Living With A Maniac

Special Chapter 005

NOTE: I am very sorry for the delay. Wala talaga kong isang salita. Hehe! Eto lang kinaya ko so yeah, sana magustuhan niyo. There’s a second note at the end of the chapter, I’d love it if you’ll read it until the end. Thank you!

(Chapter starts here)
***
Special 005
Few years ago, I thought it was the end for me. When both of my parents died in that plane crash, I felt like I died with them and I have no reasons to live. Ilang beses kong tinanong sarili ko, bakit ako yung naiwan samantalang ako yung walang ginagawang matino sa buhay? Bakit sila pa? Eto na ba yung karma ko? Pinaparusahan ba ko?

Sino bang magaakala na simula palang pala iyon ng panibagong buhay na dapat kong i-explore at pasukan?

Nakakalungkot isipin na kailangan muna nilang mawala bago ako matuto at magsisi. Pero kahit masakit, kinaya kong mag-isa at ngayon, alam ko na kung pano magpahalaga ng mga bagay-bagay. I learned a lot while paying the price for my stupid acts and that itself is a good thing, right?

Nawalan man ako... merong dumating sa buhay ko na gusto kong ingatan at protektahan habang buhay. Yung bagay na hindi ko nagawa noon, kaya kong gawin sakanya at hinding-hindi ako magsasawang ingatan at alagaan siya.

When my first love failed, I thought that true didn’t exist at all. Akala ko hindi ako yung tipo ng babae na minamahal. I used to be a bitch. I skipped classes. I was a party-animal and kissed random guys during my youth. I was so close—so close to becoming the new slut in the town. Now tell me, sinong lalaki ang magmamahal sa tulad kong laking mayaman at bitchessa ng taon?

To me, Vince was a miracle. That little perverted maniac guy. Niligtas niya ko sa mga taong may ibang balak saakin. Pinigilan niya ko na lumabas sa takot na baka mapahamak ako sa labas. He treated me like a treasure when the truth is I was just a trash. Di siya umalis sa tabi ko kahit ilang beses ko siyang tinaboy. Minahal niya ko sa kabila ng nakaraan ko.

Yung ibang babae dyan, halos lumuhod na ng buong araw para ipagdasal yung taong magmamahal sakanila na sana dumating na sila sa buhay nila. Ako, kusang dumating sa buhay ko si Vince kahit hindi ko siya hilingin kay Lord. At ako na ata ang pinakamaswerteng babae sa mundo dahil nakikilala ang isang tulad niya.

I got lost but eventually, I found my way back. Now, I’m in that chapter of my life where I don’t want to worry about anything and just focus on, you know, with Vince. The chapter where I can say that love is in truly in the air.

“Love. Are you even listening to me?” I was spacing out the whole time, di ko narinig yung mga sinabi niya at nakita ata ni Vince yun sa mukha ko. He took a deep sigh and said, “Pwede ko bang malaman kung anong dahilan bakit ang lalim ng iniisip mo?”

Bakit nga ba? Nagmumuni-muni ako sa mga magagandang nangyari sakin simula nung dumating si Vince sa buhay ko. Bigla kong naaalala yung araw na una kaming nagkita ni Vince sa gitna ng weird na subdivision. Para bang kahapon lang nangyari lahat at fresh na fresh pa ‘yon sa utak ko.

I don’t know why these days I’m getting a little emotional and I easily tear up when I think about those heartbreaking moments as well as those times when I felt nothing but happiness. Minsan pa, natatakot ako na sa sobrang saya ko ngayon, paggising ko kinabukasan, mawala yung bagay na nagpapasaya sakin. Iyon yung mga bagay na naiisip ko minsan.

Maybe I’m just over-thinking. Pero di niyo ko masisising mag-isip ng kung anu-ano kasi ilang beses na kong nawalan ng mahal sa buhay. I even lost that one chance to become a mother of a family. Di kami bati ng tadhana kaya natatakot ako sa mga susunod na mangyayari.

“Galit ka ba sakin? Meron na naman ba kong ginawang mali, love?” he asked worried. Maling ginawa niya? How can a perfect man like Vince, disappoint me?