Chapter 1

21 1 0
                                        


  No matter how much we want things to stay the same, life is all about change. Sometimes change is for the better, and sometimes its not.

   


Let's break up, Cass

Let's break up, Cass

Let's break up, Cass

Let's break up ---



" Monterde, Katniss Cassidy " I was awaken from my reverie when Ms. Cortez called my name. I lazily lifted my weight and walked towards her. Lahat napatingin sakin sa kadahilananang para akong zombie na naglalakad ngayon.



 Nasa function hall kami ngayon ng school. Two days of preliminary exams and today is the passing of results. Nandito lahat ng Senior High Students-11 kaya alam kong makikita ko sila anytime. I wouldn't be suprised if Ive got the lowest score. Im in no mood of taking reviews. Im still in pained.



" 125 over 300, don't you think its too low for a valedictorian student, Ms. Monterde? Ikaw pa naman ang valedic during you Junior High days, anong nangyari sayo? " tila hindi makapaniwalang tanong ni Ms. Cortez sa akin as she handed my results to me. Napangisi nalang ako, why did we ended up like that? May kulang pa ba ako?



" Ms. Monterde, are you even listening? " gulat akong napatingin sakanya and timidly nodded. Baka ma drop out na talaga ako neto.



" You know what Ms. Monterde, kung ano man yang nasa isip mo, try to manage and conrol it para hindi maging dahilan para ikasira mo. I never expected na makikita kitang ganito, hindi ka man lang ba nag aalala kung hindi kana mabilang sa Class A this time? Dont put shame on your records, Cassidy. You know the rule. You can go now " 



" I'm sorry miss " I bowed my head at tumalikod na sakanya. Totoo naman e, naging pabaya ako sa lahat. Baka ikasira ko nga to, but you cant blame me, hindi nila ako naiintindihan. Im hurt. Im in pained. Tumulo ang luha ko pero agad ko itong pinahid, baka may makikata pa sabihing nabagsak ako sa exam.




I lifted my chin at naglakad pero agad ko naman itong pinagsisihan nang makita kong palapit sa direksyon ko si Jenine. Nakita ko siyang parang nagulat but she easily composed herself at binigyan ako ng isang mapait na ngiti. Tumungo ako, wala pa akong lakas para harapin siya. Bigla na namang tumulo ang luha ko, I wiped it off at tumakbo ng mabilis. I even heard gossips everywhere pero hindi ko ito pinansin.



" Cassy !! " napahinto ako sa pagtakbo when she called me. Hindi ko alam pero kinakabahan ako. I breathe heavily at lumingon sa kanya. Nakita ko siyang naglakad palapit sakin, as soon as the spaces between us is enough, sandaling tumigil siya sa paglalakad huminga muna ito ng malalim  at tiningnan ako. 



As I looked into her eyes, I know she pitied me. Alam ko namang masaya na siya ngayon, nasa sakanya na naman ang taong pinakamamahal ko na sinaktan lang niya noon. I expected her to embarass me pero hindi yun ang ginawa niya.



" I'm sorry about you and Vane. Hindi ko sinasadyang masira kayo. Im so sorry, Cassy " matagal ko nang kilala si Jenine, she's been my classmate since grade school dahil palagi kaming nasa Star Class kaya alam kong hindi peke ang pinapakita niya sakin ngayon. She's always been the apple of everyone's eye dahil hindi lang sa maganda siya kundi mabait din. Hindi kami close pero magkaibigan kami but you cant blame me for thinking that way, nasaktan lang ako.



Nagulat ako when tears suddenly came out from her eyes. Diba dapat ako ang umiiyak ngayon? Hindi kasi matao dito kaya feel na feel niyang umiyak ng ganyan. Nasa main hallway kami ng Senior High Department, walang tao ngayon dahil nasa function hall lahat.



" Stop crying, will you? " pagtataray kong saad but she sobbed harder. Letchon talaga! makita pa kami ni Vane dito sasabihin pa nung inaaway ko tong mahal niya. The big difference of me between Jenine, siya mabait, ako, well mabait ako pero mataray lang talaga. Hindi ba talaga siya titigil sa kakaiyak?



" Sabing tumigil na e, ano ba! " ano ba yan, bakit ako naiiyak? Para na talaga kaming mga sira ulo dito, binansagan pa naman kaming mga role models. 



" I'm sorry na kasi, Cas--- "



" Cut it, Jen. Dont feel sorry about that. I understand. Matagal ko nang tanggap. " I said at tumalikod na sakanya. I lied. Hindi ko pa tanggap ang lahat ng nangyari. I heard her called me again pero hindi ko na pinansin at dumeritso nalang nang lakad. Im sorry Jen





Dali-dali kong tinungo ang rooftop. Wala naman kasi akong ibang masasandalan ngayon kundi ang lugar na ito, wala ang bestfriend kong si Samantha, she's still on vacation. Ibinagsak ko ang sarili ko sa isang upuan na malapit sa railings. I sighed. Why am I suffering this kind of pain? Nagmahal lang naman ako ah, masama ba yun. I bursted into tears, kanina pa ito gustong kumawala pero pinipigilan ko lang.



A red hanky just came into my view then I saw a tall teen male with a tousled blonde hair and starling cold-brown eyes looking at me while handing me his hankie.



" What's this? " I asked taking the handkerchief from him.



" A hankie " he oddly replied, still standing while both of his hands were on his pocket.



" I know. What I meant was, why did you gave me this? I dont even know you " I said as a matter of fact.



" You're crying, right?  Take it " as soon as I took the hankie, he then left without saying a word. Teka, sino ba yun? Hindi man lang ako nakapag thank you. I wiped my tears off using his hankie. Infairness ang bango lang.




Well thanks to that guy, I felt relaxed.


Torn In BetweenWhere stories live. Discover now