Drit e Terr

Drit e Terr 30

Hapa syt dhe hodha nje shikim i hutuar perreth . Cdo gje ishte e bardhe , muret e bardha , mobiljet e bardha , dera e bardhe ... Nuk mund te kuptoja asgje , qendrova ashtu per disa minuta , qartesova mendime . Ndodhesha ne spital , mu kujtua , aksidenti , premtimi , ohh jo , tani duhet te isha atje , tek ajo . Si dreqin perfundova ketu . Bera te leviz por me dhimbte cdo pjese e trupit . Krahet i kisha te mbushur me serum , trupin e kisha te fashuar dhe njera pjese e fytyres me digjte flake . Por asnjera nga keto dhimbje nuk me dhimbte me shume se thyerja e nje premtimi . Duhej te isha atje , tani duhej te isha perballe saj , duke i shpjeguar gjithcka e duke e clirosur veten nga ajo ndergjegje qe sme le te qete .
Hodha syt ne mur , ndodhej nje ore , dhe ajo oren shenonte fiks 23:40 minuta .
Buzeqesha edhe pse nga kjo buzeqeshje ndjeva nje dhimbje ne fytyre .
"Jam akoma ne kohe" peshperita me vete .
Mbledha forcat dhe leviza , me pas arita te ngrihem disi , hoqa me te shpejte serumet dhe u terhoqa per tu ngritur ne kembe. "Jam akoma ne kohe , ajo po me pret" filloja te flisja per ti dhene kurajo vetes .
Po me mereshin mente dhe syt me eresoheshin , por serisht nuk ndalova . Kisha dhimbje te tmershme ne cdo pjese te trupit . Ndjeja qepallat e syve te me rendonin ...
Por arita te hap deren e asaj dhome ,,, dhe per nje moment syte e mjegulluara me zune Monertin diku te ulur ne nje karige ne koridorin e spitalit .

- Vella ?!

U degjua e bertitura e tij sikur te kishte pare nje fantazem .
Vrapoi drejt meje dhe vendosi krahun tim mbi shpatullat e tij .

- Vella ti u zgjove? O zot nuk me besohet . Duhet te lajmeroj mamin dhe babin . Vella , a je mir? Si arite te dilje vetem?

- Monert , me duhet te shkoj ... Tek ajo , po me pret , kam kohe ...

Fola me zerin qe me dridhej .

- Cpo thua vella? Kush po te pret ?

- Dritëza , i premtova , do te shkoj ,,, kam kohe.

- Vella ti nuk je mir . Hajde te shtrihesh . Pusho njehere ... Dritëza ka nje muaj qe ka ikur ne Itali .

E dija qe ai po fliste percart . Une pak minuta me pare kisha folur me te . Ajo po me priste , po po , po me priste ne Durres ...

- Ajo po me pret ...

Arita ti them te fundit fjale .

- Ku po te pret vella? Nga e di ty qe ajo po te pret ? Ti ke dy muaj ne koma , hajde shtriu tani se po vjen dhe infermjerja .

Te fundit fjale qe mbajta mend ishin "ty ke dy muaj ne koma" .

Po , vertet kisha qene dy muaj ne koma . Keto dy muaj qe kishin qene plot lot per familjen time . Sa shum ishin lutur tek koka krevatit tim qe te zgjohesha , e sa shum lot kishin derdhur kur kishin kuptuar per aksidentin .
Me lendonte fakti qe i kisha bere te derdhin lot per mua . E mallkova veten me qindra here , si mundesha une , perseri une i bera gjerat lemsh . Une qe zoti me dhuroi nje engjell , nje Perle per te rritur . Une qe me ne fund gjeta familjen time , une qe u dashurova ne nje dashuri te pamundur. Pikerisht une kisha aritur ti beja gjerat lemsh .

E ureva Monertin ne ato momente . Me dukej sikur ai ma kish fajin , nuk doja ti degjoja ato fjale ... Edhe pse e dija qe une isha fajtori i vetem ne kete mes .

*** 1 Vit me vone ***

E kisha mare goxha veten nga aksidenti . Babai im kishte bere cdo gje duke me sjelle doktoret me te mire te vendit dhe fale zotit arita te ngrihem shum shpejt ne kembe .
Me pas 1 muaj me vone erdhem ne Gjermani sebashku me Adel dhe Perlen .
Ishim bere nje familje e madhe . Jetonim ne vilen e prinderve . Une punoja ne kompanine e tyre, ndersa Adel filloi pune ne nje pasticeri . Perlen e regjistruam ne kopesht dhe gjithcka po shkonte me se miri.
Monerti dhe Lola ishin po te njejtet ... Lola mburej tek shoqet me vellain e saj te madh , ndersa Monerti me theriste sa here bente ndonje shamate ose kur i duhej ndonje mendim ne lidhje me femrat .