Turning into a savage

T H I R T Y E I G H T

❌ΑΛΕΞ ΠΟΒ❌

Σηκώθηκα βαριεστημάρα από το κρεβάτι μου με σκοπό να ετοιμαστώ για το σχολείο. Δεν εχω κουράγιο για τίποτα σήμερα. Έπειτα από την χθεσινή βραδιά το μυαλό μου είναι έτοιμο να διαλυθεί. Τόσες σκέψεις.

Και αν το μετάνοιωσε; Και αν νομίζει πως εγω δεν τον αγαπώ και προχωρήσει;

Φόρεσα αυτά:

[...]
Μπήκα στο σχολείο με κατεβασμένο το κεφάλι ελπίζοντας να μην συναντήσω κανεναν. Δεν είχα να τηβ όρεξη να μιλήσω. Το μόνο που ηθελα ήταν να τον δω και να του μιλήσω. Να του πω πως εχει η κατάσταση.

❌ΑΡΗΣ ΠΟΒ❌
Κάθομαι σε ένα παγκάκι που εχει μια ασφαλη απόσταση από την πόρτα του σχολείου περιμένοντας να την δω.

Μπήκε μέσα με κατεβασμένο το κεφάλι.  Φαινόταν στενοχωρημένη και τα μάτια της πρησμένα και κατακόκκινα. Γιατι; Έκλαιγε;

Το κουδούνι για προσευχή χτύπησε και σηκώθηκα βαριεστημένα από την θέση μου κατευθυνόμενη προς το προαύλιο. Στάθηκα λίγα μέτρα πίσω της ελπίζοντας να μην γυρισει. Δεν ηθελα να την αντικρίσω. Δεν ξερω αμα θα μπορούσα να το αντέξω χωρίς να την αγκαλιάσω.

«Αυριο είναι η τριήμερη της 3ης λυκείου»ανακοίνωσε ο διευθυντής.

ΑΚΑΛΑ
Το χα ξεχάσει τελείως. Καλα γαμησε. Δεν θα μπορω να την αποφύγω με τίποτα.

Μπήκαμε στις τάξεις και τηβ παρατήρησα με την άκρη του ματιού μπυ να έρχεται προς την κατεύθυνση μου. Γρήγορα έκατσα στην καρέκλα μου και άνοιξα τα βιβλία μου παίζοντας τον αδιάφορο.

«Να κάτσω;» Μου απηύθυνε τον λόγο εχοντας ένα βλέμμα ελπίδας και λύπης στα μάτια της. Ωστόσο το χαμόγελο της δεν έλειπε.
Χωρίς να απαντήσω μάζεψα τα πράγματα μου μεταφέροντας τα λιγο πιο κει για να της κανω χώρο.

Κατα την διάρκεια του μαθήματος δνε μιλήσαμε καθολου. Ούτε κουβέντα. Ρίξαμε μερικές κλέφτες ματιές και αυτό ήταν όλο.

❌ΑΛΕΞ ΠΟΒ❌
Γύρισα σπιτι και έφτιαξα την βαλίτσα μου. Ξάπλωσα κει αποκοιμήθηκα.

ΤΡΙΗΜΕΡΗΗΗ

ΟΕΟΟΟ

νταξ στενοχωρηθηκα για την όλη φάση με τον αρη αλλα μπορω να την ξεκαθαρίσω σε αντίθεση με την εκδρομή που δνε μπορω να ειμαι ξενερωτη. ΤΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΑ ΤΟΣΟ ΚΑΙΡΟ.

Φτάσαμε στο ξενοδοχείο αφού πήγαμε με πλοίο και ήταν καταπληκτικό. Εγω θα εμενα μαζι με την άρια και τα αγόρια όλα μαζι προφανώς. Τα δωμάτια μας ήταν πολυ κοντά που σημαίνει πως μπορούμε να κανονίζουμε σε ένα από τα δωμάτια να καθόμαστε.

Αφού τακτοποιηθήκαμε στα δωμάτια μας κατεβήκαμε στην τραπεζαρία για να φάμε. Οι καθηγητές είχαν αποφασίσει πως σήμερα θα μέναμε στο ξενοδοχείο και από αύριο θα ξεκινούσαμε τις βόλτες. Μετά το φαγητό η Άρια είχε την φαϊνή ιδέα να παίξουμε θάρρος ή αλήθεια μα ο Άρης αρνήθηκε και έτσι καταλήξαμε στην μπουκάλα μόνο που δεν ήταν απαραίτητο να φιληθείς με όποιον σου τύχαινε. Η υπόλοιπη παρέα αποφάσιζε αν θα φιλιόσουν ή αν θα έκανες κάποιο θάρρος.

Δυστυχώς η ασυμπάθιστη αλίκη και χάννα ήθελαν να παίξουν και τα αγόρια συμφώνησα. ΔΕΝ ΘΑ ΖΗΣΟΥΝ ΝΑ ΔΟΥΝ ΤΗΝ ΑΥΡΙΑΝΗ ΜΕΡΑ.

Τεσπα μετά από μερικούς γύρους πέτυχε ο Άρης με την Αλίκη και εγώ έσπευσα να πω για θάρρος και όχι για φιλί. ΚΑΙ ΞΕΡΕΤΕ ΠΟΙΑ ΗΤΑΝ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ; ΘΑ ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΩ.

«Γιατί θάρρος και όχι φιλί;»

ΑΧ ΘΑ ΤΟΝ ΚΑΝΩ ΕΝΑ ΜΕ ΤΟ ΠΑΤΩΜΑ.

«Εγω παω να πιω λιγο νερό» ανακοίνωσα και σηκώθηκα από τον κύκλο που είχαμε δημιουργήσει. Αμα είχε σκοπό να την φιλήσει τουλάχιστον να μην το έβλεπα.

Επέστρεψα μετα από λιγο και όλοι με περίμεναν για να παίξω αφού ήταν η σειρά μου. Όταν τελείωνε το παιχνιδι θα ρωτούσα οπωσδήποτε την άρια αμα τελικα την φίλησε. Ρε φίλε δεν γίνεται την μια να μ λέει πως με αγαπάει και την αλλη να φιλάει την Αλίκη.

ΝΟΠ ΦΙΛΟΣ.

Πρέπει να του πω πως τον αγαπάω και εγω το γρηγορότερο. Γιατι βλέπω προσπαθεί να προχωρήσει.

Το δικό μ θάρρος ήταν πέντε λεπτά με τον Δημήτρη μόνοι μας. Καλα σιγά το θάρρος. Είδα τον Αρη να τσιτωνεται αλλα μέχρι εκει. Βρε μπας και προχώρησε. Αχ θα καταρρεύσω.

Απομακρύνθηκα από τα παιδιά τραβώντας τον Δημήτρη από το χέρι. Όσο περνούσε ο χρόνος τόσο πιο πολυ ανυπομονούσα να επιστρέψουμε. Δεν καναμε και τίποτα απλα μιλούσαμε.

Ξαφνικά άκουσα μια τελεια φωνή να τραγουδάει ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια και κατευθηνθηκα προς την είσοδο του ξενοδοχείου. Στάθηκα δίπλα από την άρια και με αργές κινήσεις γύρισα το κεφάλι μου για να δω ποιος τραγουδούσε.