ဆပ္ျပာျမဳပ္မ်ားၾကားမွ…ေရႊအိုေဖ်ာ့ေရာင္ ဆံပင္မ်ားကို…ကြ်န္ေတာ္ တယုတယ ပြတ္သပ္ေနမိသည္…
"အဟြပ္…ဟြပ္…"
ကြ်န္ေတာ့္ကို လက္ကာျပကာ ခဏရပ္ခိုင္းျပီး
ေခ်ာင္းဆိုးသည္…
ခုတေလာ သူ ေခ်ာင္းဆိုးတာ ပိုဆိုးလာသည္…
ဟမ္…ေသြးေတြ…
"ေသြးေတြလား…"
"ဟမ္…အာ…ေပါက္တက္ကရ…မဟုတ္ပါဘူး"
ၾကမ္းျပင္တြင္…စြန္းထင္းသြားေသာ…ေသြးတို႕ကို ကြ်န္ေတာ္…လက္ထဲမွ ေရပန္းနွင့္…ကပ်ာကယာ ျဖန္းပက္လိုက္မိသည္…
"ဘာမွ…ေသြး မဟုတ္ဘူး…သလိပ္ေတြ…
ခင္ဗ်ား နင္းမိရင္ ေခ်ာ္လဲမွာ စိုးလို႕…ခဏေလး
ေဆးလိုက္ဦးမယ္"
ေရစင္မွ ေရကိုပါ ဖြင့္ခ်ျပီး ေျခေထာက္မ်ားနွင့္
အၾကိမ္ၾကိမ္ ပြတ္တိုက္ ေဆးေနမိသည္…
ဘာလို႕လဲ… ဘာလို႕…ေသြးေတြပါ လာရတာလဲ
ကြ်န္ေတာ္ ေျခာက္ျခားေနမိသည္…
ေရာဂါက ပိုဆိုးလာတာလား…
ဆရာဝန္ေျပာေတာ့…သူ႕အဆုတ္က ေဆးေသာက္ရင္ ေကာင္းလာမွာပါ ဆို…
Chen Hyungလည္း အဲဒီအတိုင္း ေျပာထားျပီး
"ငါတို႕ နာစ့္တစ္ေယာက္ေလာက္ ထားမလားလို႕…Chenကို ေျပာထားတယ္"
"ဘာအတြက္လဲ…"
ကြ်န္ေတာ္…သူ႕ဆံပင္မ်ားကို ေဆးေၾကာေပးမိ
သည္…
"မင္းတစ္ေယာက္ထဲ…ပင္ပန္းတာေပါ့…"
"မပင္ပန္းပါဘူး…ကြ်န္ေတာ့္မွာလည္း တျခား
အလုပ္မရိွဘူးေလ"
"အင္း…ဒါေပမယ့္…"
"ခဏေနဦး…စကား မေျပာနဲ႕ဦး"
ဆပ္ျပာမ်ား ကုန္စင္ေအာင္ အျပီးသတ္ ေဆးေၾကာသန္႕စင္ေပးျပီး…တံဘက္နွင့္ ပတ္ေပးလိုက္သည္…
"ဘာလို႕လဲ…ကြ်န္ေတာ္ လုပ္ေပးတာကို မၾကိဳက္လို႕လား"
"ငါ…မင္းအတြက္ ဝန္္ထုပ္ဝန္ပိုး မျဖစ္ခ်င္လို႕"
အခန္းဆီေရာက္ေတာ့…dryerနွင့္…သူ႕ဆံပင္မ်ားကို မႈတ္ေပးေနမိသည္…
