Multimedia;Eymen
"Allah seni ne yapmasın. Sen ne yapıyorsun çocuk öyle ya? Kalp bu kalp. Atıyor bu kalp. Heyecanlı korku anlarında yazık bu kalbe. Sarp of ya ödüm koptu." Sarp'a kendi dilimde sövüşlerimi iletiyordum. Normalde odaya bir ayı misali giren çocuk şimdi dün gece ki korku film'ine inat yavaş yavaş açıp üstüme atlamıştı. Eymen'in kahkahasını işitebiliyordum. Eymen 'i Sarp çoktan beri biliyordu zaten araları da gayet iyiydi.
"Abi sen ablamı nasıl çekiyorsun ya?"
"Susturucum var benim"diye muzipçe konuştuğunda ne kast ettiğini anladım. Sarp'ın fesatlığı baş göstermişti tabi.
"Zinaa"
Sarp'ın dediği ile gür bir kahkaha attılar. Ben de gözlerimi mümkün olduğunca güçlülükle devirdim. Dayak istiyordu bu ikisi benden. Ukalalar.
"Git artık odamdan çocuk "diyerek Sarp'ı itekledim. Sevgilimle rahat rahat konuşmayacak mıydım ben?
"Babama yakalanmasan iyi abla"hatırlatmak zorunda mıydı?
"Sen bir şey söylemezsen bir şey olmaz. Şimdi...çık odamdan."
Abur cuburlarımdam alıp odamı terk etti.
"Gereksiz"diye fısıldayıp kapıyı kapattım.
Bu çocuk kapısız köyden çıkıyordu resmen. Aptal.
"Kardeş katili olmak için daha çok gencim"
Gür bir kahkaha attı. İçimi okşamıştı. Sen ne güzel gülüyorsun öyle.
"Güzelim bayaa yıl yersin."
Sağol ya. Aydınlandım.
"Eymen ben daha şimdiden şu korumlardan sıkıldım ya. "
Benimle lavaboya girecekler diye korkuyordum. Eymen'de onların gözüne yumruk indirirdi. Harika! Babam beni eve hapis ederdi artık.
İçimi kemiren şeyi sormak istiyordum. Ama tepkisinden ölesiye korkuyordum. Uf. Ben Eymen'i tanıyorum söylersem kavga edecektik. Ikizimizin de hem sinirleri bozulacaktı,hem de üzülecektik. Meraktan değil bu veya Eymen'e güvenmemekten de değil. Sadece...sadece Sanem'in o şeyi söylemesinden korkuyordum. Eymen o şeyi öğrenirse önce ben söylemedim diye ortalığı ayağa kaldırır sonra da gidip onu öldürürdü. Öldürmekten kastım sadece işkence çektirmesi. O birini öldürmezdi,öldüremezdi. Değil mi?
"Konuşacak mısın artık? Yoksa odanın içinde ki klimanım sesini duymayaca devam mı edeceğim? "Eymen'i sesi ile kendime geldim. Ne kadar zamandır düşünüyordum ben?
"Yaa dalmışım,üzgünüm " Genellikle özür dileme şeklimdi. Genellikle...
"En kısa zamanda halledeceğim diyorum. Yanında olamamaktan sıkıldım. "Her ne kadar görmeyeceğini bilsem bile bebek gibi alt dudağımı sarkıttım.
"Ne yapmayı planlıyorsun? Kendini kendi ellerinden ateşe atmış olursun. Sonra ben de gelirim ve sonra ikimizde uçmuş oluruz."Ne demiştim ben öyle?
Gür bir kahkaha attı. Ya gülme sen zaten hava sıcak. Klima bile etki etmeyecek.
"Güzel saçmaladın." Ben sanki bilmiyorum.
"Şey..."
Sormak istiyordum. Sormalıydım. Yapmalıydım bunu. Başarabilirim.
"Azra... Ne isteyeceksin? Veya ne yaptın?"
Tanıyor ya bu çocuk beni.
"Ya şey işte... sizin sınıfta ki şey işte o şey ne şey yapıyor?" Ne şey'i ya?
"Bizim sınıfta şey diye biri yok. Ve olmadığına göre bir şey'de yapamaz. "
Resmen benimle dalga geçiyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MANTIK VE DUYGU
Random"Yemin ediyorum bir şey yapmadım." Ona nasıl inanabilirdim daha fazla? "Sana inanmıyorum, inanamıyorum. Bu... bu çok fazla"diyerek göz yaşlarımı elimin tersi ile sildim. Yaklaşmaya başladı. Geri geri gidiyordum. "Yaklaşma bana Eymen." Ne kadar acı...
