Çiçeğin Son günü

Bölüm 1

Normal bir gün olacağını düşünerek uyandım. O gün pazartesi günüydü. Okulun ilk gününde her zaman heyecanlanırdım, amma bu sefer hiç bir şey hissetmiyordum. Yavaşça yatağımdan kalkdım. Saat 07:00 olmuşdu. Yemeğimi yiyib, hazırlanıb evden çıktım. Evden okula gitmek 5 dakika sürüyordu. Ben evden çıktığımda saat 07:45 olmuştu. Yolda giderken çok düşünceliydim. Aniden bir araba sinyalı ile ayıldım. Az kalsın arabanın altında kalıyordum. Çok korkmuştum... Okula vardığımda hiç kimseyi görmedim. Tüylerim diken-diken oldu.

Yavaşça okula girdim. Okulun içi çok sessizdi. Merdivenlerden sınıfa doğru gitdim. Sınıfın kapısına vardığımda bir anda üşüdüm. Kapını açıp sınıfa girdim. Sınıfa girdiğim an her yer gürültü oldu. Cok şaşkınlıkla sınıf arkadaşlarıma selam verdim, fakat hiç kimse bir şey demedi. Gidib kendi yerimde oturdum. Zil çaldı, öğretmen sınıfa girdi. Öğretmen isimlerimizi söylemeye başladı. Öğretmen her birimizin ismini söylediğinde "burda" diyorduk. Ben ismimi duyduğumda "burda dedim, amma öğretmen ismimi yüksekten tekrarladı. Bende tekrar "burda" dedim. Öğretmen sınıfa bakıb çocuklara sordu:

- Çocuklar, Çiçek nerede?

Çocuklar bir-birilerine mal-mal bakıb söylediler:

- Bilmiyoruz hocam...

O an ben yerimden fırlayıp öğretmen masasına doğru ışık hızında koşub bağırdım:

-Hocam!! Ama ben burdayım!!!

Öğretmen hiç beni görüyormuş gibi başını aşağı salıp dedi:

- Çocuklar siz biliyormusunuz şimdi o burda olsaydı ne olurdu?....
Ögretmen yavaşca gülümsüb devam etdi:
- Şimdi o burda olsaydı bu sessizlik olmazdı....

Ben yerimde donub kalmışdım. Az kalsın aklımı yiyordum. Bu zaman kan-ter içerisinde uyandım. Yatağımda oturub ağlamaya başladım. Saat gece 03:30-du. Annem ağladığımı duyub yanıma geldi. Her şeyin bir kabus olduğunu söyleyib bana sıkı-sıkı sarıldı. Alnımdan öpüb bana dedi:

-Korkma kızım, korkma. Hepsi geçecek....

O olanların rüya olduğuna hala inanmıyordum....