Benim kimsem kalmadı, senden başka...
İnanmıyorsun belki. Ama inan. Gerçekleri söylüyorum. Ailen var diyorlar, yok. Vallaha yok. Kimsesiz bir çocuk gibi hissediyorum. Gelenler gidiyor. Hep de giderler zaten. Gittiler...
Bir tek sen kaldın. O yüzden diyorum ya, benim senden başka kimsem yok.
Bak sadece seninle konuşuyorum. Bir de arada dışarı çıktığımda sokakta ''bir şey mi oldu?'' diye soran insanlarla...
Bak hiç tanımadığım insanlar bile beni sormuşken. Ailem beni neden sormuyor? Hiç nasılsın diye sormadılar. Kızım neyin var ne oldu diye sormuyorlar. Sen onlardan daha çok soruyorsun. Onlardan daha çok merak ediyorsun beni. Bunu görüyorum. Bir tek seni görüyorum. Hiç gitmeyeni, gitmeye niyeti olmayanı görüyorum. Gitme de...
Eğer sen de gidersen ben biterim. İşte o zaman kimsesiz kalırım...
