The Reader And The Writer (ON-GOING)

Chapter 2

"Tine, are you feeling okay now?" Nag-aalalang tanong sakanya ng mommy nya kinaumagahan.

"I'm feeling okay now, mom." Nakangiti kong sagot sakanya.

"Ahh, sorry ha? hindi kasi agad ako nakauwi kahapon, gabi na'kong nakauwi." Pagso-sorry ni mommy sakin.

"It's okay,mom, inalagaan naman po ako ni kuya." Nakangiting sabi ko sakanya.

"Okay, stay here,  okay? kukuha lang ako ng makakain mo" Tumango lang ako at kinuha ang cellphone ko.
Magwa-wattpad nalang ako.

-----
Basa lang ako ng basa hanggang sa makabalik na si mommy na may dala-dalang tray.

"Here's your foods, Eatwell, okay?" Tumango lang ako at nagsimula ng kumain. Lumabas na rin si mommy, mamimili daw sya ng pagkain namin, pupunta kasi kaming Palawan the day after tomorrow.

----
Pagkatapos kong kumain, kinuha ko yung libro na binabasa ko, By the way, Natapos kona pala yung 'My man' Grabe, napaka tragic ng ending!

Dahil sa kaka-basa, di ko namalayan ang oras, 11:00 na pala, kailangan ko nang maglunch para makainom na ako ng gamot, sumakit kasi ulit ang ulo ko kanina habang nagbabasa ako.

-----

Saktong paglabas ko ng kwarto ko, nakasalubong ko si kuya..

"Oh, Tine, are you okay?" Nag-aalalang tanong nya, naku! ang OA talaga ng kapatid ko, masyadong pinapahala kung gaano nya ako kamahal hahaha.

"Yes po, kuya. Bytheway, thankyou pala sa pag-alaga sakin kagabi, huh? Ikaw kuya ha! first time mo'kong inalagaan pag may sakit ako hahaha." Tsaka ako humagalpak ng tawa, KALOKA e hahaha.

"Anything for you,babygirl. E, ano namang masama dun kung inalagaan kita? Yung ibang mga kuya nga dyan e walang pakealam sa kapatid nila e,tsk!" Ayy hala? galit na.

"SORRY kuya, di lang talaga ako makapaniwala na aalagaan mo'ko kagabi, nasanay na kasi ako na si mommy ang nag-aalaga sakin pag may lagnat ako, SORRY kuya, iloveyou." Then, niyakap ko sya ng mahigpit.^_^

"OHH babygirl, kuya loves you so much, always remember that."

"Hey, tama na yan,  bumaba't kumain na tayo."Natatawang awat samin nina mommy't daddy na kakalabas lang din ng kwarto nila.

Nagtawanan lang kami at bumaba na.

------
Pag-katapos kong kumain, umakyat na ako at pumunta sa woke-in closet ko para kumuha ng damit at para makaligo na.

Simpleng white t-shirt lang na may design na Doraemon ang pinili kong damit at maliit na shorts,  Yeah, maliit na shorts lang ang isusuot ko pag nasa bahay lang, di naman ako umaalis e, minsan lang hehe.

Pagkatapos kong maligo, Lumabas na ako ng kwarto ko, naiinip kasi ako,  tsaka masakit mata ko kaya di na muna ako magbabasa ngayon, maybe later.

Hmmm, Umalis na rin pala si Ate Marie kagabi, hays, di man lang ako nakapag paalam ng maayos sakanya.:(

Btw, hays, grade 11 na pala ako next week, may klase nanaman huhu.Oh crap! I don't have any school supplies yet! buti nalang naalala ko.

Nagpatuloy lang ako sa pagbaba ng hagdan hanggang sa makasalubong ko si kuya.

"Kuya?" Tawag-pansin ko sakanya.

"Yes, babygirl? D'you need anything?",Nagtatakang tanong nya.

"Kuya, pwede mo ba akong samahan sa Mall? bibili lang po ako school supplies ko, Please, Kuya?" *puppy eyes* Sabay yakap sa braso nya. ^_^

"Ohh, babygirl, You know me very well, huh? You know that i can't resist that beautiful eyes of yours. " Nakangising sabi ni kuya kaya sigurado na ako na sasamahan nya ako hehehehe.

"Hehe kuya, Please?"

"Hahaha, of course, babygirl! Sasamahan ka ni kuya, magbibihis lang ako." Nakangiting saad nya kaya tumango ako.

Bumalik na rin muna ako ng kwarto ko para magpalit ng damit, Croptop, blue jeans at sneakers ang suot ko ngayon hehe.

Pagkalabas ko ng kwarto ko,  saktong kakalabas lang din ni kuya sa kwarto nya, And guess what?! parehas kami ng suot na sapatos hahaha.

"What the hell?!Ikaw babygirl, huh, ginagawa mo sapatos ko." Panunukso nya sa akin.

"No! Hindi kita ginaga, huh!" Sabay irap ko sakanya at bumaba na,  narinig kopa ang nakakaasar nyang tawa, tss! Hindi naman talaga ha?!

----
Nandito na kami sa loob ng kotse nya, tss, Kanina pa sya nagpapa-sorry sakin pero di ko sya pinapansin. Kakaasar kasi sya.

"Hey, babygirl, What d'you want me to do, huh?"Nag-aalalang tanong nya, HAHAHAHA lam kona! *evil grin*

"H-Hey don't look at me like that!" Natatakot na utos nya, HAHAHAHA.

"Okay, gusto mo na patawarin na kita, Right kuya?" Nakangising tanong ko sakanya.

"Yeah." Simpleng sagot nya kaya lalo ako na-excite.

"Buy me 10 wattpad books,  Then,  ikaw magbabayad ng bibilhin kong school supplies." Nakangiti kong sabi sakanya at namutla naman sya.

"Wth?! Uubusin mo ba lama ng wallet ko,  Huh?!" Galit na sigaw nya kaya nawala ang excitement ko,  Huwaaaaa  naiiyak ako. (。•́︿•̀。)

"Huwag na Lang po, kuya." Malungkot na sabi ko at tumingin sa labas ng bintana, Pinaandar nya na rin ang kotse.

Nakakalungkot.( •̥́ ˍ •̀ू ) Kala ko madadagdagan nanaman mga koleksyon ko e, Hindi naman pala.

"Nandito na tayo." Seryosong sabi ni kuya at bumaba na,  hindi nya'ko pinagbuksan ng pinto at hindi nya rin ako tinawag ng 'babygirl'. Galit sya.(ಥ_ಥ) 

Lumabas na ako at kotse at sumunod sakanya, pero di ko na sya makita kaya pumunta nalang ako sa second floor ng Mall,  nandun kasi yung mga school supplies.

Habang namimili ako ng notebook,  Naiiyak ako huhuhu.  Naiimagine ko na libro iting mga notebook at bumubili ako ng marami. (。•́︿•̀。) Pero parang malabo ng mangyari yun,  Huhuhu.

Di ko napansin na tumulo na ang luha ko,  at nag sunud-sunod na iyon.(๑ १д१).

"Babygirl?" Alam kong si kuya yon pero di ko sya hinarap, ayaw kong makita nya'kong umiiyak.

"Hey." Tawag nya ulit sakin and this time, hinapit na nya ang braso ko paharap sakanya.

"W-why are you crying?" Nag-aalalang tanong nya. Hays, tunatanong pa ba yan?

"Hey, pansinin mo naman si kuya, Sorry na babygirl, Hays,  dalaga kana pero iyakin ka parin." At dahil sa sinabi nya, lalo aking umiyak,  Kakaasar naman.(。•́︿•̀。)

"Hey,  sorry na." Natatawang sabi nya pero di ako pinansin,  tinulak ko sya palayo at tumakbo.

Habang tunatakbo ako, biglang sumakit ang ulo ko.

"A-ahh!" Daing ko ng kumirot iyon, Ang sakit.

"Rieeee....."

Lalong sumakit ang ulo ko ng may marinig akong boses ng lalaki.

"Rieeee..."

AYAN na nanaman sya, Unti-unti ay nakakaramdam ako ng pagka-hilo.
At hindi nagtagal ay nawalan na ako ng malay.

Sino ba talaga ako?