Nasıl mı gitti? Bir tiyatro yorgunluğu ile birlikte eve dönüş yaptım. Eve geldim. Telefona baktım. ''O'' aramıştı. Geri aradım. ''Dışarıdayız sen de gel'' dedi. Ben de onu kıracağıma kafamı kırarım dedim. Ve o yorgunluk ve baş ağrısıyla beraber ''O''nların yanına gitmek için otobüse bindim. Yaklaşık 10 dakikada yetiştim. Oturmuşlardı şuracıkta. Biraz oturduktan sonra dolaşalım dedik. Dolandık işte Ulu Cami'ye doğru yürüdük. Eve dönüş sırasında biraz tartıştık. Eve gitmek istemiyordu. Ben gitmesini istedim hava kötüydü biraz da. Yağmura kapılsın istemedim. Sokak ortasında sinirlendirdim onu. Çok kızdı bana. Bağırdı. İlk defa o kadar kişinin içinde bana bağırdı. Ben de ona kızdım. Otobüs durağına geldik. Hiç konuşmadık. Onu sevimli bir şekilde çağırdım. Gönlünü almak için. Yine sinirli bir şekilde baktı bana. Otobüs geldi. Hiçbir şey söylemeden çekip gitti. Giderken sadece arkasından baktım. Otobüse bindiğini, gittiğini gördüm. Çok öfkelendim. O öfkeyle de ben arkama bakmadan meydana koştum. Yoruldum. Dinlenmek için Atatürk heykelinin önünde oturdum 1 saat boyunca öyle baktım oturduğumuz yere. Sadece bakabildim bugün. Gitti çünkü. ''O'' da gitti...
