After Toon

1. Bölüm

L: Mesajıma nereden başlasam bilmiyorum. Şu an gerçekten çok utanıyorum. Böyle olmasını hayal etmemiştim aslında ama mesaj atmak için ekranın başına geçer geçmez heyecanlanmaya başladım. Ben L, yani zaten kullanıcı adımdan görebiliyorsun. Tanrım... Saçmalamayı bırakıp asıl konuya geçmeliyim bir an önce. Bir süredir webtoonunu takip ediyorum. Belki bölümleri oyladığımı görmüşsündür. Yorumlarımı da. Hatta bazılarını cevaplamıştın. Şunu söylemek istiyorum ki çizimlerine ve çizimlerinin arasında oluşturduğun o dünyaya hayranım. Kurgu ve senaryoyu da kendin yaptığını söylemiştin bir yorumda (evet, o yorum da benim yorumumdu bunu biliyorum) bu yüzden webtoonlarına gerçekten bayılıyorum. İnsanı kendine çeken kurguların ve sade, gösterişten uzak içten çizimlerin beni hayran bıraktı. Aslında mesaj atma nedenim bu değildi, yani bütün bu yazdıklarımın sen de farkındasındır. Yıllardır yaptığın bir iş sonuçta değil mi? Asıl söylemek istediğim şey şu ki her bir çiziminde kendimi görüyorum. Bilirsin, her insanın dibe vurduğu anlar olur ve webtoonunla ilk tanıştığımda gerçekten öyle bir anımdaydım. Ama tıpkı karakterlerin gibi, battığım yerden yavaşça çıkmaya çalışıyorum şu günlerde ve sen farkında olmasan da bana oldukça destek oluyorsun. Çok meşgul olmalısın ve zaten her gün böyle mesajlar alıyorsundur, belki bu mesajımı görmeyeceksin bile ama sen görmesen de yine de sana teşekkür ederim. Beni çok mutlu ettiğini bilmeni isterdim. Farkında olmadan, elimi tuttuğun için teşekkürler. Kendine çok iyi bak. Özellikle de kalbime işleyen çizimleri yapan ellerine.

Hunietoonie: Vay canına.

L: Anlamadım?

Hunietoonie: Kusura bakma. Bir anda ne diyeceğimi bilemedim. Tanrım. Bir saniye bekleyebilir misin? Kendimi ev arkadaşıma çimdikletmem lazım.

L: Tamam?

Hunietoonie: Sen ciddi misin? Yani gerçekten bana mesaj attığına emin misin? Başka birine atacakken bana atmış olabilir misin?

L: Tam olarak sana atmıştım aslında.

Hunietoonie: Ben... Ben gerçekten ne diyeceğimi bilmiyorum. Şaşkınlığım için çok özür dilerim çünkü hayatımda ilk defa birinden böyle mesaj alıyorum. En azından webtoon işine başladığımdan beri.

L: Ciddi olamazsın?

Hunietoonie: Çok ciddiyim. Off... Bu çok utanç verici ama benim tek okuyucum sensin ve okuman bile beni mutlu ederken böyle bir mesaj almayı beklemiyordum gerçekten. Şu an ne kadar mutlu olduğumu bilemezsin. Ve en az senin kadar heyecanlı. Bunun havalı bir cevap olması gerekiyordu sanırım? Teşekkür falan edip mesajını kapatmalıydım. Tanrım.

L: Hayır! Gerçekten bana cevap atacağını bile düşünmemiştim. Webtoon çizerlerini bilirsin, sonuçta sen de onlardan birisin, yorum ya da mesaj atarsın ve cevap bile vermezler... Tabii bu demek değil ki başka çizerlere de mesaj attım. İlkim sensin. Bu çok saçma oldu bir saniye. İlk mesaj attığım çizer sensin. Kendimi bir şekilde çizdiklerin aracılığı ile sana yakın gördüm ve mesaj atmak istedim. Bana cevap atmanı beklemiyordum. Tabii cevap atmasaydın sana küfür ederek webtoonunu listemden çıkartırdım. Fakat sen cevap verdin ve birinden alabileceğim en samimi cevaptı sanırım. Samimi biri olduğunu hissetmiştim ama bu kadarını beklemiyordum, teşekkür ederim. Ah... Hala heyecanlıyım galiba.

Hunietoonie: Eğer heyecanını yenmene yardımcı olacaksa söyleyeyim. Sen de benim ilkimsin. Okuyucu ve mesaj anlamında yani...

L: Okunmamana çok üzüldüm. Sinirlendim de. Sen gerçekten harikasın. Seni nasıl okumazlar? Aklım almıyor.

Hunietoonie: Biliyorsun, 4 yerli webtoon uygulaması var. İnternet sitelerini saymıyorum bile. Ya da yabancı olanları. Yüzlerce webtoon olduğunu düşünürsek... Bu kalabalıkta okunmamamı yadırgamıyorum. Daha doğrusu bu bahaneye sığınmak ağlayarak çizim bilgisayarımı camdan aşağı atmama engel oluyor.

L: Sakın! Sakın böyle bir şey yapma. Çizimlerini okumak ve her hafta yeni bölüm gelmesini beklemek beni gerçek anlamda mutlu eden tek şey. Senin adına gerçekten üzüldüm. Değerli çizimlerin adına da. Ama aynı zamanda kendimi özel hissettim. O kadar değerli bir şeyi okuyan tek kişi olmak iyi hissettirdi.

Hunietoonie: Bir de ev arkadaşım okuyor ama o sayılmaz sanırım. Gördüklerini iki saniye sonra unuttuğuna eminim.

L: Ev arkadaşın mı var? Ben yalnızım ve şu an iyi ki yalnızım diyorum. Yüzümün bu halini kimsenin görmesini istemem. Domates gibiyim.

Hunietoonie: Görmeyi isterdim. Tatlı olacağına eminim.

L: Hiç sanmıyorum. Tatlı diye anılacak en son şey yüzüm sanırım. Bu arada benim artık çıkmam gerek.

Hunietoonie: Sanırım benim de çıkmam gerek. Ev arkadaşım psikopat sevgilisi ile tartıştı ve bilirsin, küfür ederken yardıma ihtiyacı olabilir.

L: Haha, kolay gelsin o zaman sana.

Hunietoonie: Bir saniye!

L: Evet?

Hunietoonie: Sana mesaj atabilir miyim? Yani sana görüşürüz diyebilir miyim ve bu görüşürüz gerçekten görüşürüz olur mu?

L: Gerçekten çıkmam gerek. Görüşürüz Hunie.

Hunietoonie: Görüşürüz, L. 

-----------

ŞU AN ÇOK DEĞİŞİK HİSSEDİYORUM ŞALSKDLAKDLAŞDKŞLDKADAD

Texting yazıp yazamadığıma dair bir fikrim yok bence yazamıyorum ama neyse işte zaten 5 bölüm olacak o yüzden çok takmadan utancımda boğulmak istiyorum şalskdaskş

Fic yazmaya ilk defa başlamış gibi hissetmem normal mi? şlkasdlşsakdşakd

Textingler gerçekten bilmediğim bir dünya ve yazarken zorlandığımı itiraf etmeliyim, hatta baya uzun paragraflar yazarken buldum kendimi aslşdkşlkaşda

O yüzden umarım beğenmişsinizdir 

Tanıtımı attıktan sonra çok güzel ve çok tatlı yorumlar aldım sizi hayal kırıklığına uğratmam istemem ve şey, beni gerçekten mutlu ettiniz 

Sizi seviyorum ve öyleyse görüşmek üzere <3