Zoru sevmekmiş aslolan. Zorluğun uçurumunda yürürken ayağının kaymasını göze alabilmekmiş. Oysa ki insan zora aşık olmalıymış. Zora aşık olmalıymış ki hayattan ders alabilsin. Bu hayatta nefes almak yaşamak değildir. Yaşamak 'an' dır,yaşamak tatmaktır bir şeyleri. Zor olduğu zaman birşeyler,tadamazsın sürekli. Tadına alışamazsın. Hayallere bırakırsın kendini ve yeniden kendini zorlukların kıyısında bulursun. Budur belki seni tatmin eden. Düşünsene ulaşamadığına ulaşmanın tadını. Ona vardığın zaman aldığın her nefesin sana kattığı bütün anlamları. Günlerin,gecelerin her şeyinle düşündüğün hayalin,hayatın zoruna ulaşmışsındır. Zor, öyle bir kavramdır ki seni onbin kez çaresizliğe iter, onbin kez güçlü gösterir. Senin göz altlarının adıdır zorluk. Yastığının gözyaşıyla ıslandığı tarafıdır. Ama asıl zor olan ,senin yaşadığın zorluklara kimsenin tanık olmayışıdır. Belki yalnızlığın diğer adıdır zor. Kokusuyla ağladığın gecelerdeki yalnızlığın. Seni her şeyinle kabul ederim diyen birinin her şeyiyle yanında olmayışının adıdır zor. Çaresi değildir yalnızlık. Güçlü olmak istediğin her an,önünde tembel duygular belirecek. Sen zoru severken onlar imkansız olacak ama sen sev. Sen yeter ki zoru sevmeyi başar. Zoru sevmeyi başardığın zaman imkansız gelmiyecek gözüne,tembeller düşmeyecek önüne. Sen yeter ki zoru sev. Sen bugün zoru seversen, işte o zaman senin yenilmen imkansız olur.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Kahırlı Elveda
RomanceTüm yaşanmışlıkların kadere, bütün geçmişin aşk'a bağlandığı bir hikaye. Bu hikaye ; 'Bir Elveda'da Bitmeyenlere'
