Embrace Me (COMPLETED)

Chapter 1

Eye stick

Nakatulala kong pinagmasdsan ang pintuan ng aking kwarto, hindi alam ang gagawin. Papasok ba ako o ano? Pinilig ko ang aking ulo at hinawakan ang seradura. Kung hindi lang ako pinakiusapan ng kambal ko ay baka naghesterya na ako sa ginawa niya. Akalain mo ba namang dito niya sa kuwarto ko pinahinga ang ex-husband niya? Hindi ba puwede na sa sariling kuwarto niya na lang? O ‘di kaya sa isa sa mga guest room namin? Bakit sa kuwarto ko pa?

“Now I have to steal someone’s thunder.” I frowned and rolled my eyes. After a minute of fighting to myself I finally decided to open the door. But then I flinched when someone opened it first. A tall man suddenly came into my view.

I lifted my head just to look up to him. Even if my height is perfectly tall enough as a model, this man in front of me is much taller like my other co-models. My eyes glued the moment I landed my sight to his masculine face. His parted natural thin pink lips were what I noticed first up to his high nose bridge and hooded eyes. The perfectly clean cut of his hairstyle suited his oval shape face and angled jaw. He’s wearing a dirty white t-shirt and light colored jeans that made him look more palpable.

“Wife?” umangat ang kanyang kamay upang haplosin ang pisnge ko ngunit mabilis akong umatras ng isang beses. Naiwang nakaawang ang kanyang kamay sa ere at kumunot ang kanyang noo. “Wife? Is there something wrong?”

“I am not your wife, Mister. The last time I checked you were already divorced to my twin. It isn’t appropriate for you to still call her in that endearment ‘cause she’s your ex-wife now. ” I said nonchalantly. My hands are clasping behind my back.

I saw how his face turned grim. Alam kong mahal niya parin ang kambal ko pero hindi ko akalain na nagawa niyang magsakripisyo, lumigaya lang ang kambal ko sa tunay nitong minamahal.

“Oh, sorry—uhm… Amby?”

“Glad you know me,”

“Of course, you’re my wi—I mean, my ex-wife’s twin sister. I was about to go down when I felt your presence. Sorry if I mistook you as Amber,” he said as he scratched his nape in embarrassment.

“It’s okay,” I don’t know why but his action made me smile. “I’m glad to finally meet you, uhm… Demin, am I right?” I extended my hand for him. But my hand just stuck in the air.

He preciously smiled. “Yes, I am Demintri Folacuer. And you are Amethyst Byrew Zanvanda, right? Amby for short,”

“Ah… yeah,” I lifted up my hand to his face and wiggled it. He didn’t react to what I did. Bigla akong natawa sa sarili ko.

Shit, ba’t ko nakalimutang bulag pala itong si Demin? Kanina pang hindi siya nakatingin sa akin ng direkta dahil nga bulag siya! Para naman akong tanga nito.
Ibinaba ko ang aking kamay at muling ibinalik sa aking likuran.

“Hmm…” tumango tango siya. “Siya nga pala, pupuntahan ko lang si Amber.”

“Kakaalis lang ng kambal ko. Pupuntahan niya kasi si… Neolardo. Alam mo naman na siguro.” I said knowingly.

“Ah, ganoon ba,” ngumiti siya ng alanganin. “Okay, I’ll just go back inside,” itinuro niya ang kuwarto ko patalikod.

He was about to step inside when I softly grab his wrist. “Wait, that’s actually my room, Demin. Kung diyan ka matutulog ngayong gabi, kukunin ko lang muna ang ibang damit ko sa loob.”

“A-ano?” natigilan siya sa sinabi ko. Kitang kita ko ang unti-unting pamumula ng kanyang pisngi sa kahihiyan.

Oh, he blushed! And damn his handsomeness. Paanong hindi nagawang mahalin ng kambal ko ang dati nitong asawa?

I chuckled at his shocked face. “Loko talaga si Amber. Pati nga ako nagulat, e. Pasensiya ka na.”

“S-seriously?”

“Yes.”

Akma niya pa sana akong titigilan nang mabilis na akong pumasok sa loob at tumungo papasok sa walk in closet ko. Habang mabilis akong kumukuha ng mga kakailanganin kong mga damit ay naririnig ko ang ingay ng eye stick ni Demin papalapit sa direksyon ko.

Even if Demin is not blind maybe he will still mistake me as Amber. Amber and I are identical twins so it’s really hard to recognize us both. We are very the same from head to toe. So here’s to make the long story short, I will watch my step starting tomorrow for being a model of Rios International Vittles Incorporation. That’s my profession, modeling. Amber and Demin just got back from France after 3 years. My twin was actually the one who’s blind but Demin sacrificed his eyes for his wife. Even though Amber got her vision back she still have an illness, she have a Schizotypal Personality Disorder. Amber’s last session badly needed to be with the one she loved which is Family Therapy that can help her the most. But sadly, no one can help Amber but Neolardo, her lover which is also my Boss. Although Demin knew about it, his ex-wife still committed a big mistake and so was he. Demin has a lover too but he already ended it early the time because he dearly loved her twin. But sadly, Amber didn’t love him back.

Nang makatapos ako sa pag-aayos ay sumulyap ako kay Demin na ngayon ay nasa hamba ng walk in closet ko. Ang kaninang may buhay na emosyon sa mukha niya ay nawalan na.  Isinabit ko ang malaking bag sa aking balikat at naglakad patungo sa kanya.

Magsasalita na sana ako nang maunahan niya ako.

“Pupuwede namang ako na lang ang lilipat ng kuwarto tutal—“

“No need. Doon na lang ako sa kuwarto ni Amber para magilitan ko siya sa leeg mamayang makauwi siya.” I laugh at my own joke. Nakailang hakbang na ako nang may naalalang sasabihin. Lumingon ako sa kanya at itinaas ang isang daliri kahit hindi niya nakikita. “And oh, by the way, I like it more if you’ll call me Amethyst.” At mabilis na akong lumabas ng silid, hindi siya pinagbigyang magsalita.

Nang makapasok ako sa dating kuwarto ng kambal ko ay walang pasubali kong hinagis sa gilid ng cabinet ang malaking bag ko at pagod na inilapat ang likod sa kama. What a tiring day of meeting the problem to face at dumagdag pa talaga si Amber. Pero ayos lang dahil mahal ko naman ang kambal kong iyon kahit na hindi kami magkasundo noon.

Biglang kumalabog ang kama na ikinagulat ko. Muntik pa akong mahulog sa kama dahil nasa dulo ako naka puwesto. Agaran ang pagtayo ko at nandilim ang aking paningin ng makitang may kalakihang bato na bumusag sa oversized travertine tiled floor. Inangat ko ang tingin at hinuha kong galing sa labas ang bato dahil sa nakabukas na bintana.

Lumakas ang kabog ng puso ko sa galit. Mabibigat ang mga paa kong naglakad patungo sa pinto at gigil na binuksan iyon.

“Amethyst, may naiwa—Ouch! What the fuck?!“

I unknowingly punched the guy’s face when he popped up to my sight. Napahawak ito sa pisngi nitong nasapak ko at nabitawan nito ang kanyang eye stick sa pagkagulat sa ginawa ko.

Eye stick?

I gasped in shocked. “Shit! I’m so sorry, Demin! Ba’t pa kasi nasa labas ka ng pintuan ko!”

Taranta akong lumuhod upang kunin ang eye stick niya at nanginginig ang kamay na hinila ang kamay niya para kunin niya iyon. Bumulusok ang kaba sa dibdib ko at nanlalaki ang mga mata nang pati ang kamay ko ay hinuli niya at mariing hinawakan. Umangat ang tingin ko sa kanya at nakitang nanliliit ang mga mata niya.

“No, no, no… your sorry isn’t enough! You need to cure my aching cheek first before I’ll accept your sorry!”