FAME (H.S//1D TAG-LISH Fanfiction)

Chapter 9

Harry's POV

After that bitch left and leaving me like a mess, i decided to get back on my car abruptly.

Nawalan na ako ng ganang manatili pa sa lugar na yun dahil sa panirang babaeng yun. Grabe sya! i've never meet someone as obnoxious like her. She could easily ruined my day by just seeing her shitty ass face. Sa buong buhay ko, ngayon lang ako naka encounter ng babaeng sing tindi ng pagka bruha nya. Talagang sinusubukan nya ang pagkalalaki ko. She really pushed me through my limits and i'm burning like hell now. She's a whole lot certified annoying bitch! Ansarap nyang kuyugin palabas at pasagasaan ng mga naglalakihang sasakyan sa gitna ng kalsada. SHIT! ! I am now acting like a loser. She's leaving me behind kinda speechles and i really hate that fact! No one could ever do such thing on me. No one, not even here! at hindi ako papayag na hindi ako makakaganti sa babaeng yun. I don't care if it's too disgusting to my part if i beat that girl and slob her ass down knowing that she's a girl and i'm a straight guy. Bakla na kung bakla, basta sa susunod na gagawin nya pa sakin ang bagay na'yun, talagang uupakan ko na sya. PERIOD!

Matapos kong mailabas lahat ng galit ko sa pamamagitan ng pagpukpok ng steering wheel ng sasakyan ay agad ko narin itong pinaharurot  palayo sa lugar na yun and drove my way back to my apartment. I just do hope that i will never see that BITCH again in there coz i don't know exactly what to do to her if ever.

Tina's POV

Nang makarating ako sa apartment ay agad din akong nagtungo sa sarili kong unit. I felt a sudden relief matapos kong makapasok sa loob. This is such a long day for me. Andaming nangyari sa araw nato and i feel so terribly tired. Dagdagan pa ng bwisit na Harry na yun. Talagang nasisira ang araw ko kapag nakikita ko may sa demonyong lalaking yun. Ikinamalas ko nga naman talaga't naging kapitbahay ko pa sya.

It's past 7 in the evening and i already got my dinner in a small food chain near the apartment and all i want to do now is to take a deep sleep.

" No...nakikiusap ako, please...please! wag nyong saktan ang pamilya ko! gagawin ko lahat ng gusto nyo...wag nyo lang silang saktan!!!" my dad begs.

"Matagal ka na naming binalaan Atty. Collison, pero di ka parin nakinig! Nagmamatigas ka pa!!" sabi ng isang armadong lalaki na nakasuot nang black leather jacket at may sumbrero na bahagyang nakatakip sa mukha nito. Nakakatakot ang parehong nanlilisik nitong mga mata na animoy parang halimaw. May tattoo ito sa kanang bahagi ng leeg at may malaking peklat sa bandang pisngi nito malapit sa kaliwang mata. Nakakatakot ang mala demonyo nyang mukha habang pilit na sinasaktan ang daddy ko.

May apat sya'ng kasamahan na pareho ring nakasuot ng maitim na damit at may nakatakip na bonnett sa mga mukha nito na tanging mga mata lang ang animo'y nakasilip.

Nakahawak ang dalawang lalaki sa parehong braso ng mommy ko at pilit syang nagpupumiglas mula sa pagkakahawak ng mga nasabing lalaki.

"..gagawin ko..gagawin ko na lahat ng gusto nyong mangyari. Ipinapangako ko...wag nyo lang saktan ang mag-ina ko pakiusap..nagmamakawa ako sa inyo, wag nyo silang idamay pa dito..wala silang alam sa mga nangyayari at napakabata pa ng anak ko para gawin nyo to sa kanya!" pagmamakaawa ni daddy sa nasabing lalaki na nuoy nakatuon ang hawak nitong baril sa ulo ng daddy ko.

" eto ba..eto bang sinasabi mo?" sabi ng lalaki habang inilipat ang pagkakatutok ng hawak nitong baril sa ulo ko. "...kawawang nilalang! pagpasensyahan nalang tayo Attorney, ang tigas kasi ny'ang kukote mo, madadamay tuloy to'ng inosente mong anak. Pagbabayaran nya ang katigasan ng ulo mo!" angas na sabi ng lalaki na mas lalo pang idiniin ang pagkakatutok nitong baril sa ulo ko.

"NO..! PLEASE ..WAG NYO'NG SAKTAN ANG ANAK KO!! NAGMAMAKAAWA AKO SA INYO. WAG NYO NANG IDAMAY PA ANG ANAK KO DITO. WALA SYA'NG KAALAM ALAM SA MGA NANGYAYARI NGAYON. PLEASE...RELEASE MY CHILD, I'M BEGGING YOU!" pagmamakaawa ni mommy na nuoy humagulgol na sa iyak habang nagpupumiglas parin sya sa pagkakahawak ng dalawang lalaki sa kanya.

" sige na! ilayo nyo na ang batang yan dito." utos ng nasabing lalaki sa dalawang kasamahan nito na nuoy nakahawak sakin.

"NO..NO..PLEASE WAG NYO'NG SAKTAN ANG ANAK KO..PARANG AWA NYO NA! WALA SYANG KINALAMAN DITO. AKO..AKO ANG KAILANGAN NYO DIBA?? AKO NALANG ANG PATAYIN NYO, WAG MO NA SYA'NG IDAMAY PA, PARANG AWA NYO NA!" paulit ulit na pagmamakaawa ni daddy sa kanila.

" sige na! alisin nyo na yan!"

" SAN NYO DADALHIN ANG ANAK KO?!? PAKAWALAN NYO SYA..WAG NYO SYANG SAKTAN! PAKIUSAP...BITIWAN NYO SYA...! iyak na sigaw ni daddy habang pilit akong inilalayo sa kanila.

" sana nama'y magtanda na kayo ngayon,  Attorney..!" nakangiti ang malademonyo nitong mukha.

" NO.NO.NO!! TINA, ANAK..! PAKAWALAN NYO SYA..PAKAWALAN NYO ANG ANAK KO..PAKIUSAP..WALA SYA'NG KINALAMAN.." humahagulgol na tawag ni daddy sakin habang pilit itong kumawala sa pagkakagapos nya sa inuupuang silya.

" mom...dad..san nila ako dadalhin? anong gagawin nila sa'kin? " ang walang malay kong iyak na tanong sa kanila habang kinukuyog ako ng dalawang lalaki palayo sa lugar.

Sigaw, iyak at pagmakakaawa lang ang tanging narinig ko habang binibigkas nilang pareho ang aking pangalan ng mga sandaling yun. Nagpupumiglas ako sa pagkakahawak ng dalawang lalaki pero wala akong sapat na lakas para pigilan sila sa anumang binabalak nilang gawin sakin. I cried out so loud, called out my parents name and begging them just to let me free.

Kahit paulit ulit ko silang tinatawag but there's still no voice comes out from my mouth, hanggang sa maglaho na silang pareho sa paningin ko.

" Mom..! Dad..! nooo ...!!! please help me..! mom.."naggising ako habang naririnig ko ang sariling humahagulgol na sa iyak. Magkahalo'ng pawis at luha ang magkasabay na tumutulo sa aking mukha ng mga oras na yun. Binabangungot na naman ako ng nakaraan na pilit kong iniiwasan. It always back..they never gone! The memories  were still fresh just like yesterdays.

When i got back to my own consciouness, i ran out through the kitchen and pour a glass of warm water and grab my prescribed pills that i usually take. I took a deep breath habang pilit na binubura sa isipan ko ang malagim na insedenteng yun sa buhay ko. 

Nang mahismasan ay agad kong iniangat ang paningin sa nuoy nakasabit na orasan. It's already past midnight at nakalimutan ko palang magpalit ng damit pangtulog. I went back to my own room and changed it. Matagal pa bago ako makabalik ng tulog so i decided to watch some of my favorite disney movies at least to ease the little pain i have felt inside.