"ခင္ဗ်ား ေဆးလိပ္နံ႕ ခံနိုင္လား"
"ဗ်ာ...အဲ...ရပါတယ္...ကိစၥမရိွပါဘူး"
Chen Hyungအေျပာအရေတာ့...
Xiao Luhan သူသည္သာ စီးကရက္ကို
စိတ္ထြက္ေပါက္တစ္ခုအျဖစ္ သေဘာထားျပီး
မက္မက္ရိႈက္ရိႈက္ ဖြာတတ္သည္ဟု ကြ်န္ေတာ္ သိထားခဲ႔သည္...
အခုေတာ့ Oh Sehun သူသည္လည္း
စီးကရက္ ေသာက္တတ္သည္လား...
သူက...စကားတစ္ခြန္းမွ် မစေသးဘဲ...
စီးကရက္ကို ႏႈတ္ခမ္းဖ်ား၌ ေတ႔ျပီး မီးညွိေန
သည္...မီးမညွိခင္ စီးကရက္ ဖင္စီခံကို
ေငြေရာင္မီးျခစ္နဲ႕ ထိတိုက္ေနပံုကို ၾကည့္ရသည္
မွာေတာ့ စီးကရက္ေသာက္ျခင္းနွင့္သူ
အေတာ္ေလး ယဥ္ပါးေနပံုရသည္...
"ဘာအေၾကာင္းကို သိခ်င္တာလဲ?"
သူက...အျဖဴေရာင္အေငြ႕မ်ား ဖြားခနဲ နွာေခါင္းမွ ထြက္ေပၚလာသည္အထိ စီးကရက္ကို တစ္ခ်က္ရိႈက္လိုက္သည္...
မွတ္စုစာအုပ္ကို စားပဲြေပၚတင္၍ အသံဖမ္းစက္
ကိုပါ...သူ ျမင္သာေအာင္ စားပဲြေပၚတင္လိုက္
ျပီးေနာက္ ပထမဦးဆံုးေမးခြန္းျဖင့္ ကြ်န္ေတာ့္ အင္တာဗ်ဴးကို စဖြင့္လိုက္ပါသည္...
"ပထမဦးဆံုး...သူနဲ႕ခင္ဗ်ား ဘယ္လို
စေတြ႕ခဲ႔သလဲ သိခ်င္ပါတယ္"
ပင္လယ္လိႈင္းရိုက္သံတို႕ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္
ၾကားရသည္မွလဲြ၍...လူနွစ္ေယာက္သာရိွေသာ
အခန္းက်ယ္သည္...စကားသံတို႕ ေကာင္းစြာ
ထြက္ေပၚလာနိုင္ရန္ အသင့္အေနအထား
ျငိမ္ဆိတ္ေနခဲ႔သည္...
"သူ...ကြ်န္ေတာ့္ကို ဘားတစ္ခုမွာ ေတြ႕ခဲ႔တယ္
သူ့အသက္ နွစ္ဆယ့္ငါးနွစ္...ကြ်န္ေတာ့္
အသက္ ဆယ့္ခုနစ္္နွစ္...သူ အဲဒီမွာ...
ကြ်န္ေတာ့္ကို ဝယ္လိုက္တယ္"
"........."
Xiao Luhanနွင့္ ယွဥ္လွ်င္ ေငြေၾကးခ်ိဳ႕တဲ႔သူဟု သူ႕အား...ကြ်န္ေတာ္ သိထားခဲ႔ေသာ္လည္း...
ေငြေၾကးနွင့္ ပိုင္းျဖတ္ခံရေသာ ဘဝတစ္ခုကို
ပိုင္ဆိုင္ထားခဲ႔သူဟု နည္းနည္းေလးမွ် မထင္ခဲ႔မိ
မႈန္ေတေတမ်က္နွာထား...ခပ္ျပတ္ျပတ္ေလသံ
နွင့္ မလွပေသာအတိတ္ကို ဤသို႕ သက္ေတာင့္
သက္သာေျပာထြက္နုိင္ေသာ...Oh Sehun
သည္္...ဘယ္လိုလူမ်ိဳးလဲ...
