Birilerinin verdiği akıllara tabi kalmak, senin kendi içinde noktalayamadığın şeylere nokta koymaktır. Oysa ki bir cümleye sen başladıysan o noktayıda senin koyman gerekir. Biz insanlar çaresiz kaldığımız ve zor hissettiğimiz anlarda hep birini ararız. Birini bulduğumuzda da ona güçsüzlüklerimizi anlatıp akıl vermesini bekleriz. Güçsüzlüklerimizi başladığımız cümle varsayalım, noktalarda güçsüzlüklerimden ortaya çıkan akıllar olsun. Sizce güçsüzlüklerimize noktayı kendimiz koyup bundan bir ders çıkarmak mı mühim olan, yoksa başkalarının güçsüzlüklerinin akıllarını kendi güçsüzlüklerine katmak mı ?
Bence her insan güçsüzlüğünü başkalarına anlatmamalı. Olgunluk işte buradan başlar. İlk başta kendini yersin fakat bu durumlardan kurtulma,sıyrılma hissiyatı insana hep güç verir,haz verir. İnsan eğer insan olmak istiyorsa bundan ders çıkarmalı. Verilen akıllar sana sadece fikir önerisi olmalı fakat bunu gerçekleştirmek yine sana kalmalı. Zamanında dili yanmış olan biri olarak söylüyorum hep sonradan pişman oldum. Bu güçsüzlüklerimi kederli uyuduğum gecelerde bıraktım,kırgınlıklarımıda kendi noktamla bitirdiğim cümlelerde...
Bu hayatta hep niye yapmadım diye pişman olacağıma, neden yaptım diye pişman olmayı yeğledim. Elimde ne kadar kırgınlığım varsa neden yapmadımlardan oldu çünkü. Yaptıklarım benim olgunluklarım,çıkarılmış derslerimdi. Verilen akıllar,verilecek akılları kendinizce yorumlayın. Önce tartın,sonra biçin. Peki size bir soru;
'Niye yapmadım ?' diye pişman olmak mı ?
'Niye yaptım ?' Diye pişman olmak mı ?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Kahırlı Elveda
RomanceTüm yaşanmışlıkların kadere, bütün geçmişin aşk'a bağlandığı bir hikaye. Bu hikaye ; 'Bir Elveda'da Bitmeyenlere'
