GEL GÖNLÜME SIĞ YARİM 《NefTah》

2.BÖLÜM

Filme odaklanamıyordu Tahir. Gözü sürekli telefonda olan Nefese bakmaktan kendini alakoyamıyordu.

"Seni seviyorum. Artık ben eski ben değilim ve beni bu halimle kabul ettin ya... Sana minnettarım."

Nefes filmin bitiş cümlesini duyması ile kahkaha atarak oynadığı telefondan başını kaldırdı.

"Bokta seviyorsun. Yap zinalığı gel buraya sonra yik pişminim yik minnittirim. "

Tahir olmayan bıyığının altından bıyık altı gülüşü yapmaya kalkınca Nefes fark etmişti.

"Komik değil gerçek."

Tahir ciddileşti ister istemez. Uyuyan Berke ile Yiğitin üzerine yazlık yorganlardan birini çekip mutfağa gitti. Kardeşide o arada hesabını alacaktı arkadaşının.

"Niye bu kadar kapalısın be gülüm. Biliyorum kolay şeyler yaşamadın ama hayat böyle soğuk nevale olarakta geçmez ya hani."

"Sus rica ediyorum Beyza ya. Biliyorsun işte erkeklere gü-ven-mi-yo-rum. Bitmiştir."

"Bakışlarını yakaladım abimin sana olan."

Nefes'i bir öksürük krizi ele almıştı. Kaşı gözü ayrı oynuyor bir taraftanda hâlâ öksürüyordu.

"Saçmalama. Ah eğer ki saçmalamıyorsan  gördüğün an o bakışları monte etseydin bir tarafına."

"Abim ya hani...Pek mümkün değil."

Nefes tebessüm edip konuyu değiştirme çabası içerisinde söz ortaya attı.

"Gitse..."

"Ay hayır o kaplumbağada yiğenimi uyandırttırmam sana. Bizde kalıyorsun."

"Çüş Beyza. Oldu başka. Olmaz."

O sıra Tahir elinde bir tepsi ile geri dönmüştü. Fincanın birini Beyza'nın önüne koyduktan sonra Nefes'e kaş göz işareti yapıp bahçeye davet etmişti. Nefes gözünü devirerek bahçeye geçti. Uzatılan nescafeyi alıp almamakta kararsız kalsada içmek istediğini fark edip aldı sıcak içeceği.

"Neden bu kadar agrasifsin? Oysaki gözlerin lens mi diye sorduğumda attığun o kinayeli kahkaha pek yakuşmiştu sana."

Nefes cevap vermeyerek içeceği ağzına götürdü. Gözü bir yere odaklanmıştı. Gözleri adeta ağlamamak için ruhuyla savaşıyordu.

"Sanane. İster gülerim ister ağlar. "

"Elbette senun kararundur. Ama gülmenin yakuştuğu biri ağlayınca çok üzüleyrum."

Kız artık gözyaşının düşmesine ramak kaldığını fark ederek sımsıkı yumdu gözlerini. Çektiği o derin nefes Tahire bir çok şeyi aslında açıklamıştı. Bu kadın çok acı çekmiş belli. Kasvetli havayı dağıtmak için tekrar espritüel bir havaya girmeye çalıştı Tahir.

"Cidden gözlerun lens midur?"

"Hödük."

"Anladum. Doğal diyisin. "

Nefes dudağının yanına oluşan tebessümü anca Tahirin sözleri ile fark edebilmişti.

"Bak demedum mi yakışiy diye. Hakluyum."

Nefes tebessümünü yüzünden silip tekrar ciddileşti. Nescafesi bile artık üşüyen bedenini ısıtmayınca içeri doğru adım atıyordu ki omzunda hissettiği ceket duraksamasını sağladı.

"Konuşabiliriz istersen. İstanbul'a zaten ayda yılda bir geliyrum. "

"Ne konuşacağız yani sende he?"