Te vdesesh per se gjalli.

Kapitulli 2°

~Një urrë qe s'ka mbarim~

Pershendetje. Quhem Elis , Elis Sallaku. Jam nje djale 18 vjec i cili jetoj ne Rome. Do te thoni ju, Rome , ehh mjafton vetem fjala Rome dhe gjithcka ka nje kuptim ndryshe , te bukur , nje jete normale , mes luksit e argetimit , por jo. E verteta qendron komplet ndryshe. Jam mesuar me pak. Mundoja te genjeja veten me ato qe kisha , ne fakt jo te genjeja veten por ti gezohesha asaj qe kisha.

Para se te trasferohesha ne Rome , jeta ime ka qene nje "ferr" ku hera heres lulezonin lule parajse ,hera heres futej ndonje rreze drite por prap erresira mundohej ta perpinte. Por ndonjeher mendoj se fal atij "ferri" jam bere ky qe jam sot. Kam mesuar sec do te thot te sakrifikosh , kam mesuar cdo te thote te dashurosh , madje madje ne disa raste te jem dhe Djalli vet. (Sic me flisnin shoket e mi). Jam munduar te jetoja ne situata normale por Zoti me sprovonte duke me krijuar lloj-lloj vorbullash te cilat benin qe hera heres te me ndryshonin menyren e te menduarit. Kam ecur ne rruge pa drita , kam ecur ne urra pa mbarim , ne rryma ku mundoheshin te me kthenin mbas , por jo. Ne jete duhet te dish ku te frymezohesh dhe kjo eshte e gjitha. "Qeni qe leh nuk te ha" thon , por prap se prap ti trembesh. Ehh as vet nuk jam i sigurt per at qe jam duke bere por ama jetoj , jetoj duke mos menduar per te nesermen , por si te jetoj ndjesine e te qenit i plotesuar.

Ne Tirane cdo gje ndryshonte , njerezit , mentaliteti , deshira per te jetuar , madje dhe flladi i eres ndryshonte. Isha mesuar. Ne fakt nuk isha mesuar te jetoja pa dike ku deri dje me jepte force , adrenaline. Por ajo qe u be u be , bera me te miren e mundshme. Bera per te miren e te gjitheve.
Por cdo hap ne jete ka pasojat dhe cmimet e saj . Ja qe ky hapi im kishte me shum surpriza sec duhej.
Deri para disa viteve beja nje jete normale duke u munduar te mbyllja syte , duke pare vetem kembet e mija qe hidhnin hapa. Shoqeria ishte e mbushur me plot kafshe te erga , nga ato te eturat per gjak deri tek ato qe luftonin per mbijetese. Ishte shume e cuditshme te shikoje dicka te tille ne 2017 . Mirepo kisha frike, kisha frike te vazhdoja perpara , kisha frik te mendoja qe beja pjes ne ate xhungel ku helmi i gjarprit mund te te vinte nga te gjitha anet ku ti as qe e imagjinoje , fundja kjo eshte "shoqeria shqiptare". Aty ku fundi dhe fillim behen bashke , ku funderrinat dhe suksesi i japin doren njeri-tjetrit.
Por le ti kthehemi asaj qe nisem.
Elisi, po po , un Elisi dora vet, ja dola te isha i qete duke mos pare vetem kembet por duke pare gjithe te tjeret nga larte , duke pare kush gabonte e kush ecte ne rrugen e drejtesise, kush dashuronte e kush lendonte. E pra , guret qe lash , i lash jo per te lene dicka mbi emrin tim , por per tu dhene mesazh atyre qe nuk besojne se mund tja dalin apo ecin me friken se nuk duan qe e verteta te dali ne shesh.

------------------------------------------------------------------
Miq , le te themi qe bazohem ne ate qe un quaj psikologji e jetes. Ne qofte se jeni gati te dini se cfare do te thote te jetosh duke mos kuptuar qe thell ,brenda vetes po vdisje dita-dites , shikoje qe cdo petale venitej dita-dites. E pra lexues pasi te kuptonin ate qe un dua te ndaje me ju dua qe vertet mesazhi te kete fuqi te kuptohet qarte dhe pse jo te jete sadopak nje grimce duke kuptuar  ate qe un dua te ndaj me ju❤🌈
~mos harroni duke me treguar se cfare mendoni dhe si e mendoni historine ne vazhdim~  (like & share) and sure Peace & Love👼❤