Bu Son Şansımız

1. bölüm

Şu an nerdeyim biliyor musun ?
Bilmiyorsun, bilmeyeceksin , zaten pek bilmek istediğini de zannetmiyorum. Beni o gün çok değiştirdi. Aslında beni ben yapan kalmadı bende. Benim benliğimi çaldı . Annem ve babam ben doğduğumda adımın Nefes olmasına  karar vermişler fakat benim nefes alacağım bir oksijenim kalmadı.  Ben gökyüzüne baktığımda maviliği göremiyordum. Kuşlar heycanla ötüşürken ben ölmek istediklerini düşünüp son çırpınışlarını yapıyorlar sanıyordum. 
Aynı ben gibi...
Size benim geçen günlerimi daha doğrusu geçmek bilmeyen her günüm  nasıl geçiyor anlatayım mı?  Söyle geçiyor. Her sabah kalktığımda çekmecemden ölüm haplarıma selam veriyorum sonra bas ucumda duran bıçağıma bakıyor beni özleyip ödemediğini soruyorum. Pencereme ayaklarımı dayayıp hala beni taşıyıp taşımadığına bakıyorum ama alıştım artık bunlar benim günlük rutinlerim haline geldi. Şimdi diyorsun ki sen piskopat misin ? Niye bunları yapıyorsun.  Size diyebileceğim tek şey şu ki siz benim yaşandığımın sadece birini yaşasaydınız muhtemelen hayatta olamazdınız. Işte sorun şu ki ben ölemiyorum ben her gece ölmemek için ölüyorum  . Neden mi ? Çünkü ben korkağın tekiyim . Yapamıyorum olmuyor işte ama her gece Allah'a dua ediyorum ölmek için. Zaten ben yaşayan bir ölüyüm . Yaklaşık 1 yıldır yapayanlizim bir Allahın kulu bile yok hayatımda annem , babam , teyzem, kardeşim kimse yok işte artık nefes alamıyorum.  Yaşayamıyorum bazen düşünüyorum bu hayatın beni haketmediğini. Nefret ediyorum evrenden . 1 yıl önce başlayan nefretim gibi .Bir insanın her gece yataktaki örtüsünden ne beklentisi olabilir ki benim insanlık için küçük benim için çok büyük bir beklentim var  yastığıma yatarken örtümü kefen olmasını bekliyorum su an ses seda yok ama hissediyorum yakın da ...

(1 yıl önce)
Anne diye bir çığlık attım karşılığı gecikmedi  isyankar bir şekilde yine ne var Nefes ne oldu ? Ya anne yine odamı karıştırmışsın kaç kere daha söyliyeceğim odama dokunma diye eşşek olda eşşek anlardı.  Hatta türkçeyi sökmüştü bile. Bir tek sana anlatamadım.  Annem karşımda pişkin pişkin sırıtıyordu.  Neyi arıyorsun dedi. Dolabımın üstünde fotokopilerim vardı proje için onları nereye koydun? Annem yüzüme baktı Eee attım onları ben önemsiz diye . Neee diye bir çığlık attım nasıl attın anne ya ciddi değilsin dimi şaka dimi dediğim sırada annem bana pişkin bir şekilde gülüyordu ve gülerek attım nefes onları bir şey olamaz baştan yaparsın diyordu. Ya nasıl yapayım anne ben ona 2 haftamı verdim eğer yarın okula götürmezsem hoca projeme 0 ver...Bir  ses duydum. Babam geliyordu ne oluyor ne bu ses dedi. Yaaa baba annem projemi yırtmış ben ne yapacağım derken sinirime hakim olamayarak gözümden 1 kaç damla yüzümü terketti.  Babam bana döndü ne projesi Nefes ne oldu doğru düzgün  açıkla derken artık sinirlerime hakim olamıyordum.  Bu puanımı etkileyecek en önemli projemdi.  Mühendis olabilmem için bu puana ihtiyacım vardı.  Ben sabahlara kadar çalışıp bu projeyi bitirmek için uğraştım.  Peki bu uğraşım nerede biliyor musun ? Şimdi ben söyleyeyim  ÇÖPTE  . Bana gerçekten çok destek oldunuz aşırı teşekkür ederim dediğim sırda bana acıyor  gibi bakıyordu.  Nefes bir sakin ol ben hocanla konuşurum sana yardımcı ol... dediği sırda çemkirerek okuduğum yer ortaokul değil baba ben üniversite de okuyorum farkındamısın bilmem ama sinirden nefes alamıyordum arkamı döndüm ve kapıyı çekip çıktım yaklaşık bir 5 dakika yürüdükten sonra üzerinde hiçbir şeyi  olmadığını farkettim .
Aferin Nefes çantan yanında değil, cep telefonun yok üstelik beş parasızsin . Çok iyi ya mukemmel cidden aklımdan eve gidip çantamı almak geçti . Aynen Nefes git babacığım biraz önce size kızmıştım ama az önce çantamı unuttuğumu anladim rica etsem çantamı verir misin? Sonra sana kızmaya devam edeyim . Off Nefes ne yapacaksın şimdi . Hiç bilmediğim bir sokağa girmiştim.  Bilmedigim bir mahalle burası çok kuytu bir yerdi . Tek tük insan geçiyordu mahalleden ayrılmak için adımlarımı hızlandırdım ama bitmiyordu burası Allah'ın unuttuğu bir yerdi serseriyle doluydu ve benim tek istediğim buradan çıkmaktı. Gittikçe sokak daralıyordu yürürken önüme bir ev çıktı yolun ortasında bir ev sağ duvara çıkmaz sokak yazmışlardı evin yanına ise büyük harflerle BURDAN ÇIKIŞ YOK yazıyordu içinden bir küfür savurduktan sonra yedin boku nefes dedim arkamı döndüm tam adım atacaktım ki evden bir çığlık sesi geldi ürperdim tüylerim diken diken olmuştu üstelik bu ses bir kıza aitti yani tam emin değildim ama bir kiz sesine benziyordu . Elimi cebime soktum tam telefonumu çıkaracaktım ki telefonumun yanımda olmadığını fark ettim. Allah kahretsin ne yapacağım derken bir şey yapamayacağım geldi ne yapabilirdim ki mahalleden uzaklaşmak için bir adım daha attım ki bir çığlık daha lan ne oluyor burda dedim sonra ellerimi açtım  gökyüzüne baktım Allahım sen  bana yardım et dedim ve korkak adımlarla eve doğru yürümeye başladım evin kapısının önüne geldiğimde sesle çok yaklaşmıştı ve o an bir çığlık daha ayağımı yükselterek kapıya hızlı bir şekilde vurdum o an kapı açıldı ve o da  neydi gördüklerime inanamıyordum
---

Selamlar :)

Şu an iki kitabımın ilk bölümleri yayımda sizden istediğim her iki kitabı da okumanız ve hangisini beğendiyseniz yorum veya oy bırakmanız  ki bende hangi kitabı sevdiğinizi anlayıp o kitaba yoğunluk vereyim ona göre de hazırlıklar yapmayım size iyi okumalar umarım begenirsiniz  hangi kitabı beğendiyseniz ona yorum bırakmayı sakın unutmayın