Karanlığın Yolcuları

*2*

MİCHEAL

Sonunda eve varmıştım. Mutfaga gittim ve en sevdigim abur cuburlardan atıştırdım. Calışma masama oturdum. Bugün ki kızın dosyasına bir göz attım acaba kim öldürmüş olabilir ? Bir anda sevgilisi niye ortalarda yok ? ‘’Tabi kızı öldürdü sonra kaçtı’’ diye düşündüm. Ama çerçevedeki Morgan ve benim fotorafımıma gözüm takıldı. Öyle güzeldi ki , öyle safdı ki resmen platonik aşıktım. Onun beni sevmemesi kalbimi sızlatıyordu. Ama onu sev diyede zorlayamazdım ki. Gözleri kapanmaya başlamıştı. Ve kendini uykunun kollarına emanet etmişti.Alarmın sesiyle uyanmıştım. Birşeyler atıştırmak için mutfağa gidiyordum o anda zil çaldı. Karşımda melek yüzlü sevdigimi görünce sevinmiştim. “Günaydın” deyip içeri girdi.

-Kahvaltılık birşeyler getirdim.

-Saol

-Hadi hazırlan çıkıyoruz geç kaldık.

Yukarı çıktım ve üstümü degiştirdim.Sacımı  tararken ;

-Morgan cinayet hakkında ne düşünüyorsun?

-Mic klasik erkek arkadaşı öldürmüştür bence.

Aslında dogru söylüyordu.Böyle söylemesi beni güldürmüştü.Telefon çaldı.Bende tüm  düşüncelerimden sıyrılmıştım. Arayan Dedektif Daniel di. Kızın sevgilisini bulmuşlardı. Apar topar Danielin yanına gittik.

MORGAN

-Daniel sorguyu ben yapıcam . Tamam mı ?

-Tamam Morgan

Danieli  seviyordum.İyi çocuktu.İyi anlaşıyorduk.Sorgu vakti gelmişt.İçeri girdim ve karşımda gayet yakışıklı bir adam vardı. Kahverangi gözlü esmer ve gözlerinin altı şişmişti ve kızarmıştı. Mühtamelen aglamıştır diye düşündüm.

-Merhaba ben Dedektif Morgan.

-Meraba

-Sözü uzatmadan sormak istiyorum.2 gün önce yani Cristin Brown ‘un öldügü gece neredeydiniz?

-(Aglamaklı bir sesle) Yurt dışındaydım 5 gün önceden oraya gitmiştim.

- Neden?

-Büyük bir şirkette çalışıyorum ve Çinlilerle bir toplantım vardı.

-Kanıtlaya bilir misiniz?

-Evet bir çok kamera ve çalışanlar vardı.

-Anladım peki size düşman birileri varmıydı.

-Hayır kimse yoktu biz gayet mutluyduk komşularda iyi anlaşıyorduk (aglayarak) bir bebeğimiz olacaktı evlenecektik.

-Teşekkürler kaybınız için üzgünüz şuçluyu en yakın zamanda bulacagımızdan emin olun.

Odadan çıkmıştım adam suçluya benzemiyordu.Kemara kayıtlarına bakmakta yarar vardı.Mic buraya geldigini gördüm.Mic;

-Bence suçluya benzemiyor.

-Bencede.

Arabama gittim. Ve eve dogru yol aldım.

DANİEL                                          

Hayattaki en nefret ettigim şey komşularla konuşmaktı.4 komşuyla konuşmuştum birşey bilmiyorlardı. Tek bir komşu kaldı. Zili çaldım. Bir bayan açtı. Dan;

-Merhaba bayan ben Dedektif Daniel

-Nasıl yardımcı olabilirim ?

-Komşunuz öldürüldü bildiginiz üzere.

-Evet çok üzüldük ailece.

-Peki giren çıkan şüpeli birilerini gördünüz mü?

-Ailesi arada gelirdi. Bide yanında yaşadıgı adam gelirdi.

-Kavga ederler miydi ?

-Tanıdım kadarıyla kavga etmezlerdi hep çok mutluydular.

-Kıza kafayı takan birileri var mıydı?

-Galiba  bir çocuk var. Arada ugrardı.Çarşamba günü baya sinirle girmişti.Bende çöpü çıkartıyodum. Sonrasından da haberim yok.

-Adamın ismini biliyormusunuz ?

-Evet galiba Clark Anderson dı.

-Teşekkürler.

Bir ipucu buldum diye sevinmiştim. Hemen Morganı aradım.

-Morgan

-Evet

-Napıyosun ?

-Ayaklarımı uzattım cips yiyorum. Televizyon izliyorum. Gel istersen.

-Tamam geliyorum.

Zili çaldım. Pijamalarla karşıma çıkmıştı.Bastım kahkayı. Şaşkın şaşkın suratıma bakıyordu.

-Ne oldu be!

-Birşey yok da pijamalarına bayıldım.

-Daniel seni öldürürüm! Gir içeri!

-Morgan bir delil buldum.

-İyi Mic’i de çagıralım oda gelsin

-Tamam