A Best Friend Is Always What I'll Be (Ongoing)

CHAPTER:FIVE

ADDILYN'S POV

(Skip to the time na tapos na lahat ng subjects nila)

KKKKRRRRRIIIIIIINNNNNNNGGGGGGGGG!!!!!!

"Okay class dismissed, and class please don't forget your assignments okay?" 

Huling wika ng prof namin sa last subject which is math.

"Tara Addie! Sabay na tayo umuwi." wika ni Joe na bigla-bigla na lang nasulpot sa aking likuran, yung totoo? May lahing kabute ba to?

Tinanguan ko lang sya sabay kuha ng aking bag sa may upuan.

Wala na talaga kong ganang mag salita man lang dala ng sobrang pagod.

Habang papunta kami sa parking ay mahahalata mo ang pag-kabalisa ni Joe.

Parang may gusto syang sabihin kaso di nya maamin.

"Huy! May problema ba?"

Nag-aalalang tanong ko sakanya.

"H-huh?? Wala naman, T-tara sakay na."

Wika nya ng nakangiti pero hindi ko sigurado kung totoong ngiti nga ba to.

JOSEPH'S POV

Habang nasa byahe kami ay pareho kaming tahimik. Hindi rin naman ako makapag open ng topic dahil wala akong maisip.

Feeling ko nga kaya tahimik tong babaeng to dahil iniisip kung anong problema ko eh.

Sa totoo nyan kaya ako hindi mapakali kanina ay dahil..........

Iniisip ko na kung aamin na ba ko kay Addie. 

Mahal ko na kasi sya matagal na. Hindi ko lang maamin dahil natatakot akong mawala ang pagkakaibigan namin.

Oo inaamin ko torpe ako, pero hindi naman masamang pahalagahan na lang kung anong meron kami ngayon diba? 

Dahil alam kong dito kami magtatagal na dalawa.

Masaya narin ako sa ganto, feeling ko naman kase kami na eh.

Mula sa tawagan naming be, sa paghahatid sundo ko sa kanya, hanngang sa pag-sasabihan naming dalawa ng problema.  

Hindi ko pa ba maituturing yon na kasiya-siya?

Pero may kulang pa kasi eh...

Ang pagmamahal nya. 

"Huy! Lalim ng iniisip natin ah?" nabalik ako sa ulirat ng biglang magsalita si Addie.

"Hindi naman, Oh! Andito na pala tayo sige na uwi ka na baka mapagalitan ka pa ng nanay mo."

Pag-iiba ko na lamang sa usapan naming dalawa.

"Hindi ka na ba papasok?" 

Tanong nya sakin habang naka silip sa may pintuan.

"Naku! Hindi na baka lalo lang magalit nanay mo sayo." 

Pagka tapos kong sabihin yon ay biglang nawala ang ngiti sa kanyang labi.

Siguro bigla nya nanaman naalala ang usapan nilang titigil na sya sa pag-aaral.

Bigla tuloy akong na-guilty. Bakit ko pa kasi sinabi yon eh.

Maya-maya pa ay ngumiti ulit sya sabay sabing.

"Sige bye! Mag-iingat ka ha?"

"Oo naman ako pa ba? Sunduin ulit kita bukas ha?" 

Nginitian nya lang ako sabay tango.

Pinaharurot ko na ulit ang aking sasakyan papunta sa aming bahay.

*Bahay*

Pag-kapasok ko sa may pinto ay bumungad sa akin ang nanay kong nanonood nanaman ng k-drama.

Pag-pasok mo kasi sa pinto ang una mong makikita ay ang living room.

"Hi baby! Kamusta school?" Hayst eto nanaman sya sa baby baby nya.

"Mom! Hindi na nga ko baby! 4th year na ko oh."

Kainis. I just heard mom chuckle.

"O edi sige hindi na baby,  Kamusta nga school? Di mo na pinapansin mga tanong ko palibhasa big boy ka na."

Mom said habang naka pout pa hahahahaha ang cute.

"Okay lang naman mom. Mom may tanong ako?"

"Yes?"

"Sa tingin nyo po ba kapag may gusto kang tao, kailangan ko na talagang umamin? Pano kung feelig mo masisira lang nito yung friendship nyo?"

Mom let out a deep sigh. "Is this about Addie, dear?"

"Yes mom, natatakot po kasi akong umamin eh."

"Baby, Addie is a good girl , even if you say your feelings for her I think it wouldn't affect your friendship, Just try, dear. But I am not dictating you on this one. Just follow what your heart says, Joseph."

Pagkatapos sabihin yon ni mom ay napangiti nalang din ako.

Siguro aamin na ko sakanya bukas.

A/N: Hey guys! yiiieeee kinilig ako! so ayun thankyou for reading! Please vote and comment! bye!!