Bölüm şarkısı;
Cem adrian :Herkes gider miIyi okumalar ☺
Elime pansuman yaptıktan sonra hastanenin baş psikologuyla konuşmaya gitmişti ve hâlâ dönmemişti bence izin vermeyeceklerdi diye düşünürken kapı bir anda açıldı ve bir kadın içeri girdi benim annemle yaşıt sayılabilir tipteydi .
Kadının elinde bir oyuncak bebek vardı yatağıma doğru geldi bende sessizce onu izliyordum
"Benim çocuklarımı aldılar benim kızım olur musun " dedi daha sonra ve derin bir nefes aldı ve konuşmasına devam etti
"Onun da böyle güzel saçları vardı ne severdim saçlarını ve ona sarılmayi kokusunu içime çekmeyi çok özledim ama sonra kötü adamlar onu aldılar ".
Elindeki bebeği gösterek
"Bak oğlumu buldum ama kızımı hâlâ bulamadım benim kızım olur musun" dedi ve elini elimin üstüne koydu gözyaşları durmuyordu bende başlamıştım ağlamaya daha fazla dayanamadım onda annemi gördüm ve sıkıca sarıldık birbirimize o ağlıyor ben ağlıyordum bir anda kapının açılmasıyla birbirmizden ayrıldık gelen Parstı kadın Parsı gördüğü anda birden ayağa kalktı
"Uzak dur kızımdan onu bu sefer alamazsınız elimden!"
"Tamam sakin ol Neziyet Teyzem kimse kızını senin elinden alamaz " kadın bu sözleri duyduktan sonra daha sevecen bir sesle
"Tamam oğlum ben burda kızımın yanında kalmak istiyorum o artık benim kızım". Dedi gülümseyerek
"Ama teyzecim gitmesi lazım bu kızın yarın gelsen"
"Olmaz "diye bağırdı
"Lütfen bir kere yanında uyuyim kızımın yanında "Pars eliyle hemşireye işaret verdi hemşire elindeki iğneyi gizleyerek kadının yanına geldi
"Tamam dur" dedim hemşireye bugün beraber kalıcaz
"Ama hanımefendi si.."
"Tamam sen nasıl istersen Mavrim" deyip gıcık hemşirenin sesini kesti
mişti Pars bu beni oldukça memmun etmişti .
"Tamam çıkın şimdi burdan biz uyuycaz annemle" dediğimde bunu dediğime ben bile inanmıyordum yıllar sonra anne demek içimi ısıtmıştı onlar çıkınca ben de kadının elini tuttum yüzü öyle güzeldıkı benimki gibi renkli gözleri vardı upuzun kumral saçlarını yandan örmüştü bu yaşına rağmen hala çok güzeldi uzun zaman sonra ilk defa bir kadına hatta bir insana bu kadar yakın hissetmiştim
***Uyandığımda Naziyet Teyzenin yanındaydım bir eliyle benim kolumu sarmış diğer eliyle oyuncak bebek vardı.Yavaşça yataktan kalktım ve lavaboya girdim,işlerimi halledip çıktığımda Neziyet teyze hâlâ uyuyordu . Onu uyandırmamak daha iyi diye düşündüm . Hemen elbiselerimi giydim zaten yanımda sadece siyah yırtık kotum ve salaş siyah tişörtüm vardı.
Tam botlarımı da giyiyordum ki bi anda Pars odaya girdi sessizce
"Artık gitmemiz gerek " dedi başımla onaylandıktan sonra sessizce çantamı aldım sonra Neziyet Teyze'nin yanına gittim ve küçücük bir buse konudurdum yanağına ben bunları yaparken Pars da sessizce beni izliyordu.
Sonra ise zorla getirildiğim bu deliler hastanesinden çıktım.
Şimdi ise görülecek hesabım vardı "Bekle beni sürtük Banu"...OY VERMEYI UNUTMAYALIM LÜTFEN 😊😊
SEVILIYORSUNUZ💙💙💙
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GEÇMİŞİ BOŞVER
No FicciónBelki unutup giderdi çok özlese de, belki kolay yol bu sefer zor gelir, onun gitmesini beklerdi. Belirsizliklerle dolu iğrenç hayatında tek başına mı kalacakdı yoksa karanlığına ışık mı bulacakdı ? Kitap tasarımı your_choice06 a aittir. Tavsiye ed...