Living With A Maniac

Chapter 19

Wala na yatang mas bu-busy pa saakin. Last week nasa Surigao kami para sa site assessment and this week naman pumunta ako ng Davao City dahil merong gustong kumausap saakin. Two weeks straight akong walang tigil sa trabaho, and guess what? Wala pading pahinga ang phone ko.

Tawag mula kay Director ganito, Director ganyan, assistant ni ano, assintant ni ganyan. Fudge, nakakainis!

“Madame? Ready to leave na po tayo” tumango nalang ako sakanya at lumabas na ng hotelroom.

Atlast, makakabalik na ako sa Manila. Dalawang linggo lang ako nawala pero pakiramdam ko taon ang naging pagitan nito. Geez, I miss my home. Ano na kayang balita sakanila doon? Hindi ako nakakatanggap ng tawag sa kahit isa sakanila.

Pumunta kami sa airport para sa flight namin ni Harvey pauwi. Pagka-upo ay sinandal ko kaagad yung ulo sa upuan at ipinikit yung mata. I’ve been up for days because of work and I have no breaks in the morning so I’m really tired. I feel like sleeping for a day.

“Jannise?” dumilat ako at hinanap yung nagsalita. “Wow, I didn’t expect we’d see each other here after so many years”

“Atty. Prince Jai Gomez, long  time no see. I heard you’re one of the best public defender and you’re really passionate about work. How have you been?”

Sarkastiko siyang tumawa. “I’m good, I’m absolutely fine! Pakiramdam ko nabuhay akong muli after so many years of being miserable. Dati, I used to say I can’t live without you pero heto ako, buhay na buhay nang wala ka. Funny right?”

Funny? More like annoying. Tss. Nakipag-plastikan nalang ako sakanya ng ngiti kasi ayoko namang gumawa ng scene dito. And besides, I’m too tired to argue with Prince. He’s such a bad-ass kid na chumamba lang at naging lawyer dahil sa impluwesya ng pamilya niya.

Si Prince? Well, unfortunately he was one of my toys back then. Kasalanan ko bang inlove na inlove siya saakin at akalain niyang inlove din ako sakanya? Nag-assume siya na magagawa ko siyang mahalin kahit hindi naman talaga.

“It’s good to hear that you’re good. If you excuse me, I still need to rest”

Binalik ko yung ayos ko kanina at nilagay yung earphones sa tenga para wala nang marinig na kung ano galing dito sa lalaking ‘to. Napapagod na nga ako, dadagdagan pa niya. Aba, hindi naman pwede ‘yon. Pinikit ko yung mata ko hanggang sa tuluyan na akong makatulog.

***

Wala pang dalawang oras yung tulog ko dahil ang bilis lang ng biyahe balik ng Manila. Sobrang antok na antok padin ako pero kahit na gusto kong matulog, dumiretso na kaagad ako sa office para mag-trabaho ulit. Kailan pa ako naging work-a-holic?

Pagkadating, nagpatawag kaagad ako ng board meeting para sa report nung nakaraang dalawang linggo. Supposed to be, every month ang reporting nila saakin pero binago ko ‘yon at kailangan na twice a month silang magsusubmit ng report saakin regarding sa projects.

Geez, I’m really sleepy! Pero yung board meeting kasi kailangan ko marinig. “Madame, okay na ang board. Are you sure kaya mo pa?”