Okulun son günüydü bugun icimde anlamsız bir üzüntü vardı e tabi olucaktı artık alışmıştım hergün okulda ilk gördüğüm göz onundu duyduğum ilk ses onunkiydi artık öyle olmıyacaktı...
Okulda bi arkadaşım vardi herşeyimi ona anlatırdım ve Denizi anlatdım o işler oyle kuru kuruya olmaz git bi hediye al ne biliyim lan 1 cicek al hediye etde öyle soyle sevdiğini dedi
Tabi para bana dertdi Babam yoktu Annemin maaşı kiraya zar zor yetiyordu. Kafama koydum bi işe girecektim okul dönüşü bi antikacı mağzasının camında yazan iş ilanı beni sevindirdi, iceri girdim patron gayet iyi ve neşeli birine benziyordu beni hemen işe aldı artık bi işim vardı ve sormluklarım da vardı her sabah 9 da orda olmam gerekiyordu ve akşam 8 de dönüyordum eve buda Denizle gecicek daha az zaman demekti ama başka carem yoktu 1,2 ay boyunca 2 yada 3 haftada 1 kere görüşyorduk ama hem whatsapp uzerinden konuşyorduk. Bi gün cuma namazı günüydü patronum namaz icin camiye gitdi ve kapıdan iceri Deniz girdi o anki yuz ifademi hissettiğim şeyleri anlatamam.
-Aa Deniz naber ne işin var burda dedim
Hafifden gulumsedi ve dediki
Mert babam nerde?
Ona hediye alacağım paranın babasından cıkması garip olaydı, hani kolaydı aşk meşk işleru sürekli acı çekip panik olan taraftim.
