ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ Romeo

ဒီမေကာင္းဆိုးဝါးကို အနို္င္ယူဖို႔ မလြယ္ဘူး

'Hiroto!'

ကၽြန္ေတာ့ေဘးကေန Saki ႏႈိးတာကိုၾကားလိုက္ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေဘာလံုးတစ္လံုးလိုေကြးျပီး သူ႕ေဘးကိုကပ္လိုက္တယ္။ အထင္ေတာ့မလြဲလိုက္ၾကနဲ႕ေနာ္။ Saki က ကၽြန္ေတာ့အစ္ကိုလိုပါပဲ။

Hiroto: 'ဘာတုန္း?' ကၽြန္ေတာ္အပ်င္းဆန္႕ရင္းနဲ႕ ေမးလိုက္တယ္။ အျပင္မွာေမွာင္ေနတုန္းပဲ။ သူကၽြန္ေတာ့ကို အေစာႀကီးႏႈိုးတယ္ထင္ေနတာ။ ကၽြန္ေတာ္Sakiကို မေန႕ကအေၾကာင္းအကုန္ေျပာျပထားတယ္ေလ။ သူကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့ကို ဘာမွမစိုးရိမ္ဖို႕ေျပာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္းမစိုးရိမ္ပါဘူး။

ကၽြန္ေတာ္လည္း အခုမွအခ်ိန္ကို ၾကည့္မိတယ္။ 'ေသစမ္းးး' ကၽြန္ေတာ္ အိပ္ယာေပၚက ခုန္ထလိုက္တယ္။ မနက္၄နာရီေတာင္ထိုးေနၿပီပဲ။ ကၽြန္ေတာ္အသင့္ျပင္မွရေတာ့မယ္။ Sakiကေတာ့ျပန္အိ္ပ္ေနေလရဲ႕။ ကၽြန္ေတာ္သြားတိုက္ရင္းနဲ႕ ဖုန္းကိုစစ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ Keitaရဲ႕ ဆဲခ်င္စရာေကာင္းတဲ့ Messageကိုေတြ႕လိုက္ရတယ္။ '၆နာရီေရာက္ေအာင္လာခဲ့၊ ၇နာရီမဟုတ္ဘဲ။' ကၽြန္ေတာ့အေမဆီကေန ပစၥည္းတစ္ခ်ိဳ႕သြားယူဖို႕ရွိေသးတယ္။ အဲ့ဒါက museumေဘးမွာပဲ။ ဒီေကာင္ကလည္း ေက်းဇူးတင္စကားေတာင္မေျပာဘူး။ သူျဖစ္ခ်င္တာကိုခို္င္းဖို႕ပဲလုပ္ေနတာ။ စိတ္တိုလိုက္တာ။ ကၽြန္ေတာ္သူ႕ကို လ်စ္လ်ဴရႈထားလိုက္ခ်င္တယ္။ ဒါမွ ဒီေကာင္အထီးက်န္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ကို အာဏာျပတာေတြကို ေနာင္တရမွာ။ ၿပီးမွသူ ကၽြန္ေတာ့ကို ေက်းဇူးတင္ရေကာင္းမွန္းသိလာလိမ့္မယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေတြးရင္းနဲ႕ စိတ္လႈပ္ရွားလာၿပီးသြားေတြကိုပဲ ဖိတိုက္ေနလိုက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္သူ႕ကို ပညာျပရမယ္။

ကၽြန္ေတာ္အခုအဆင္သင့္ျဖစ္ေနၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္ထိုင္ၿပီး သန္းလိုက္တယ္။ ၅နာရီခြဲေတာ့ Sakiကို ႏႈိုးလုိက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ Takino Wars Gameမွာ Battleတိုက္ေနလုိက္ၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္ဆံုးအေကာင္ကို သတ္ေတာ့မယ့္အခ်ိန္မွာပဲ ဟိုၾကမ္းၾကဳတ္တဲ့ Keitaဆီက Phဝင္လာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ Phကိုင္လိုက္ေတာ့ 5:45ရွိေနၿပီ။

Keita: 'မင္းမလာေသးဘူးလား'

သူေမးတာကို ကၽြန္ေတာ္လိမ္လိုက္တယ္။