Suskunluğum içten içe büyürken...
Ben hâla ince bir yol üzerindeyim..
Arkama bakmadan yürümekteyim..
Kabullenişimide alıp..
Bir dize yürümekteyim...
Suskunluğum..
Yaşadıklarımın yorgunluğundandır...
Konuşmak, hafifletirmi ki yüreği..
Ya bağırmak, haykırmak...
Ne fayda verir ki..
Susup derinlere gömerim derdimi..
İntihan derim..
Sabır dizerim dilime...
Bunlarda geçecek der..
Teselli veririm kendime...
Geçer geçmesine..
Geride geçen bir ömürde acı dolu hatıra kalır...
M.P
