Away from the Safe Side

Kussens en verbrande macaroni

-Adam-

Alsof die film mij echt wat boeit op dit moment.. De film is nu al een half uur bezig en er is nou nog niet echt veel actie in voor gekomen. Noah die zich uitslooft voor die Allie, Allie die Noah niet moet, en dan later toch weer wel. Echt een meidenfilm.. Maar Romy lijkt hem toch mooi te vinden. Ze zit er helemaal in. Grote ogen, de dekens in haar vuisten geknepen, en soms zucht ze bijna dramatisch. Het enige wat ik doe is welleens met mijn ogen rollen. Maar goed, ik doe dit voor Romy zodat zij wat rustiger wordt en bijkomt van de domme actie van Ashley. Waarom moest zij dat topje per se op DAT moment stelen? Waarom niet later, als Romy er niet bij was? ''Vind je de film niets?'' Ik schrik op en zie dat Romy mij vragend aankijkt. ''Eh, ja tuurlijk wel. Heel.. mooi.'' Het kwam er niet echt overtuigend uit. Gelukkig kan Romy er om lachen en ze schudt haar hoofd. ''Je bent niet echt goed in liegen, Adam.'' ''Je zou nog versteld staan..'' mompel ik.

Romy hoort het niet en werpt weer zuchtend een blik op het tvscherm. ''Het is toch een super goede film? Ik bedoel, hoe die liefde groeit tussen Noah en Allie? Ondanks hun verschillen?'' Ik knik alleen maar. ''En toch vind je het niets he?'' Mijn knikken gaat over naar schudden. Dan maar eerlijk zijn. Als antwoord op mijn eerlijkheid, krijg ik een kussen naar mijn hoofd geworpen. Romy lacht hard en ik kijk haar met opgetrokken wenkbrauwen aan. Meent ze dit nou? Meteen gooi ik het kussen weer hard terug naar haar zodat ze omvalt van het bed. Als ze overeind komt en ik zie dat haar haar door de war zit, grijns ik. ''Die krijg je terug!'' roept ze. Ze grist een ander kussen van het bed en smijt hem naar mij toe. Ik vang het kussen uit de lucht en gooi hem rustig weer terug. Lichtelijk geïrriteerd gooit ze weer met het kussen, en weer vang ik hem op waarna ik hem terugsmijt. ''Houd je nou op? Je wint toch niet.'' lach ik. Zuchtend gooit ze het kussen van haar schoot en ze veegt wat haren uit haar gezicht. ''Oke, oke. Jij wint.'' Ze lijkt zich weer te concentreren op de film. Maar net als ik weer naast haar wil gaan zitten, springt ze op en slaat mij met een kussen dat ik niet had gezien. Ik hoor haar uitbundig lachen en automatisch lach ik mee. Ik smijt het kussen ergens heen en pak haar polsen vast. Als ik zeker weet dat ik haar goed vast heb, leg ik haar onder mij en ga boven haar hangen. Al die tijd vecht ze en probeert ze los te komen. Zonder succes. Haar beide polsen houd ik met een hand vast boven haar hoofd. Grijnzend kijk ik haar aan. Nu heb ik haar.

-Romy-

O. mijn. god. Die grijns van hem! Ik smelt gewoon onder hem en ik kan er niets aan doen. Tevergeefs probeer ik mij los te wrikken uit zijn ijzeren greep. Zuchtend staak ik mijn vluchtpogingen en probeer hem boos aan te kijken. Wat ook niet echt lukt. ''Goed, jij hebt gewonnen, oke?'' Ik haat het om toe te geven. Lachend schudt hij zijn hoofd. '' Zo makkelijk kom jij hier niet van af hoor.'' Ik word een beetje zenuwachtig en beweeg me wat onrustig heen en weer. ''Hoezo?'' ''Omdat jij dit begonnen bent, Romy. En je hebt verloren.'' Wat ik erg jammer vind, ja. ''Alsjeblieft? Wees aardig voor mij.'' Ik kan het niet helpen en schiet in de lach. Niet alleen omdat ik de situatie grappig vind, maar ook door de zenuwen. Hij is echt sterk. Niet dat ik dit niet had verwacht hoor, maar toch. ''Aardig zijn voor jou?'' Hij trekt arrogant een wenkbrauw op. Even herken ik de o zo bekende arrogant, intimiderende Adam van school. Heel even maar. Ik huiver ervan. Adam buigt zich naar mij toe en fluistert in mijn oor ''Ik ben altijd aardig.'' Ik slik en piep ''O ja? Bewijs dat dan. Laat me maar weer los.'' Ik voel gewoon dat hij tegen mijn oor grijnst. Ik krijg kippenvel als zijn lippen zachtjes mijn oor raken als hij hees fluistert. ''Ik denk er niet aan.''

Ik sluit mijn ogen als zijn lippen een spoor volgen van mijn oor richting mijn kaak. Ik open mijn mond en er ontsnapt mij een zucht. Alleen maar door zoiets kleins. Moet je nagaan wat er zal gebeuren als hij meer zou doen. Door die gedachte alleen al krijg ik het warm. Opeens stopt hij en kijkt mij met een lachje aan. Verward kijk ik op. ''Stop je nou?'' Hij begint te lachen. ''Ja, daar lijkt het wel op he?'' Nu trek ik een pruillip. ''Je speelt maar met me.'' Net als ik denk dat hij me los wilt laten, grijpt hij me weer steviger vast en zegt zachtjes ''Ik zal nooit een spel met jou spelen.'' Net als ik wil vragen wat hij daarmee bedoelt, hoor ik Ashley roepen. ''Jongens, is die film nou eindelijk afgelopen? Ik heb honger en de rest wilt ook beginnen met eten!' Adam laat mij niet meteen los, maar zucht eerst geïrriteerd. ''We komen al!'' Dan laat hij me los en grijnst schurkachtig naar me. ''Je hebt geluk Romy.'' Dat betwijfel ik.. Nu weet ik dus nog niet wat er ging komen. Ik probeer er onaangedaan uit te zien en haal nonchalant mijn schouders op. ''Ach, ik liet jou alleen maar denken dat je won. Ik had de situatie geheel onder controle.'' Adam grinnikt van mijn serieuse, formele stem. ''Fijn dat je dat denkt, maar ik betwijfel het ten zeerste.'' Ik lach kort als hij mijn manier van praten nadoet. ''Wie weet..'' zeg ik geheimzinnig. Snel glip ik langs hem heen de kamer uit en ren ik de trap af. 

Even later komt Adam ook de keuken binnen. Iedereen zit al aan tafel en het ruikt naar verbrande macaroni. Als Ashley mijn gefronste blik opmerkt, mompelt ze schuldig ''Ja ik weet het, het is verbrand maar ik kook niet zo vaak.'' ''Geeft niet.'' Ik ga naast haar zitten en negeer de nieuwschierige blikken van de rest. Ook Adam let er niet op en gaat naast Dax zitten. ''En hoe was de film?'' onderbreekt Carmen de stilte. Ik haal mijn schouders op. ''Mooi. Zoals iedere keer dat ik hem kijk. Hij blijft goed.'' Carmen knikt met een grijns. Wat is er aan de hand? Net als ik het wil vragen, begint ze over een heel ander onderwerp. ''Wat dachten jullie ervan om morgen naar de klif te gaan? Het wordt morgen warm weer en ik heb wel zin in een frisse duik.'' Ik slik een hap verbrande macaroni door. ''Klif?'' Klinkt gevaarlijk. ''Ja, zo noemen wij dat. Het is een waterval, hier niet heel ver vandaan. We komen daar regelmatig om er vanaf te springen of te zwemmen. Je kan er ook zonnen en je hebt er vlakbij een bos.'' zegt Jim enthousiast. Maar hoe meer hij erover vertelde, hoe meer de zenuwen bij mij op kwamen spelen. Alsof Carmen mijn aarzeling opmerkt, roept ze ''Je gaat gewoon mee, of je het nu wilt of niet. Je moet echt eens wat losser worden. We hebben morgen toch niets te doen.'' Ik kan alleen maar knikken. Ze heeft gelijk. Ik heb geen school meer, geen huishoudelijke klusjes van mijn ouders, geen bijbaantje. Niets. Ik moet inderdaad niet zo moeilijk doen. Dus haal ik mijn schouders op en knik. ''Je hebt gelijk, ik wil wel gaan.'' Carmen knikt tevreden. ''Mooi zo, dan gaan we morgen dus naar de klif. Ik heb er nu al zin in.'' Ik ook.. niet bepaald. Ik kijk naar Adam die meteen terug naar mij kijkt. Hij knipoogt even en praat dan met Dax. Ik kan er niets aan doen, maar toch zwijmel ik iedere keer dat ik naar hem kijk. Hij is gewoon mooi. Maar toch moet ik oppassen voor hem. En morgen ook bij die klif. Ik heb geen idee wat mij te wachten staat. 

Heeee, weer een stukje.  Iets sneller dan de laatste keren en hopelijk vinden jullie het wat. Als jullie spelfouten vinden, meld het dan alsjeblieft. Ik zat na te denken, en zouden jullie het leuk vinden als ik een cast opstel van de personen in dit boek? Of zal ik het niet doen zodat jullie zelf kunnen fantaseren? Ik zal niet snel een cast hebben omdat ik niet heel veel vrije tijd heb, maar in de zomervakantie (als het lukt eerder) wil ik er wel aan beginnen. Ik hoor het wel van jullie. Trouwens ALs jullie een cast willen, mogen jullie ook zelf voorstellen doen he. Van wat voor beeld je bij welk persoon hebt.  Wat denken jullie wat er bij de klif gaat gebeuren? En tussen Adam en Romy? Fantaseer er op los mensjes! Please vote en comment. Daar maken jullie mij heeeel happy mee! xxx