Karanlığın Yolcuları

*4*

Multimedyada micheal var. Size iyi okumalar *Nigleb

Morgan

Üçümüzde içeriye girdigmizde Komiser Eric çıktı karşımıza. ''Üçümüzde odama'' diye bagırdı. Etraftakiler bize baktı. Komiserin odasına dogru yürüdük ve kapıyı tıklattık.Sert bir sesle ''Gir''dedi. seri adımlarla içeriye girdik. Gerçekten çok sinirliydi.

ERİC DARK

Hoşgeldiniz biraz daha geç gelseydiniz ya. Ben sizin yerinize cinayete ilgilenirim.(Alaylı bir tonla)

Morgan: Özür dileriz.

Daniel:Özür dileriz.

Micheal:Özür dilerim efendim.

Eric:(Kaşlarını çatarak ''Üçünüzde mesaiye kalıyorsunuz. Bu cinayet çözülcek şimdi gidin! Bir daha geç kalmayın!

Micheal: ''Tabi efendim'' deyip üçümüzde çıktık.

Daniel : Ben şu Tom denen herifi araştırcam.

Micheal: Ben kızın öldügü yerde bir ipucu bulabilirmiyiz diye bakıcam.

Morgan: Ben ne yapıcam ?

Micheal:Sen Clark'ı bir araştır.

Morgan: ''Tamam''

MORGAN

Kimsenin bize bakmadıgını gördügüm an Mic'in yanagına bir öpücük kondurmuştum.Gülümsemişti. Üçümüzde işlerimize dagıldık.Arama motoruna Clark Anderson yazıp tıkladım. Bir çok Clark varmış. Ama dogru şahısı buldum.Çirkin degilmiş aslında yakışıklıymış. Sosyal paylaşım sitesinde bir çok fotorafını bulmuştum: Sarmaş dolaş biz kızla... Bu kız tanıdık geliyordu. Tabiki kim olabilirdi. Cristine Brown anlaşılan eskiden sevgililermiş. Sicilinin bir kopyasını almıştım. Ofisin kapısı açılmıştı.Dan ve yanında iki tane polis ve Clark Anderson. Dışarı çıktım. Dan bana dogru geliyordu.

Dan:Sorguyu sen mi yapacaksın ?

Morgan:Hiç havamda degilim sen yap.

Daniel:Havanı yesinler.

Sorgu odasına dogru yürüyordum camın görünmeyen tarafına bir sandalye çekip oturdum. Daniel içeri havalı havalı sorgu odasına girdi.Hiç vakit kaybetmeden sorguya başlamıştı. Ama Clark sanki beni görüyormuş gibi benim oldugum tarafa bakıyordu içim ürpermişti. Dan odadan çıktı . Ve benim oldugum odaya dogru geldi.Sinirli sinirli

'' Bu şerefsizde kesin birşey var ben biliyorum masum gibi durabilir . Ama kesin birşey var''

'' Sakin olur musun Dan?

Dan biraz sakinleşmişti ama yine de burnundan soluyordu. Biraz hava almak için dışarıya çıkmıştık. Birer kahve aldık ve Micheal'ı aradık. Evde hiçbirşey çıkmamıştı.

'' Bir ipucu bile yokmuş'' dedi Dan.

'' Yarın kızın cenazesi kalkcak bizim de gitmemiz gerek belki bir süpeli buluruz'' dedim.

Dan hüzünlü hüzünlü kafasını sallamıştı.İçimden bu herifi yakalamamız lazım diye söylendim. İşe geri döndük gece yarısına kadar üçümüz kafa patlatmıştık. Ama bir ipucu dahi bulamamıştık. Bütün gözler Clark Andersondaydı. Hepimiz evlerimize dogru yola koyulmuştuk. Evin önüne geldigimiz de yerde bir çicek vardı. Kartta; Sadece benimsin ! yazıyordu . Aslında ürkmüştüm. Mic olamazdı.Bütün gün beraberdik hem öyle bir şey yapsa Mic bir üpucu verirdi. Dan zaten öyle birşey yapmazdı. Benim kardeşim di ve birde sevgilisi vardı. Agaçların orda birşey geçtigini gördügüm anda belimde ki silahı çıkardım.Agaçlara dogru koştum.

''Kim var orda'' '' Ellerini havaya kaldır'' gittigimde hiçbir şey yoktu. Salak saçma stres ediyorum.Eve dogru yürüp eşek gibi cantamdan anahtarı aramaya başladım. Vee sonunda buldum. Yüzümde kocaman bir gülümseme oldu. İçeri girdim. Aslında bu çicegin kimden geldigini ögrenmek istiyordum. Mic'i arasam diye düşündüm.Ama yersiz yere endişelenmesini istemedim. Yukarıya çıkıp. Yatak odasına girdim.Üstümü degiştirmek yerine sevgili yatagıma kendimi attım ve o derin uykunun kollarına bıraktım kendimi.

DANİEL

Oley diyordum. İçimden bu uzun günün sonunda evime gelmiştim. Hemen odama koştum. Annan'ın öyle masum uyuşuna görünce dogru kadını buldugumu bir kez daha düşündüm. Hemen duşa girdim. Anna terli terli yataga girmemem konusunda hep uyarıyordu. Hemem üstümü giydim ve sevgilime sarılıp onun kokusunu çeke çeke uykuya daldım.

MİCHEAL

O kadar yorucu güne ragmen Morganın beni öpüşü gözümün önünden gitmemişti arabanın içinde düşündükçe seviniyordum. Evimin önüne helince paspasın üstünde bir zarf vardı. Bu kimden diye düşünmeden edemedim. Bu zamanda mektup mu kaldı diye düşündüm. Kapıyı açtım ve rahat koltuguma oturdum. İsimsizdi daha çok merak etmiştim . Kağıdı açtım ve büyük harflerle

''ONDAN UZAK DUR YOKSA BEN DURDURMASINI BİLİRİM'' yazıyordu.

Tehtitlere alışıktım. Her zaman ki gibi. Aynı zaman da kimden bahsettiginden haberim yoktu. Zihnim iyi olmadıgını kötü şeyler olcagını söylüyordu.