Embrace Me (COMPLETED)

Chapter 5

This is the final chapter. Thank you for reading!

_________________

Patawad

Third person's POV

May mga bagay talaga sa mundo na kailangan mong burahin upang mapasaiyo. Kahit hindi mo pinangarap ay gagawin mo ang lahat makuha lang iyon. Pinaglandas ni Amethyst ang likod ng kamay sa sariling larawan na nakapatong dito mismo sa lamesa ng opisina ni Demin. Ang wedding picture rin nila na napakagarbo at ang family picture na kasama ang isang anak.

Amethyst smiled, like she won a million peso price.

Demin is a businessman. Ang ama lang nito ang humawak pansamantala ng negosyo nito noong bulag pa ito. Pero nang mabalitaan niyang tumayo ng negosyo rito sa Pilipinas ang lalake ay alam na niyang naging matagumpay ang operasyon nito sa labas. She was happy, of course! She really expected that the operation will be successful because it's Charmise' co-doctor who hold his case!

"How's my Wife enjoying here alone without me?" She heard Demin whispered on her ear from behind that made her shiver.

Humahagikhik siyang humarap sa asawa at pinalibot ang mga braso sa leeg nito. Demin also snaked his arms on her lovely sweet waist. She intensely looked at his husband lovingly in the eyes.

"Honey... mahal na mahal mo ako hindi ba?"

"Hmm..." Demin nodded as he caressed her waist sensually.

"I want you to say it, please... 'yong kung paano mo ako minahal." she pouted. Tumawa lang ang lalake at inilapit ang mukha sa kanya.

"Minahal kita hindi dahil kamukha mo ang dati kong asawa, Amethyst. Minahal kita noon pa mang hindi ako nakakakita. At mas minahal kita dahil alam ko sa puso kong ikaw ang nararapat noon pa man sa akin. Hindi man tayo pinagtagpo noon... kasi itinadhana tayong magmahalan ngayon hanggang sa ating wakas."

Then Demin grabbed her nape to passionately kiss her. Pinantayan ni Amethyst ang galaw ng labi ng asawa at hindi niya mapigilang mapangisi habang naghahalikan silang dalawa.

Amethyst's POV

Malapit ko nang makita si Demin. Ang lalakeng mahal ko na, alam ko iyon dahil iyon na ang itinitibok ng puso ko. Nasapo ko ang dibdib nang makitang tumayo si Demin mula sa pag-uusap sa investor nito. Napag-alaman ko kasi kay Amber na naka-uwi na si Demin dito sa Pinas. Mahigit anim na buwan din kasi naglagi sa France si Demin pagkatapos ng operasyon nito.

Kanina ko pang sinusundan ito ng tingin. Halos maiyak na nga ako na nakikita mismo ng aking mga mata na nakakakita na ang mahal ko. Nasasabik na akong makita niya ako sa sarili nitong mga mata.

I am so happy to announce something.

Hahakbang na sana ako nang may tila bakal na humampas sa aking batok. Napadaing ako sa sakit at nawalan ng balanse. Sinubukan kong sumigaw pero nag aagaw na ang liwanag at dilim sa aking paningin.

Unti-unti kong minulat ang aking mga mata at nagtaka dahil hindi ko alam kung nasaang lugar ako ngayon. Nahihilo pa rin ako ngunit pilit kong nilabanan ang pagkahilong nararamdaman. Nagulat na lang ako ng makitang nakagapos ako sa isang maruming silya. Kitang kita ko ang mga kulay ube na nakapalibot sa katawan ko na parang pinuro ng bugbog.

S-shit! My body is aching in so much pain!

What happened?! Ang natatandaan ko ay may bakal na humampas sa batok ko!

Nagsimulang kumabog sa takot ang aking dibdib. Nilibot ko ng tingin ang paligid at parang nasa isa akong abandonadong dance studio na nakakatakot ang bawat sulok dito sa loob.