အခုဆို သူနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ေနာက္ဆံုးအတူေနၿပီးခဲ့တာ တစ္လေတာင္ရွိသြားၿပီ။ သူကၽြန္ေတာ့ကို တစ္ခါေလးေတာင္မနမ္းေတာ့ဘူး။ ေကာလဟာလေတြထဲကလို သူတကယ္ပဲ ကၽြန္ေတာ့ကို ညီးေငြ႕သြားတာမ်ားလား။ သူကလွည့္စားတတ္တဲ့ေနရာမွာ နာမည္ႀကီးပဲေလ။ ဒီေန႔က ေက်ာင္းပိတ္ရက္ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္အေဆာင္မွာပဲ ေနလိုက္ေတာ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္အတြက္အရာရာက အဓိပၸာယ္မရွိသလိုပဲ။ ကၽြန္ေတာ့ကိုယ္ကၽြန္ေတာ္ျပန္ၿပီး အားတင္းလိုက္တယ္။ မျဖစ္လာေသးတဲ့အရာအတြက္ ကၽြန္ေတာ္ႀကိဳၿပီး အသည္းမကြဲခ်င္ေသးဘူး။
"Hiroto" ကၽြန္ေတာ့နာမည္ကို ေခၚတဲ့ အသံကို ၾကားလိုက္ရတယ္။
"Yeah"
"ငါKeitaပါ။ မင္းအဆင္ေျပရင္ ငါ့ကို Gymမွာ ေနာက္၁၀မိနစ္ေလာက္ေနရင္လာေတြ႕လွည့္။" သူက တံခါးေနာက္မွာပဲ ရပ္ေနတယ္။ အထဲဝင္လာၿပီးေတာင္ စကားမေျပာေတာ့ဘူး။ သူကၽြန္ေတာ္နဲ႔ လမ္းခြဲဖို႔ေျပာေတာ့မယ္ထင္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့ကို ထားခဲ့ျပီး ေနာက္ကို ထပ္ေတြ႔စရာမလိုေတာ့ေအာင္ထင္တယ္
"Uh...Ok!" ေအာက္ကို ျမန္ျမန္ဆင္းသြားတဲ့ ေျခသံတစ္စံုကိုပဲ ၾကားလိုက္ရျပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ တံခါးဖြင့္ဖို႔ထလိုက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တံခါးဖြင့္လိုက္ေတာ့ အဲ့မွာဘယ္သူမွရွိမေနေတာ့ဘူး။ ျဖစ္နို္င္တာက သူကၽြန္ေတာ့ကို စိတ္ကုန္သြားၿပီထင္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္Gymကို ထြက္ခဲ့လိုက္တယ္။
ကၽြန္ေတာ္ Gymကိုေရာက္ေတာ့ ဘယ္သူ႔ကိုမွမေတြ႕တာနဲ႔ ပစၥည္းထားတဲ့ သိုေလွာင္ခန္းဘက္ကုိ သြားလိုက္တယ္။ သူကၽြန္ေတ္ာကို မထားခဲ့ပါေစနဲ႔ဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေသးေသးေလးနဲ႔ေပါ့။ သိုေလွာင္ခန္းထဲမွာ အားကစားပစၥည္းဆခ်ိဳ႕နဲ႔ ပြစာက်ဲေနတယ္။
"ငါတို႔လူကို လုသြားတဲ့မင္းက ဒါနဲ႔ပဲထိုက္တန္တယ္ Hiroto!" ကၽြန္ေတာ္Gay ေကာင္တစ္ေယာက္ရဲဲ႕အသံနဲ႔အတူ တံခါးပိတ္သြားတဲ့ အသံခပ္ၾကမ္းၾကမ္းကိုပါ ၾကားလိုက္ရတယ္.။ ဒါကကၽြန္ေတာ့ကို basketballေဘာလံုးေတြအမ်ားၾကီးနဲ႔ တစ္ျပိဳင္နက္တည္း ပစ္တာ ခံလိုက္ရသလိုပဲ။
အဲ့ဒီ့ေတာ့ အခုကၽြန္ေတာ္က Keitaဆိုတဲ့ ေကာင္နဲ႔တြဲလို႔ အခုလိုပိတ္ခံလိုက္ရတာေပါ့။ ေသာက္က်ိဳးနည္း။ အဓိပၸာယ္မရွိလိုက္တာ။ တကယ္ပါပဲ။ ဒီလိုလုပ္ေတာ့ဘာထူးမွာလဲ။
"ဒီေနရာက ဘာလို႔ေမွာင္ေနရတာလဲ"ကၽြန္ေတာ့ေနာက္က ခပ္တိုးတိုးအသံတစ္သံ ၾကားလိုက္ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္အရမ္းလန္႔ၿပီး အခန္းထဲမွာ ေအာ္ဟစ္ထြက္ေျပးမိမလိုျဖစ္သြားတယ္။
"Hiroto! ငါ Keitaပါ" Keitaက ကၽြန္ေတာ့ကို သူ႔ဆီဆြဲယူလိုက္ၿပီး တုိးတိုးေလးေျပာလိုက္တယ္။
"ဘာလဲ။ မင္းအခုငါ့ကို ရူးေအာင္လုပ္ေနတာလား။" ကၽြန္ေတာ္သူ႔ကို တြန္းထုတ္လိုက္ၿပီး ေမးလိုက္ေတာ့ သူကကၽြန္ေတာ့ကို ပိုၿပီး တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ဖက္လာတယ္။
"မင္းဘာကို ဆိုလိုတာလဲ။" သူဇေဝဇဝါနဲ႔ ေမးလာတယ္။
"မင္းဒီတစ္လလံုး ငါ့ကို နမ္းဖို႔မေျပာနဲ႔႔ ထိေတာင္မထိဘူးေလ။ မင္းငါ့ကို လံုးဝလ်စ္လ်ဴရႈထားခဲ့တာ။" ကၽြန္ေတာ္ေျပာေနရင္းကပဲ အသံေတြေတာင္တုန္လာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ငိုမိေတာ့မယ္။ သူကၽြန္ေတာ့ကို ဆြဲယူၿပီး အတင္းၾကပ္ဆံုးဖက္ထားခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့နားရြက္ကို ဖြဖြေလးကိုက္လိုက္ၿပီး
"ဘယ္သူေျပာတာလဲ။ ငါထင္တာက မင္းငါနဲ႔ အတူေနၿပီးေတာ့ အရမး္ပင္ပန္းသြားခဲ့တယ္ေလ။ ဒါေၾကာင့္ငါက မင္းကို အနားေပးခ်င္ခဲ့တာ.။ ဒါေပမဲ့ ငါအခုငါ့စိတ္ကို မထိန္းခ်ဳပ္တိုင္ေတာ့ဘူး။ " သူကၽြန္ေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို နမး္ရင္း သူ႔ကိုယ္သူ အလုပ္ေပးေနခဲ့တယ္။ သူ႔ အနမ္းေတြက ကၽြန္ေတာ့မ်က္နွာကို ေရာက္လာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ညည္းေနမိတာကို ထိန္းခ်ဳပ္လို႔မရေတာ့ဘူး။
"Keitaရပ္ဦး... အခုမျဖစ္ေသးဘူးေလ။ သူတို႔က ဘယ္သူေတြလဲ"
"ဘာက ဘယ္သူေတြလဲ?"
"တံခါးကို ပိတ္သြားတဲ့ ေကာင္ေတြကို ေျပာတာ"
"အဲ့ဒါက အေရးပါလို႔လား။" သူကၽြန္ေတာ့ shirtကိုဆြဲခၽြတ္ရင္းေျပာလိုက္တယ္။ "အေရးႀကီးတာက မင္းက ငါ့ရဲ႕ Julietျဖစ္ေနဖို႔ပဲေလ။"
#The End..
KAMU SEDANG MEMBACA
ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ Romeo
Acakကၽြန္ေတာ့ နာမည္က Hiroto ..ေယာက်ာ္းေလးတစ္ေယာက္... ဒါေပမဲ့ တစ္စံုတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ဟာ Juliet ျဖစ္လာတယ္.....
