Bölüm 1

70 15 26
                                    

❌❌❌❌

GECE'DEN

Sabah yurt müdürünün duvarlarda yankılanan kalın sesi ile yavaşça gözlerimi araladım.5 ayda alışmıştım buraya. ilk geldiğim gün gördüğüm savunmasız küçük kıza Sılaya sahip çıkmıştım.Beni kendisine çeken bir şey vardı onda.Galiba o karanlık,soğuk sokakta kaybettiğim namusumu,çocukluğumu onda bulmuştum.Müdürün bile ona bir söz söylemesine izin vermiyordum.Zaten bana da çok karışmıyorlardı -karişamıyorladı-

"Gece abla saçımı sen yapar mısın?Geçen gün yaptığında herkes çook beğenmişti. Lütfen lütfen lütfeeenn."

Diyen Sıla'nın sesiyle düşüncelerimden sıyrıldım.Sıla çoktan kalkmış,elini -yüzünü yıkamış hatta çantasını bile hazırlamıştı.Konuşmayı çok sevsem de ailemi kaybettikten ve o lanet günlerden sonra gerekmedikçe kimseyle konuşmuyordum. Bazen Sıla'la bile konuşmuyordum Bu yüzden hafifçe başımı sallayıp banyoya doğru ilerledim günlük rutinimi uyguladıktan sonra Sılaya doğru yaklaştım.Önce saçını bir güzel taradıktan sonra yavaş yavaş örmeye başladım mısır örgüsü yapacaktım.Bana annem öğretmişti :(

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

Okula geldiğimde.Her zamanki gibi cam kenarındaki en arka sırama oturmuştum. Sırama dedim çünkü kim bu sıraya oturmaya kalksa ertesi ders bilinmeyen (!) bir sebeple başına bir aksilik geliyor. Kafamı sıraya gömüp biraz dış dünyadan soyutlanmak istedim.

Sesler kesildiğinde kafamı kaldırdım hoca girmişti ve galiba ders matematikti çünkü tahtada sayılar vardı.Pardon fizikmiş.Eskiden derslerime çok önem veriridim fakat şu an hiç de umrumda değil.

"Gece KILIÇ" ismim duymamla hocaya doğru baktım "sözlü yapıyoruz Gece Hanım katılmak ister misiniz?" diye sordu alayla. kısaca "Hayır" diyip kafamı sıraya gömdüm. hocanın seesini duyana kadar her şey güzeldi fakat o sesini duyunca birden sinir kat sayım arttı.

"Yok öyle bi dünya "
Hocayla daha fazla uğraşmadım çünkü işin sonuda o zarar görecekti ve ben şimdi hiç uğraşamazdim. Sinirlerime mukayet olmaya çalışıp sınıfı terk ettim . Köşeyi dönmemle çok sevgili (!) müdüremizin sesinin hoparlörden yansımasını işittim

" Koridorda gezinen Gece KILIÇ hemen odama" zaten kötü olan günüm daha da berbat olmaya aday olmuştu

****
Kapıyı çalmadan odasına daldım. Banu hanım her zaman ki gibi sandalyesine yayılmıştı . Tek değişiklik öndeki koltuk da oturan iki adamdı adamlardan biri kara kaş kara gözlü oldukça kaslı gözüken şu mutlu yapmacık kızların yakışıklı olarak adlandıracağı tip den bir adamdı. Ama yanındaki adam onun tam tersi beyaz tenli sarı saçlı mavi gözlü bir adamdı ve diğeriden daha çekici gözüküyordu odaya girdiğimden beri beni süzmesi çok sinir bozucuydu.
*Bunlar da kim şimdi?*
diye söylendim kendi kendime.
Çünkü o günden sonra bütün erkekler den nefret ettim çünkü o gün...

" Gece Hanım , kapısız evden mi çıktın diyeceğim de ailenin şey pardon eski ailenin kapıyı senden sakınacağını hiç sanmıyorum. " dediğinde içimde bir burukluk oluştu. Annem güzel annem bir hiç uğruna can verdi Aslan babam artık benin başımdan öpemeyecek içimde oluşan öfkeyle hızla ellerimi masaya dayayıp müdüre hanıma doğru eğildim
" Bir kızı ölen ailesinden vurmak bir eğitimciye göre ne kadar etik bir davranış Banu hanım veya şöyle söyliyeyim kızı her gece barlarda sürten, oğlu desen madde bağımlısı olan biri nasıl bu kadar iddialı konuşuyor olabilir, diye sordum alayla .

Damarına basmış olmalıyım ki ayağa kalktı ve tama bana vuracağı andan bir el tarafından engellendi kimin yaptığına baktığımda sağ tarafda duran mavi gözlü adam öldürücü bakışlarla beraber Banu'nun elini sıkıca tutmuş bana vurmasını engellemişti sonra adam endişeyle bana baktı adam bana bi garip bakıyordu yıllar sonra ilk defa biri beni koruyordu. Düşüncelerimden sıyrılıp Banu Hanım'a (!) baktım ve omuz silktim tam odadan çıkacakken bir el bileğimi kavradı ne olduğunu anlamak için arkamı döndüğümde o adamı gördüm bana sinsice bir gülümsemeyle " sana yardım edebilirim "dedi , tam reddedip küfürler savuracağım anda müdüre hanım
- Bak Gece psikolojik problemlerin var Pars Bey sana yardım edebilir o işinin ehli bir psikologdur " dedi .
Sesimim en sinirli tonuyla ona
"Benim kimsenin yardımına ihtiyacım yok" dedim.İsminin Pars olduğunu öğrendiğim adam bozulacağına sinsi gülümsemesi devam ettirip
"Geleceksin hemde ben sana bu teklifini ikiletmeden geleceksin Mavri"
Ne Mavri mi yıllardır hiçkimse bana ikinci ismimle seslenmemişti hem bu adam nerden biliyordu bunu. Ne olduğunu anlamamıştım o kadar sinirlendim ki kesin yine kriz geçirecektim hızlıca odadan çıktım odama gidemezdim kriz geçirdiğimde kimse yanımda olmamalıydı özellikle Sıla çünkü onu çok seviyorum ve ona zarar vermek en son isteyeceğim şey bile değil.

******

Yine her üzüldüğüm de ve sinirlendiğimde yaptığım gibi bugün de sprey boyalarımı aldım ve sahile geldim belkide bu acımasız dünyada Allah'ın bana verdiği iki iyi şey den biri olan resim yeteneğimdi hızlıca turuncu saçlarımı kapşonumla gizleyip eserime başladım bu sahilin hemen hemen her yerinde benim grafitilerim vardı onlar benim en iyi dostumdu bu sefer küçük bi kız çizdim şemsiyeyle kendini yağmurdan korumaya çalışıyordu ama yağmur sadece onun üstüne yağıyordu sonra küçük bir kız daha çizdim fazla masum duruyordu ve bu benim canımı daha da sıktı ve kızın etrafına siyah sprey boyayla karartılar ekledim işte şimdi olmuştu ve yine aklima lanet geçmişim geldi buraya her geldiğimde haykırdığım cümleleri haykırdım:
"Neden ben neden ?, neden bunlar benim başıma geliyordu neden dünyanın bütün kötülükleri beni buluyordu neden bu karanlık dünyada tek başımayım neden..." sonuna doğru sesim kısılmıştı yüksek çıkmaya cesaret edemiyordu belki de gerçekler acı gelmişti.
Göz yaşlarıma hakim olamıyordum gözyaşlarım gözlerimi öyle çok doldurmuştu ki artık etrafi bile göremiyordum artık tutamıyordum gözyaşlarımı ve tutmadim oturdum duvarin köşesine o köşede kaybolmak istedim ve ağladım herşeye, boktan hayatıma daha bi çocukken elimden alınan namusuma yanlızlığıma herseye ağladım birden bir ses duyup irkildim arkamı döndüm ve
yine mi bu salaklar diye geçirdim içimden. Bu hayat doya doya ağlamama bile izin vermiyordu neyse şimdi iş başına...

Merhaba arkadaşlar bu bizim ilk kitabımız lütfen yorumlarınızı bildirin görüşleriniz bizim için değerli. Oy vermeyi de unutmayın.

GEÇMİŞİ BOŞVERHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin