Playing Safe

Twenty two:

Twenty two:

masyado ko na atang iniisip yung nangyari kahapon. yung pag iwan sakin ni Nathan. sigura naman mahalga talaga yung pinuntahan nya di ba. si Damon, pagkatapos nya kong ihatid sa bahay. nawala na yung pagkakataon kong tanungin ulit sya sa problema nya. nagpasalamat ako sa kanya sa paghatid pero, wala akong natanggap na sagot doon, dahil pagkababa na pagkababa ko ng kotse nya agad itong umandar at umalis. eventhough Nathan left me that night, there will alaways be Damon.

"penny for your thoughts?" tumingala ako at nakita ko si Kevin. nakaupo kasi ako sa hagdan ng gymnasium.

"you shouldve stop thinking something unworthy, Serenity. sige ka mabaliw ka nyan sa kakaisip" napasimangot naman ako sa payo nya.

"whatever Kevin Whatever!" inismiran ko sya, I heard him chuckle at my side.

"Di nga serenity, share your problems" aniya.

"tingin mo seryoso sakin si Nathan?" tanong ko sa kanya. natigil sya at tumingin g diretso sa akin, ang lalim ng tingin nya.

"what do you think?" balik nyang tanong habang malalim parin ang tingin sa akin.

napayuko ako "I- I dont know" my voice cracked. shit! Serenity Dont freaking cry!

"of course he is Serenity Francisco. gagawin nya ba lahat ng ginagawa nya ngayon kung hindi sya seryoso. Hindi nya ginawa sa mga flings nya lahat ng ginagawa nya para sayo" hinimas nya yung buhok ko. He's still acting as a big brother to me. I wonder how can I return all of this.

umalis kami ni Kevin sa Gymnasium pagkatapos namin magkwehtuhan. matagal na in simula ng makapag usap kami ng ganoon. kasi lagi kong kasama si Nathan at sya naman sila Damon at yung iba pa. Lunch na at sumabay ako kay Deana papunta ng Cafeteria. pagkarating namin. nandoon na yung mga lalaki, at masayang nagukwentuhan. umupo si Deana sa tabi ni Lee at Adam. ako naman sa tabi ni Nathan dahil sya na mismo ng naghatak ng upuan paa sa akin. kaya inulan na naman sya ng kantyaw mula sa kanila.

"Serenity pasensya ka na sa nangyari kahapon" ani Nathan. "okay lang, mahalaga lang siguro talaga yun di ba?" I can hear bitterness in my voice.

"Actually-"

"Nathaniel!" pareho kaming napatingin kay Damon nang matalim nyang tinitigan si Nathan. narinig ko naman na bumuntong hininga si Nathan

"I'm very sorry Serenity" yun nalang ang sinabi nya. pakiramdam ko may tinatago sila sakin. bakit pinigilan ni Damon si Nathan sa sasabihin nya.

 "Serenity, ihahatid ulit kita hah. wag ka mag-alala hindi na kita iiwan ulit" I nodded and smiled faintly.

gusto ko nalang malaman kung bakit pinipigilan ni Damon si Nathan sa sasabihin nya kanina. nang lumabas na kami ng Cafeteria. sinundan ko si Damon papunta sa field. tumigil sya sa paglalakad ng maramdaman nyang nakasunod ako sa kanya. hindi parin sya lumilingon pero nakatigil lang sya doon sa kinatatayuan nya.