Dinlemiyor beni ne yapmalıyım? Madem ki kabul etmiyor ben de daha fazla gülmesini sağlarım. Normalde bana ''Şempanze '' derler ama o gülsün diye bu seferlik ''Maymun'' olacağım. Ve oluyorum.
Uzun konuşuyoruz. Ama bu sefer boş konuşmuyoruz. Daha doğrusu ben boş konuşmuyorum. Seninle bugün uzun konuşuyoruz. Hayat dersini anlatıyorum sana. Kabul ediyorsun. '' Tamam. '' diyorsun. Her kurduğum cümlemin karşılığını veriyorsun. Eyvallah. Ciddiye alıyorsun.
Takma diyorum sana. Hala o şirin olan inadın tutuyor. ''Takmamak mümkün mü? '' diyorsun. Haklısın... Takmamak mümkün değil. Ama bastır o iğrenç duyguları. Yok et...
Mesela hayata öyle üzüntüyle bakacağına, yeni doğmuş gibi, ilk günkü gibi tertemiz ve mutlu bir şekilde bak şu lanet dünyaya. Mutlu olabilirsin. Vallaha bak. Yaparsın sen. Bak artık ben de varım. İstediğin zaman, istediğin yerde... Ben sana güveniyorum, sen de bana güvendiğini söylüyorsun. O zaman seni mutlu etmeye çalışacağım. Bilirsin inadımı. Yaparım yani...
Yaparız...
Aralarda güldürmeye çalışıyorum seni. Gülüyorsun tabi. Bunun için varım ya ben. Ben ağladığın zamanı görmek için değil, sadece seni mutlu etmeye çalışmak için varım... Mutlu etmeye çalışacağım inşallah. Tüm zamanımı harcamaya hazırım. Sen de istersen tabi...
