Secret love //with One Direction

Κεφάλαιο 2

Alison's Pov

Μόλις περασα με το μηχανακι μου ,ψαχνοντας θεση για να το παρκαρω, εξω απο τα Starburcks σκευτηκα ''επιτελους,εφτασα!'' .Τ ο θεμα ομως ηταν οτι ειχα ηδη αργησει για την συναντηση και θεση για να παρκαρω το μηχανακι δεν ελεγε να βρεθει με τιποτα.

 "Φαντασου να ερχομουν με το αμαξι!" ψυθιρησα αγανακτισμενη....σαν να ακουστηκαν λοιπον οι σκεψεις μου,δια μαγειας εκεινητην στιγμη βρηκα ακριβως εξω απο τα Starburcks μια κενη θεση αναμεσα σε δυο αμαξια...ειχα κανει δεκα γυρους το τετραγωνο μπας και φυγει κανεις και βρω καμια θεση...προφανως κανενας πορωμενος, εθισμενος, λατρης του καφε αποφασησε να ξεκουμπηστει,και να παει να συνεχισει την δουλεια του...

Παρκαρα λοιπον το μηχανακι μου στην θεση που βρηκα και μπηκα τρεχοντας στα Starburcks.Εκεινη τη στιγμη κοιταξα το ρολοι μου και ειδα οτι η ωρα ειχε παει 15.08...και ψιθηρησα:

"Ηλιθια κινηση...ηλιθια πολυκοσμια...τι το ηθελα και εγω το Λονδινο?Μου λες?" χωρις να απευθυνομαι σε κανεναν συγκεκριμενα . Είχα αργησει σχεδον δέκα ολόκληρα λεπτα! Και ποιος ηξερε οτι η Taylor δεν ηταν καμια υστερικη ξανθοξειρα που τα μετραει ολα με χρονομετρο?

"Θεε μου" ψυθιρισα ενω ειχα πρηξει απο την σκεψη και μονο και αναστεναξα.Τότε την ειδα.Ειδα μια ψηλη ξανθια με φορεμα και ψηλοτακουνα εμ τι αλλο...διακρητικοτητα σου λεει μετα...σκεφτηκα και χαμογελασα ειρωνικα προς το μερος της. Καθοταν σε ενα τραπεζι στο κεντρο του μαγαζιου και κοιτουσε ψιλονευριασμενη το ρολοι της....μα ελεος...στο κεντρο του μαγαζιου?Και να πεις οτι παει βολτα στα μαγζια,θα πηγαινα πασο...αλλα ελα τωρα...για παρακολουθηση παει, να την εβλεπε κανενας δημοσιογραφος να εβλεπα τι θα εκανε...

Μόλις μπηκα στο μαγαζι σταματησα να τρεχω, μην υποψιαστει και κανενας τιποτα...ε τοσος κοσμος υπηρχε...οσο για αυτο θα σκυλοβριζα αργοτερα τον Andrew λες και δεν ηξερε την δουλεια του τοσα χρονια...αλλα του τα ειχα απο πριν μαζεμενα οποτε, θα τα ακουγε απο ενα χερακι....περακα λοιπον αδιαφορα διπλα απο την Taylor και εκατσα στο τραπεζι.

"Alison West. Για την δουλεια..." της ειπα και αφησα την υπολοιπη προταση να ...εννοηθει....Τοτε εκεινη με κοιταξε με ενα καπως ...υπεροπτικο βλεμμα ηταν αυτο? Αμα μπορουσα ευχαριστως θα της εδινα μια μπουνια στην μουρη, να της χαλασω και αυτη την <<ωραια>> μυτουλα που ειχε καταφερει με τοοοσες πλαστικες...τρομαρα της...αλλα βρισκοταν η δουλεια στην μεση...οποτε προσπαθησα να κρατηθω.Την κολλησα με ενα σοβαρο υφος κολλημενο στην μουρη μου και την ακουσα να μου λεει: