IKAW LANG ANG MAMAHALIN (ASHRALD)

Chapter 14

Maingat na inihiga ni Gerald si Sarah sa kama.

Umupo siya sa edge ng bed at malalim na nagiisip. Hindi siya makapaniwala. Nasa loob sila ni Sarah sa isang room sa Intercontinental hotel. Lumingon sya, Sarah is very much unconcious.

"I love you too much..." sambit niya sa sarili. Tumayo ito at tinitigan si Sarah. She is sleeping like an angel. His eyes were playfully looking at her. Pamula sa maamong mukha ni Sarah, tumitig sya sa malambot na labi nito. Gustong gustong halikan iyon ni Gerald. Binaba niya ang mga mata niya sa leeg ni Sarah, sa dibdib nito, sa mga braso, hanggang sa makinis na legs ni Sarah. Walang pinalampas ang mga mata ni Gerald sa alindog na nasa harapan niya.

Maraming lumalaro sa isipan ni Gerald. Pilit niyang inaalis ang mga naiisip niyang yon, but he cannot control it. Masyadong matindi ang nadarama niyang kagustuhang angkinin si Sarah. He felt too much pain inside of him.

Hinubad niya ang kanyang shirt. Lumapit siya kay Sarah at inalis ang sapatos nito. Umupo siya sa tabi niya. He stroked her hair and gently touched her cheeks. Inilapit niya ang kanyang mukha kay Sarah at dahan dahang hinalikan ang mga labi nito. Just once.

Humiga siya at tinitigan ang mukha ni Sarah. "Mahal na mahal kita Sarah" he whispered. Ipinikit ni Gerald ang mga mata niya at nirecall ang gabing pinilit niyang halikan si Sarah. Labis niyang nasaktan ito. Ayaw niyang maramdaman ulit ni Sarah yon. "Ayoko na siyang saktan muli. "

He opened his eyes and looked at her again. "I just want this moment to last. To be just beside you and look at you. It is already enough." Gerald said to himself. He held Sarah's hand and forced himself to sleep.

"Diyos ko, asan na si Sarah? Huwag Niyo pong hayaang may masamang mangyari sa kanya!" Dasal ni mommy Divine habang nakaupo sa sofa. Nasa sala ang pamilya ni Sarah. Lahat sila may kausap sa telepono. "Nakuha ko na ang number ni Gerald, nakapatay rin ito." sabi ni daddy Delfin. "Ma, Pa, papunta na raw si Rachelle dito." sagot ng nakatatandang kapati ni Sarah na si ate Shine.

"Saan ba kasi nagpunta ang batang yon!" sambit ni mommy Divine. "Huwag ka magalala, maya-maya nandito na rin yon." Pilit na pinalalakas ni daddy Delfin ang pamilya niya. 7:30 na ng umaga at magdamag na hindi umuwi si Sarah. Nakausap nila si Rachelle at nasabing magkasama na umalis ng bar si Sarah at Gerald at ang pagkakaalam niya ay ihahatid ito pauwi. Parehong hindi na macontact ang cellphones ni Sarah at Gerald.

Sarah opened her eyes. She looked around. "Nasaan ako?" Lumingon siya sa tabi niya at nagulat. Si Gerald! "Oh my god!!" Napaupo si Sarah. "Aaaaaahh!" sambit niya. Ang sakit ng ulo niya! Hinawakan niya ang sarili at tinignan ito. Nakabihis pa naman ako. Suot ko pa naman ang mga under garments ko. Pinakiramdaman niya ang kanyang katawan. She did not feel anything hurting her except her head. Ano bang nangyari?

She tried to recall what happened last night, pero wala siya maalala kung paano siya nakarating dito sa kuwarto. "Dinala ako ni Gerald dito?!" Sarah realized. Matinding kaba ang naramdaman niya. She checked her watch. Its 8:00 am!

"Sarah." Lumingon siya kay Gerald at sinigawan ito! "Walanghiya ka! Anong ginawa mo sakin? Bakit ako nandito?!" Napabalikwas si Gerald. "Sarah Im sorry!" Tumakbo ito papunta kay Sarah. Sarah stood up but felt a huge pain in her head causing her to loose her balance. Gerald caught her in his arms. "Bitawan mo ko!" Kumawala si Sarah at sinampal niya si Gerald. "Sarah walang nangyari! I swear!" Gerald said.

"Please believe me!" Sigaw ni Gerald habang sinusuot ni Sarah ang sapatos nito. "Ang kapal ng mukha mo! Binastos mo ko Gerald! Napakasama mo!" Kinuha ni Sarah ang bag niya at mabilis na naglakad papunta sa pinto.

Hinabol siya ni Gerald at hinarang niya ito. "Maniwala ka sakin. Hindi mo alam kung gaano ko pinigilan ang sarili ko. Nothing happened! Im sorry Sarah!" Nagmamakaawang sambit ni Gerald. "Umalis ka sa harapan ko!" Pilit na inaabot ni Sarah ang door knob. "Please naman Sarah." He tried to hold her face but she immediately removed his hands.

Nabuksan ni Sarah ang pinto at tumakbo ito palabas. "Shit! Nasaan ang shirt ko!" Bumalik ng kwarto si Gerald at hinanap ang pantaas niya ngunit hindi niya ito makita. "Kelangan mahabol ko si Sarah!"

Naiiyak si Sarah sa loob ng taxi. Labis labis ang hinanakit niya kay Gerald. Paano niya nagawa sakin to? Kung wala man nangyari sa amin, nandoon pa rin ang katotohanang gusto siyang pagsamantalahan ng binata. Napapikit si Sarah. Naalala niya bigla ang mommy at daddy niya. "Diyos ko!" Kinuha niya ang cellphone sa bag niya. Nakapatay ito at nalow bat na. "Siguradong nagaalala na sila ngayon!" isip ni Sarah. "Manong please pakibilisan lang ho." utos niya sa taxi driver.

Pinaharurot ng takbo ni Gerald ang kotse niya. Sigurado siyang uuwi ng bahay si Sarah. Kailangan maabutan niya ito at magpapaliwanag siya sa pamilya nito.

Tumakbo si Sarah papasok ng bahay nila. "Sarah!" sigaw ng kanyang mommy. Napayakap siya sa mommy Divine niya. Sarah tried not to cry. "salamat Diyos ko!" Everyone inside the house was finally relieved. "Anak, ano bang nangyari saiyo bakit nagyon ka lang umuwi?" Nagaalalang tanong ni daddy Delfin habang hinahawakan at tinitignan si Sarah. "Okay lang po ako daddy." sagot ni Sarah. Yumakap rin si Sarah sa mga kapatid niya at kay Rachelle. "Girl, Im sorry." sambit ni Rachelle. "Okay lang friend sorry rin ha."

Nakatingin kay Sarah ang pamilya niya, humihingi ng kasagutan mula sa kanya. "Nasaan si Gerald?" Mariing tanong ng kanyang daddy. "Ano po..." Biglang natigilan si Sarah. Nakatingin ito sa main door nila. Nakita niyang tumatakbo papasok ng bahay nila si Gerald. Nagulat silang lahat nang tumambad sa pintuan si Gerald.

Wala itong suot na pantaas. Nakadantay lang ang isang puting tuwalya sa dibdib nito. "Good morning po." Hingal na hingal ito. Hindi sila lahat makapagsalita, nakatingin lang sila kay Gerald. "Pasensya na po, hindi ko po kasi makita yung t-shirt ko." Paumanhin ng binata. "Anong ginawa mo kay Sarah?!" Galit na tanong ni daddy Delfin at akmang susugurin nito si Gerald. Pinigilan ni mommy Divine si daddy Delfin. "Anong ginagawa mo dito?" tanong naman ni Sarah.

"Sandali lang po. Magpapaliwanag po ako. Tito, tita." Tinignan niya ang mga magulang ni Sarah. "Wala pong nangyari samin ni Sarah. Mamatay man ho ako sa kinatatayuan ko ngayon. Wala po talaga." Gerald explained.

Tumingin silang lahat kay Sarah. "Wait lang Gerald. Ano ba talagang nangyari? Sarah?! Mag-explain ka na please lang." tanong ni ate Shine. Huminga ng malalim si Sarah at ipinaliwanag ang buong kaganapan.

Galit na galit si daddy Delfin kay Gerald "Umalis ka ngayon din sa pamamahay ko!" Sigaw nito kay Gerald. "Daddy please! Tama na po!" Pinigilan ni Sarah ang daddy niya. "Paano mo nagawa kay Sarah iyon? Nagtitiwala pa naman kami sayo, Gerald!" Sambit ni mommy Divine.

"Humihingi po ako ng pasensya sa inyong lahat. Lalo na po kay Sarah. Hindi ko po sinasadya yon. Wala po talagang nangyari." Tumingin siya ng diretso kay mommy Divine at daddy Delfin. "Sobrang mahal ko lang po talaga ang anak ninyo kaya ko po nagawa yon." walang atubiling nasabi ni Gerald.

Napatingin silang lahat kay Gerald.

"Sarah! Wala ba talagang nangyari?" Mariing tanong ni daddy sa kanya. Natigilan si Sarah. "Wala po daddy wala po. Sigurado po ako." sagot ni Sarah. "At ikaw Gerald, mapapatunayan mo bang ni kahit isang beses hindi mo pinagsamantalahan ang anak ko habang natutulog siya? Hinawakan mo ba sya? Binastos mo ba siya? Ha?!" Galit na sambit ni daddy Delfin.

"Uhmm. Hindi po. Pero..." Nakatitig silang lahat kay Gerald, inaantay ang sasabihin nito. "Hinalikan ko pa siya sa labi, isang beses lang po. At natulog na po ako sa tabi niya."

"Hindi kami naniniwala sayo!" Sigaw ni daddy Delfin at tumalikod ito.

Natigilan silang lahat. Nagkatinginan si Sarah at Gerald. "Mahal na mahal ko ang babaeng ito."

Nilapitan niya si Sarah, ningitian niya ito at hinawakan ang kamay. "Tito, Tita. Huwag ho kayong mag-alala. Pananagutan ko po ang nagawa ko." Huminga ng malalim si Gerald. "Pakakasalan ko po si Sarah."