Turning into a savage

T H I R T Y O N E

❌❌ΑΡΗΣ ΠΟΒ❌❌
Το ένα ποτήρι βότκα έγινε δυο και τα δυο πολλααα. Το θέμα είναι πως μέθυσα πολυ αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Έπειτα από πολλή σκέψη νομίζω καταλαβα γιατι φάνηκε εκνευρισμένη. Λογικα θα νόμιζε πως έγινε κάτι με την γκομενα που πήγα τουαλέτα.

Έκανα και εγω μια βλακειουλα. Να μια τοση δα. Αλλα την απέτρεψα πριν προλάβει να συμβεί το κακο. Αλλα αυτή δε το ξέρει.

Και παλι όμως ρε πούστη μου δεν μπορεί να καθεται και να μοιράζει φιλία με αυτά τα ζουμερά χείλη που μόνο εγω επιτρέπω να φιλάω. ΔΕΝ ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΠΩ.

Και ενταξει κυρα μου φίλα έναν άγνωστο. Οχι τον φλωρο που φαίνεται από την Χαβάη πως σε θέλει ρε μάγκα μου.  Ε ΟΧΙ. ΔΕΝ ΤΟ ΔΕΧΟΜΑΙ. ΤΕΛΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΥΛΑ.

Σε κάποια φάση που είχα αρχίσει να καταλαβαίνω λιιιιγα πράγματα ειπα να της κανω μια επισκεψουλα. ΝΤΙΡΙΡΙΡΙΡΙ.

Ψάχνουμε στο πλήθος. Αλεξ εδώ Αλεξ εκει. Πουθενά η Αλεξ. Αα να τη. Την πλησιάζω με αργα βήματα.

«Ε Αλεξ»της λεω καθώς της χτυπάω τον ωμο απαλά για αν την κανω να γύρισει να με κοιτάξει.

Και ΜΠΑΜ. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΕΞ. ΙΟΥ ΣΙΓΟΥΡΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΕΞ.

Αλλάζω πλευρά και τρέχω σαν τον άνεμο. Αφού εχω απομακρυνθεί αρκετά και βρίσκομαι κάτι βήματα πριν την έξοδο. Γυρίσω προς τον ουρανό και φωνάζω δυνατά ΣΩΘΗΚΑ.

Αφού επανέρχομαι στην πραγματικότητα ξεκιναω προς την έξοδο από το κλαμπ. Εχει πολυ κόσμο εδώ και δνε πρόκειται να βρω ποτέ την Αλεξ. Όμως για καλή μπυ τύχη βγαίνοντας παρατηρώ μια όμορφη κοπελα να καθεται μονη της σκυμμένη στο παγκάκι. Και μπορω να πω πως ειμαι σίγουρος πως είναι η Αλεξ.

ΓΟΥΙ ΝΤΙΤ ΙΤ.

Την πλησιάζω ήσυχα και κάθομαι δίπλα της.
«Τι θες;»μου λέει επιθετικά καθώς δνε γυρνάει καν με κοιτάξει. Μα καλα πωσσσς το κατάλαβε η ατιμουλα.
«Γιατι εισαι εκνευρισμένη;»την ρωταω ήσυχα και γλυκά καθώς γερνώ λιγο το σώμα προς εκείνη για να την εξοντώσω ώστε να την κανω να με κοιτάξει.
«Παράτα μας αρη.»
«Ελα ρε Αλεξ τι έπαθες παλι;»της λεω και την σκουντάω ακομα περισσότερο.
«Αρη ασε με δεν εχω όρεξη. Αντε πήγαινε στην γκομενα σου.»μου ειπα φανερά εκνευρισμένη και σήκωσε το κεφάλι της κοιτωντας για ένα δευτερόλεπτο. Γρήγορα ξανά κοίταξε το πατωμα.

«Αλεξ; Εκλαιγες;» Την ρωτά γλυκα έκπληκτος
Καμία απάντηση.
«Αλεξ σου μιλάω. Εκλαιγες; Δνε αξίζει να κλαις για οτιδήποτε.»
«Αρη ασε με σε παρακαλω και πήγαινε στην γκομενα σου γαμωτο.»μου είπε επιθετικά και εγω εκει εκνευρίστηκα. Ε δεν ηθελα πολυ ακομα.
«Καλα κοπελα μου εισαι στα καλα σου; Κάθομαι τοση ωρα σαν τον μαλακα και σου μιλάω γλυκα και συ όλο με βρίζεις.»της ειπα καθώς σηκώθηκα από το παγκάκι απότομα.
«Δεν σε βρίζω.»μου απαντά μονότονα.
«Ναι οκευ και αμα θες μα ξερεις δνε έγινε τοποτα με την γκομενα μου»της λεω καθώς τονίζω ειρωνικά το μου.

Σηκώνει το κεφάλι της και γουρλώνει τα μάτια της. Μάζευει τα δάκρυα της και για λιγο νομίζω σχηματίστηκε ένα μικρό χαμόγελο στα χείλη της.

«Αλήθεια;»λέει όλο χαρά.
«Ναι αλλα εσυ κατευθείαν να φιλήσεις τον άλλον τον φλωρο.»συνεχίζω εγω επιθετικά.
«Εγω δεν- » πήγε να πει αλλα την διέκοψα κατευθείαν.
«Ξερεις κάτι; Τελικα όλες ίδιες ειστε. Εγω φταίω που νόμιζα ότι ησουν διαφορετική.»ξεκίνησα να λεω και είχα ηδη δει πως είχε αρχίσει να βουρκώσει.

ΘΕΕ ΜΟΥ ΑΣ ΜΕ ΚΑΝΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΣΚΑΣΩ

«Δεν σου έκατσε ο ένας προχωράμε κατευθείαν στον επόμενο. Μην χάσουμε χρόνο.»

ΜΑΛΑΚΑ ΜΟΥ ΔΝΕ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΩ ΝΑ ΠΕΤΑΩ ΜΑΛΑΚΙΕΣ

«Μια πουταν-» πριν προλάβω να τελειώσω την λέξη μου έκλεισα το στόμα μου με το χέρι μου πταν συνηδειτοποιησα τι ήμουν έτοιμος να την αποκαλέσω. Ποιος; Εγω. Ποια; Την Αλεξ. Το πιο γλυκό και όμορφο πλάσμα.

«Πες το αρη. Τι πηγές να πεις;» Ειπα καθώς σηκώθηκε από το παγκάκι και με πλησίασε απειλητικά. Δάκρυα απειλούσαν να βγουν από τα μάτια μου και μπορούσα να δω πως από εκείνη ηδη είχαν βγει μερικά.

«Εξάλλου δεν θα είναι η πρώτη φορά που θα με κοροϊδέψεις. Μπορω να το αντέξω.»μου είπε και πλέον τα δάκρυα έβγαιναν αδιάκοπα από τα γαλανά ματάκια της.

Δεν μπορούσα να μιλήσω. Δεν μπορω να σηνειδγτοποισω τι έκανα. Την πλήγωσα με τον χειρότερο τρόπο. Και ξερω πως θα είναι δύσκολο να με συγχωρήσει. Απλώς καθόμουν ακίνητος και τηβ κοιτούσα. Ανοιγόκλεισα τα μάτια μου ελπίζοντας να είναι όλα μια παραίσθηση.

Έμεινε να κοιτάει περιμένοντας την απάντηση μου. Όταν είδε πως δεν θα υπάρξει έφυγε από εκει παίρνοντας τα πράγματα της από το παγκάκι.

[...]
Έχουν περάσει τρεις μέρες από τότε που τσακώθηκα με την Αλεξ. Δνε μου μιλάει καν. Προσπαθώ να την πλησιάσω αλλα πάντα κάτι κανει και δνε πετυχαίνει. Μια μάτια να μου ρίξει είναι υπέρ αρκετή πια. Και αυτή απαξιωτική και ανώτερη. Και εγω κάθε μέρα γυρνάω μεθυσμένος. Δεν μπορω να χωνέψω το γεγονός πως την πλήγωσα ετσι. Αν μπορούσα να παρω ότι ειπα πίσω θα το έπαιρνα κατευθείαν. Θα κανω τα πάντα για να με συγχωρέσει γιατι την αγαπάω ρε γαμωτο ακομα και αν αυτή δνε νιώθει το ίδιο.