Bölüm 8 | Ödül

267 20 6
                                    


( Multimedya : Telefon . Bilmeyenler için yazdım  )

Deniz BULUT ' un ağzında :

Uyandığım da tekrar tekrar aynı manzarayla karşılaşmıştım . Herkes uyuyor ben ise uyanık . Bu sefer canım ne o acayip kitaplarımı okumak istiyor ne de hayal kurmak istiyordu . Biraz daha farklı şeyler istiyordu . Ama nasıl . Aklıma bir şey bile gelmiyordu . Zaten bir buçuk saat sonra bizimkileri uyandıracaktım .

Aklıma gelen fikirle hemen ayaklandım . Bizim olduğumuz yerin iki kat yukarısında bir telefon vardı . Hani böyle sokakta olur ya , işte onun aynısı . Komidinin çekmecesini açtım . Karşıma o kitapların serisi ve bir kağıt çıktı . Hemen kağıdı alıp yukarı çıktım . Numarayı tuşladım , çalıyor . Çalıyordu , çalıyordu , çalıyordu ... Ama açılmıyordu . Bir kez daha aradım yine açan yok . Kimi mi arıyorum tabii ki annemi . Beş kere arasam da çalıyor , açmıyordu . Neden böyle yaptığını anlamamıştım . Normalde hep açardı . Belki de evde babam vardı . Babam sandığım adam . Ümidimi kesince odaya dönmeye karar verdim . Tam merdivenlerden dönerken telefon çalmıştı . Koşarak yanına gittim ve açtım . " Alo ," dediğimde karşıda ki kişi " Aleyna yı verir misiniz ?" dedi . Gidip 7. yatakhane de ki Aleynayı çağırdım . Sevinçle telefonu aldı ve konuşmaya başladı " Alo baba nasılsınız , annem iyi mi . Sizi çok özledim ." Merdiven den inerken sadece şunları düşündüm . Benim babamla aram neden iyi değil ? Neden beni aramıyor ? Babamı geçtim annem bile aramıyor . Buraya zahmet edip gelmelerini değil sadece bana alo demelerini istiyordum .

Kader deyip bu düşüncelerimi kafamdan attım . Aklıma yapacak bir şey gelmeyince . Duşa girdim . Yarım saatim suyu sıcak yapmak ile geçti . Gerçi sıcak olmazdı çünkü bizim sular hep soğuk olur . Felç kalmamak için suyu normale getirdim .

...

Bizimkileri uyandırma zamanıydı . " Hadi kalkın , okula geç kalacağız . " dedim . Ama beni duyan yoktu . Tamam bunu siz istediniz . Herkesin başına tek tek giderek ıslık çaldım . Ece yüzünü buruşturarak uyanırken Berra kulağını tutuyordu . Asena ise yakınarak " Off Deniz insanca uyandırsan ne olur ." diyordu . Peki Ceren ne yapıyor tabii ki uyuyor . Bu kıza anlamıyorum nasıl olur da hâlâ uyur . Onları takmayıp " Bugün resim yarışmasının kazananını ve ödülü söyleyecekler . " dedim . Berra  gözünü avuşturdu ve konuşmaya başladı " Bence Pelin ve Yasemin kazanmasın kim kazanırsa kazansın . Umrumda bile değil ." Asena onu onaylayarak kafasını salladı . Ben ise " Bence de ama Pelin resmini çok güzel çizmişti gerçi Ece de güzel çizdi . İyi olan kazansın . " dedim .

Hep birlikte yemekhaneye gittik . Kahvaltımızı kuru bir ekmek , peynir , zeytin ,salatalık ve çayla yaptıktan sonra rutin olan işlemimizi yaptık yani üzerimizi giydik . İşte şimdi tam hazırdık . Yetimhaneden çıkınca okula yürümeye başladık . Çok heyecanlıydık ama en çok Berra ve Ceren . Yolda hep şu sözcükleri tekrarladılar . " Bence Ece kazanacak , Yasemin çok gıcık , Ödül ne acaba , İnşallah güzel bir şeydir , Ödülü aslında benim almam gerek ama .... " gibi şeyler söylüyorlardı . Artık Ece dayanamayıp " Yeter daaa . Ben bile bu kadar meraklı değilim . Kesin sesinizi ." İkisi de bize küsmüş gibi önde ve bize bakmadan hızlı adımlarla okula girdiler . Ardından biz de girdik .

İlk ders kimyaydı . Hoca içeri girip " Kitaplarınızı kaldırın , aranıza çanta koyun , sıra arkadaşınıza küsün ." dedi ve önümüze kağıtları koydu . Biz hiçbir şey anlamamışken hoca devam ediyordu " Süreniz 40 dakika , başarılar ." Sesli bir şekilde yutkundum ve bir hocaya bir de önümde ki kağıda bakarak konuşuyordum . " Hocam ne oluyor . Bizim haberimiz bile yok bu ney şimdi ." dedim . Hoca o klasikleşmiş öğretmen laflarından birini söyledi " Sizin sadece sınav günü değil her zaman sınava hazır olmamız gerek ." Harika şimdi ne yapacağım . Ben ve kızlar sınav olduğu haftalar konuyu ezberler sınav bitince unuturduk . Ve şimdi hiçbir şey bilmiyorum . En azından tek değilim on sekiz kişi de benimle aynı düşünceyi taşıyor . Hoca seçmeli sorular sorduğu için resmen  her soruyu sallamıştım . Bir de en sonuna BAŞARILAR yazmış . Sinirlenmemek elde değil . Yerimden kalktım hocaya doğru ilerledim ve sınav kağıdını yüzüne savurdum . Demek isterdim ama nasip değilmiş  . 

YETİMLER YURDU Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin