Sessizce Sevdim Seni

📖

Bugün okulların kapanacagı gün. Karne günü. Hem karne heyecanı, hem de 8. sınıftan mezun olup yeni bir okula, yeni bir eğitime, lise hayatına başlamanın heyecanı var içimde.

Uyanır uyanmaz banyoya gidip elimi yüzümü yıkadım. Sonra kıyafetlerimi giyinip kahvaltı yaptım. Saat 9. 00 oldugu gibi kahvaltıdan kalkıp hızla ayakkabılarımı giyindim. Tam olarak doymamıstım ama heyecanım daha fazla evde kalmama izin vermıyordu. Annem doymadıgımı anlamış olacak ki arkamdan seslendi.

"Tam olarak doymadan evden çıkmak yok. "

"Doydum anne. Merak etme sen. "
Diyerek yanagına bir öpücük kondurdum. Yalan söylemek zorunda kalmıstım. "Ah bu heyecan ne kötü bişey böyle. "

Evden çıkıp hızla aşağıya indim. Tam da tahmin etriğim gibi,  Nisa aşağıda beni bekliyordu. Elini kaldırarak seslendi.

"Knk nerede kaldın sen ya. Ağaç oldum burada. "

Anlaşılan şuydu ki o da heyecanlıydı ve bu yüzden bana sitem ediyordu. Çok kızdırmamak için hemen şirinlik yaparak cevap verdim.

"Kankacım annem işte, yoksa ben seni bekletir miyim hiç? "

Bir anda gülümsedi. Yumuşamıstı bunu hissedebiliyordum.

"Tamam knkm tamam hadi gidelim artık daha fazla gecikmeyelim. "

"Kanka ne gecikmesi ya, biz her şekilde yetişiriz merak etme sen :)"

Okula dogru yola koyulduk. Yolda durmadan alacagı takdir name belgesinden bahsetti durdu. Tabi ben pek bişeyden bahsetmesem de bn de alacağım belgenin gururunu taşıyordum. Ailem benimle gurur duyacaktı. Öğretmenim benimle gurur duyacaktı. Arkadaşlarım bile benimle gurur duyacaktı. Bunları düşünmek bile mutlu olmama yetıyordu. Ben bunları düşünürken okulun içinde buldum kendimi. Neredeyse herkes toplanmıstı. Yaklaşık yarım saat bekledikten sonra sıraya girdik. Okul müdürümüz son konusmasını yaptı ve sınıf ögretmenlerimizin yanına geçip karneleri alabileceğimizi  söyledi.  O an herkesi bir heyecan sardı. Bir curcuna bir karısıklık yasandı etrafta.  Gözlerimizle sınıf öğretmenimizi aradık. Ardından hızlı adımlarla yanına gittik. Herkesin karnesini sırayla veriyordu. Ve benimkine çok yaklaşmıstık. İşte o an benim adımı okudu. EMİNE AKÇAY. O kadar heyecanlandım ki. Öğretmenim karnemi bana uzattı ve " Tebrik ederim hep başarılı olman dileğiyle" dedi ve gülümsedi. Bn de gülümseyerek teşekkür ettim. 

Herkesin karneleri dağıtıldıktan sonra Nisa ile birlikte okulun bahçesinde ki banka oturduk. İkimizde karnelerimizi inceledik. Biraz zaman sonra evlerimize doğru yola koyulduk. Annemin ve babamın karnemi görünce ne diyeceklerini nasıl tepki vereceklerini çok merak ediyordum. Kesin annem bana kocaman sarılacak, babamsa alnıma bir öpücük kondurup tebrik edecekti.