Seni uzun uzun anlatmak istedim..
Ama dilim seni paylaşamadı..
Kıskandı belki..
Belki de anlatmaya takat getiremedi..
Sustu, lal oldu...
Ben seni yazmak istedim..
Kalemin bir harf bile yazamadı..
Elim titredi..
Belki kalemimde paylaşmak istemedi..
Belki de ne yazarsa yazsın..
Anlatamamaktan korktu..
Kırıldı...
Seni görmek istedim..
Gözlerim sana dönüp bakamadı..
Yaşlar istila etti..
Belki dayanamamaktan korktu..
Belki de son defa görüyor olmaktan..
Göz kapaklarım kapandı, Âmâ oldu...
Seni dinlemek istedim..
Kulaklarımı çığlıklarım doldurdu..
Çınlama sesi ilişti..
Belki seni duymaya dayanamazdı..
Belki de duyduğunda..
Kalbinin hızla atışını duymandan korktu..
Sağır oldu...
Senin kokunu içime çekmek istedim..
Ayaklarım bir adım ileri gitmedi..
Dizlerimin bağı çözüldü..
Bedenim düştü yaklaşamadı..
Belki tepkinden korktu..
Belki de bir daha yaklaşamamaktan..
Uzak kaldı...
Seni her şeye rağmen yaşamak istedi bu yürek..
Yapamadı..
Hep korktu...
Hayallerinden bile gitmenden korktu..
Sensizken..
Sensiz kalmaktan korktu...
M.P
2018-2019
