[SF] 3 [smitty/desmond]

58 0 0
                                    

[short fic] 3

Rate : PG-15


กาวลุ่นๆไม่มีเรียลหุ้มเกราะ


---------------------------------------------------------------------------------







รอยยิ้มของเขาคือสิ่งเดียวที่รั้งผมไว้กับโลก






สามเดือนก่อนบนดาดฟ้าโรงเรียนนี้เดสมอนด์จำได้ดี เขาหนีงานจากซ่อง หนีจากการใช้หนี้ให้พ่อ หนีจากการโดนกดลงบนเตียง ผนัง โต๊ะ โซฟา อะไรก็ตามที่ลูกค้าจะคิดออก หนีรอยแผล ตัวตนที่ถูกยํ่ายี ไม่เหลือกระทั่งความสามารถที่จะปฏิเสธความเป็นจริงแสนโหดร้าย เขาไม่มีวันกลับไปเรียนแพทย์ได้แล้ว ไม่ใช่ด้วยตัวตนที่มีข้อจำกัดทางการเงิน ทางจิตใจ อุปสรรค์นี้ไม่ได้มาเพื่อท้าทายแต่เพื่อทำลายชีวิตเขาให้สิ้น แหลกเหลวสมบูรณ์แบบตั้งแต่วันที่ลาออกจากโรงเรียนเพื่อถูกขาย ลมพายุกลางเดือนสิงหาบอกให้เขารอ รอจังหวะที่ฟ้าจะร้อง รอจังหวะที่จะตายอย่างโดดเดี่ยว ไม่คาดหวังว่าจะมีใครผ่านมาเพื่อหยุดความคิด




"มันไม่ใช่ความผิดของนาย!"




จากชั้นล่างถึงดาดฟ้าชั้นแปด เสียงของสมิตตี้อันแสนห่างไกล กับรอยยิ้มเปื้อนแผลถลอก แรกพบนั้นพวกเขาสภาพโทรมไม่ต่างกัน ชั่วขณะนั้นเดสมอนด์ตีความแผลของสมิตตี้ห่างไกลไปเป็นผลกระทบจากกีฬาทั้งๆที่ความจริงอุตสาหกรรมยาเสพติดก็อยู่ไม่ไกลจากสิ่งแวดล้อมองค์กรค้ามนุษย์ที่เขาอยู่นัก




เดสมอนด์ไม่อาจบอกลาความอ่อนโยนแปลกหน้า มือที่เคยเกี่ยวซี่กรงด้านหลังหลวมๆเปลี่ยนเป็นจับแน่น รอให้สมิตตี้วิ่งขึ้นมาอธิบายสิ่งที่ตัวเองพูด เสียงประตูอนุญาตให้เดสมอนด์ตั้งคำถาม

Hacksaw ridge fanfictionWhere stories live. Discover now