Por ne fund ja dola te behem "Terri" qe respektohej nga te gjithe . Tashme isha rritur dhe nuk me interesonin gjestet femijerore , me duhej te behesha i zoti vetes . E vetmja gje qe me shqetesonte ishte dalja ime nga ai intitucion . Ku do te shkoja? Kush do me priste jashte? Une nuk kisha askend . Nderkohe qe te gjithe shoket e burgut vinin me cantat plot nga takimet me familjaret une hapja syt qe dikush tme hidhte dicka per te ngrene sic ja hedhim qenit . Nuk kisha askend ne kte bote qe te interesohej per mua . E kisha fjetur mendjen dhe tashme nuk kisha te shpresoj per asgje . Teksa te gjith shpresonin te dilnin nga ato mure te asaj ndertese une nuk beja dicka te tille , nuk shpresoja per asgje . Kisha fituar respekt nga te gjithe . Te gjith me njihnin me emrin Terri dhe askush me emrin tim te vertet .
Me posht eshte nje foto qe eshte bere 2 jav para se une te dal nga ato mure duke fituar lirine . Meqe ne ishim minorene shum shoqata na vinin ne ndihme duke na sjelle ushqime , veshje te ndryshme dhe na benin aktivitete te shumta . Nder to ishin Fotot . Kam plot foto si kujtim nga ato kohe por zgjodha kete foto qe eshte bere ne ajrosje . Per arsye personale fytyrat e te gjithve ne jane te fshehura .
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bledi eshte djali me atlete te kuqe dhe triko te bardhe .
Kisha kaluar 1 vit e 4 muaj ne ate institucion dhe askush nuk ishte kujtuar qofte edhe nje here te vetme per mua . Ishte mengjes dhe te gjith ishim shtrire neper krevatet dy kateshe te dhomes dhe qendronim duke biseduar me njeri tjetrin . Papritur dera u hap dhe nje polic u fut brenda . Nuk ishte koha e ajrosje dhe as ndonje orar i shenuar , prandaj asnjeri nga ne nuk levizi .
- Bledioni per lirim .
Ishte kjo fjala qe perlotte te gjith cunat e institucionit sa here qe e degjonin . Pasi cdo here qe e degjonin te thirej ndokush per lirim te gjith emocionoheshin , aty ishim pothuaj se si familje dhe kur dikush ikte te gjith gezoheshim dhe merziteshim ne te njejten kohe . Papritur degjova emrin qe nuk e kisha degjuar per aq shum kohe . Leviza pak nga vendi me syt drejtuar nga dera dhe nuk bera asnje ze .
- Nuk ka Bledion ktu , shiko ne sektorin tjeter ...
U pergjigj njeri nga shoket e dhomes . Nuk e kisha guximit te thoja qe une jam Bledioni . Nuk e di po dicka me ndalonte .
