Her Papatya Bir UMUT

*yağmurlu bir günün hikayesi*

"Birini sevmekten canın çıkar sonra her şey alt üst olur,ve o gider.Tamam hikayenin burası tanıdık,peki ya sonrası..sen anlat kaptan ben bu yağmurlu günde daha fazla yüzümü ıslatmak istemiyorum;sonra?"

Yatağının ucuna kıvrılıp hıncını alamayıp pencereyi çatlatacak gibi cama vuran yağmur damlalarıyla dolu manzaradan dışarıya gökyüzüne bakıyordu göz kalemi akmış yüzünde çocuksu bir merak vardı.
Nihayet kaptan konuşmaya karar vermişti.

'Sonrası hepsinden daha karmaşık, derin..
Unutmaya çalışırsın,yapamazsın'

Kız sustu..
Sustu..
Ve ağladı!

'Dediğim gibi önce sen unutmaya çalışırsın kalbinde toparlanmaya. Sen toparlandın kızım sen,başka birine tutunmadan toparlandın!Senin artık yeni birini sevmen şaşırtıcı değil,hele yanlış hiç değil'

Susup ağlayan kız gözyaşını silip konuştu.

"Yanlış değilse neden canım yanıyor Hadi yanıyor diyelim,kaptan ben buna hazır değildim be!Benim kalbim bu aşkı kaldırmaz çok ağır geldi!
Vazgeçmem gerek.."

'Değil kızım! Değil yavrum! Sen mutlusun..'

"Sahiden mutlumuyum kaptan!Sen benim içimi biliyorsun demeyeceğim çünkü zaten içimsin..Sen bilmezsen kim nereden bilecek beni;benim yalanlarımı!
Sen hiç temeli olmayan bir bina gördün mü?Sen hiç temeli çürük bir binanın en ufak bir depremde yıkıldığını duymadın mı peki?!
Yapma kaptan,kandırıyorum yine kendimi işte!
Kimsenin kimseyi sevdiği de yok!"

'Demek sevmediğini söylüyorsun? Koca gözlü yalancı!Kendi dediğini kendin unutuyorsun galiba..ben senin içinim;kalbindeyim,kalbinim!
Onu ne kadar sevdiğini bil..'

"Biliyorsun tamam,kaptan tamam! Kaptan sen unutuyosun ama farklı hikaye aynı son!
Önce seversin vazgeçmeye çalışırsın yapamazsın
Sonra tüm dünyaya kafa tutabilecek kadar güçlüymüşsün gibi gelir. Değilsindir...
Ya da sadece söylediğin yalanlarla kurduğun o mutluluk aleminde yaşayamazsın!
Yaşatmazlar;en acısı da şu ki kaptan;haklılar!
Yani demek istediğim ne biliyor musun kaptan;boşver sen ben yalanlarımla mutluyum.."
...