dit kan misschien een anti-alleen-thuis-fobie geven, omdat dit echt kan gebeuren.
vergeet niet dat dit uit mijn hoofd komt en dus niet zomaar gebeurd xx kim xx
Lana kiepte de brood bak om en vond een aantal oude sneetjes brood. Ze smeerde er een dikke laag pindakaas op en liep ermee naar de bank. stoffig, uitgezeten, maar van niemamd anders dan Lana. Vandaag dan.
ze was alleen thuis, en ze hield er van om alleen thuis te komen, op de bank te liggen en te slapen omdat haar slaap stornis jaar nacht weer had verpest.
Lana's ogen vielen dicht en haar ademhaling werd rustig. het wasmiddag, er werd aangebeld. maar haar lichaam was zwaar en verlamd. een paar iur later werd ze wakker, er kwam een geluid uit de gang, iemand zat aan het slot.
het stopte een ookal wou Lana gaan checken, haar ogen vielen dicht en vlak voor ze weg was begon het opnieuw, harder dit keer.
Ze stamte de gang in met een knal rood hoofd. de deur zwaaide open. Lara verstijfde. Een onbekende man met half lang haar er grijze, angstaanjagende oge gooide de deur weer achterzich dicht.
Lana opende haar mond en gilde de longen uit haar lijf, haar ogen rolde naar achter in hun kassen.
Ze werd weer wakker. haar ogen zijn moe en willen maar niet open. de lucht was vochtig en haar haren nat. boven haar hoofd zat een flinke prop opgedroogd bloed. ze lag in haar kelder. boven haar linker wenkbrouw zat een jaap van wel 5 centimeter. haar hoofd was gevoel loos.
"o here jezus, sta me hier bij in het uur van mijn dood"
Lana begon aan eem gebed wat nooit leek te stopppen.
klaar ;)
ik vond laatst 2 quots. een uit het boek GONE:
"er valt niks anders te vrezen dan de vrees zelf" het sprak me gewoon aan oké ♡
daarna een op de muur bij de biep:
"lees honger is even erg als elke andere honger in deze wereld" wauw
xxx
