Geçmişten Gelen

2. Bölüm - Oyun

Multimedia : Bahar

*********

Arabada yaşadığımız ilginç andan sonra bavulları alıp eve doğru yürümeye başlamıştık. Ev üç katlı bir villaydı ve gördüğüm anda ağzımın açılmasına sebep olmuştu. Modern ve sade mimariyi evin yarısı içerde yarısı ise dışarda olan havuzu tamamlıyordu ve bu görüntü gerçekten nefes kesiciydi. Havuzun içerideki kısmından gözlerimi ayırdığım anda karşımda Haluk amcayı gördüm. Kollarını açarak bana babacan bir şekilde sarıldı ve ' Yeni evine hoş geldin kızım' dedi.

Sevim teyze ile de sarılıp hasret giderdikten sonra bana yeni odamı gösterdiler ve dinlenmem için beni yalnız bıraktılar. Yeni yatağıma kendimi bırakmadan hemen önce karşımda duran nota sehpasını fark ettim. Yaptıkları bu jest karşısında gözlerim yaşarırken artık kendimi bu eve karşı o kadar da yabancı hissetmiyordum. Teyzeme eve vardığımı belirten kısa bir mesaj yazdıktan sonra, yavaşça beyaz çarşafın içerisine girdim ve örtüyü boynuma kadar çektim. Gözlerim yavaşça kapanırken aklıma gelen turkuaz mavisi derin bakışlar sertçe yutkunmama neden oldu.

---

Uyandığımda hava kararmaya yüz tutmuştu. Yataktan yavaşça kalkıp karşımda duran aynada kendime baktım. Umarım gözlerime çökmüş hüznü sadece ben görüyorumdur diye geçirdim içimden, son birkaç aydır karşılaştığım tatsız suretime karşı somurturken. Tam o sırada tıklatılan kapı tüm dikkatimi dağıttı ve odağımı değiştirdi.

'Girin lütfen' dedikten sonra Sevim teyzenin hafif bir tebessümle içeri girmesini izledim.

'Uyuyor musun diye emin olamadım Baharcığım, dinlenebildin mi bakalım ' diyerek yanıma yaklaştı.

'Dinlendim Sevim teyze çok teşekkürler ' dedikten sonra nota sehpasına kısa bir bakış atarak devam ettim 'Benim için bir sürü zahmete girmişsiniz hiç gerek yoktu, çok sağolun'

Sevim Teyze aramızdaki kısa mesafeyi kapattıktan sonra ellerimi narin bir şekilde avucunun içine aldı ve ' Burası artık senin de evin Bahar, böyle şeyler söyleme lütfen' dedikten sonra göz göze geldiğimizde yutkunarak devam etti

'Kaybın için çok üzgünüm, Derin de Selim de çok değer verdiğim insanlardı. Biliyorum aramıza yıllar girdi ama lütfen bu evi de kendi evin gibi gör ve bundan sonra Haluk'un da benim de yanında olduğumuzu bil.'

Gözlerimin dolduğunu ancak Sevim Teyze bana sarıldığında idrak edebildim ve gözümden bir parça yaşın düşmesine engel olamadım. Sevim Teyze daha fazla üzülmeme engel olmak istercesine hüznünü gizlemeye çalışan hafif bir neşeyle ' Biz bu akşam Haluk amcanla bir iş yemeğine gitmek zorundayız, seni ilk akşamından yalnız bırakmak istemezdik ama neyse ki Rüzgar evde artık onunla arayı kapatırsınız.' Dedi.

Ne ara kapatmak ama diye içimden söylenmeme karşı ağzımdan çıkan cümleler ' Tabi Sevim Teyze size iyi eğlenceler' olmuştu.

--

Karnım iyice acıkmaya başladığında artık odadan çıkmam gerektiğini anlamıştım. Koridorda yürürken aniden açılan kapıyla beraber çarptığım bedeni ise kesinlikle hesaba katmamıştım. Çarpışmanın etkisiyle vücudum geriye savrulurken Rüzgar yine çarpık gülümsemesiyle bana bakıyordu.

'Sakarlık da değişmemiş bakıyorum, beni şaşırtmayı hiç beceremeyeceksin galiba '

Cevap vermemi beklemeden merdivenlerden inmeye başladı. Kendimi toplayıp arkasından hızlı adımlarla merdivenleri inmeye çalışırken

' Sen her zaman sinir bir kişiliktin ama yıllar geçtikçe daha da beter olmuşsun, şaşırtmak her zaman bir marifet olmuyormuş demek ki' diye homurdandım.