I Hate You // bxb

2*

0545: Okulda ruh gibi dolaşmanı ezilen gururuna mı bağlamalıyız?

0545: Yoksa kimsenin seni sevmediği o aciz yalnızlığına mı?

Alaz: Ne istiyorsun benden?

0545: Savaşmanı. Onlara gerçekten kim olduğunu göstermeni.

Alaz: Herkes inanacağına inandı, bu saatten sonra bir şey yapamam.

0545: Vazgeçmek için erken değil mi Alaz? Yoksa sadece 'o' yanındayken mi güçlüydün ya da güçlü rolü yapıyordun?

Alaz: Bak kimsin bilmiyorum ama rahat bırak beni yeterince yaram var sözlerinle bir başkasını açma. Vazgeçtim işte anlamıyor musun?

0545: Peki vazgeçilen, yaşadıkça kanayan bir yaraya benzemez mi? Sahi sen, dünya benden vazgeçti diye düşünmeye ilk ne zaman başlamıştın.

0545: Dur ben söyleyeyim, o öldüğünde vazgeçtin değil mi? Kollarında taşırken ölü bir bedeni dünyadan vazgeçtin. Şimdi ise dünyanın senden vazgeçtiğini düşünüyorsun ama yanılıyorsun! Sen onun kollarındayken bile ben senden vazgeçmedim, şimdi sakın bana vazgeçtim deme henüz çok erken. Kalk ve savaş, sana yardım edeceğim.

Alaz: Beni kanatacaksın, yapma.

0545: Yaralar kanamadan kabuk bağlamaz Alaz, seni kanatacağım evet belki yeni bir yara olacağım ama unutma yara bandında ben olacağım.

Alaz: Sana inanmamı nasıl bekliyorsun peki? Bu bokluğun içinde sana güvenmemi nasıl bekliyorsun?

0545: Yavaş yavaş olacak her şey, sen bile anlamayacaksın bir bakmışsın artık dünyaya benim yanımda kafa tutuyorsun.

Telefonu yanıma bırakıp attığı son mesajı görmezden geldim, belki haklıydı belki de benimle dalga geçen onlarca insandan biriydi ama söyledikleri beynimin içinde yankılanıp beni başka alemlere götürmeye yetmişti bile. Biraz olsun bir umut ışığı görsem zaten savaşma gücünü içimde bulacaktım hemen pes etmek kitabımda yazmadı ama onlarca aşağılık göze bakmak ve ayakta durmaya çalışmak yorgun bedenim için oldukça fazlaydı, parmağımda çevirdiğim jileti usulca çekmeceye koyup kapağını kapattım. Savaşmalıydım ama önce gitmem gereken biri vardı.