Secretly an Assassination Expert

34

Part 2

Hindi nanalo si Wonwoo bilang Lakan ng school nila pero nakatanggap naman ito ng award bilang 'audience's favourite' dahil na rin siguro sa maraming taga-ibang section ang nahatak ni Seungcheol para tumili sa representative nila at siyempre dahil na rin sa looks ni Wonwoo.

Si Chelsea naman ang itinanghal na Lakambini, at natupad na ang pinakahihiling niyang mapansin ng ultimate crush niyang si Lee Chan dahil ito ang nanalong Lakan.

Pabalik na si Wonwoo ng classroom dala-dala ang mga damit na ginamit niya ng biglang may isang lalaking tumigil sa harap niya.

"Uhm, J-jeon Wonwoo?" Nauutal na sabi nito habang napapakamot sa ulo.

Nginitian ito ni Wonwoo bago nagtanong kung ano ang kailangan nito. Ang lalaking ito ay si Wen Junhui na kaklase niya since 9th grade pa. Napalingon si Wonwoo sa mga kaibigan ni Junhui na sila Hansol at Seungkwan na inaasar ang huli sa di kalayuan.

"Uhm... Ano, may gagawin ka ba mamaya?" Tanong ni Junhui.

Nagtataka man ay umiling na lang si Wonwoo sa tanong nito.

"P-pwede bang—"

"Wonwoo!" Nagulat si Wonwoo ng may tumawag sa pangalan niya at bigla pang umakbay sa kanya. Napatingala siya kay Mingyu na nakangiti kay Junhui.

"Sabay tayo uuwi mamaya diba?" Tanong nito habang nakatitig pa rin kay Junhui kaya inakala ni Wonwoo na si Junhui nga ang kausap nito.

"Diba, Wonwoo?" Nang lumingon si Mingyu kay Wonwoo ay saka lang narealise ng huli na siya nga ang tinatanong nito.

Pero hindi niya maalalang may pinagusapan silang sabay uuwi ni Mingyu.

"Hindi—"

"Sige, Wen. Una na kami." Paalam ni Mingyu at bahagyang hinatak si Wonwoo paalis ng gymnasium. Naiwang nakasimangot si Junhui habang pinapanuod ang pigura ng dalawa.

"Ano bang trip mo?" Tanong ni Wonwoo bago inalis ang pagkakaakbay ni Mingyu sa kanya.

"Ikaw."

"'Wag mo akong ginagago, Kim Mingyu. Wala akong panahon sa mga trip mo." Naiiling na sabi ni Wonwoo bago ipinagpatuloy magisa ang paglalakad papunta sa classroom nila bitbit ang mga gamit.

"Ako na magdala niyan." Sabi ni Mingyu bago inagaw ang mga paper bags mula sa kamay ni Wonwoo. Napailing na lang si Wonwoo at pinabayaan si Mingyu.

"Pero sabay pa rin tayong uuwi mamaya, a?"

———————

"Hindi ka ba mapapalayo kung dito ka dadaan?" Tanong ni Wonwoo habang naglalakad pauwi kasabay si Mingyu. Umiling lang bilang sagot ang huli.

"Hindi naman. May alam akong shortcut malapit dito pauwi. Dun nga lang sa matalahib na lugar." Dagdag pa nito bago nagkibit balikat.

May mga maliliit na boses ang nagsimulang magingay sa loob ng ulo ni Wonwoo, para bang hinehele siya ng mga ito.

Napapikit si Wonwoo at ininda ang bahagyang pagsirko sirko ng puso niya sa loob ng dibdib at ang pagkulo ng mga kung anong bagay sa tiyan niya. Bumuntong hininga siya bago idinilat ang mata. Pagbukas ng mga mata niya ay nawala ang lahat ng emosyon nito at tila naging isang shell na walang laman ang katawan. Kinuha niya ang bag niya para hanapin ang isang bagay.

Nakita niya sa loob ng maliit na pocket sa loob ng bag niya ang isang swiss knife na palagi niyang dala-dala kung saan. Matapos salatin ang napakatalas na blade nito, muli niyang isinara ang bag at nagsimulang maghum ng isang children's rhyme na malapit sa kanya. Nagsimula rin siyang maglakad habang nagbabounce.

"Bakit biglang ang lively mo?" Tanong ni Mingyu habang nakakunot ang noo. He immediately knew that something is up with Wonwoo.

Wonwoo only gave him a crooked smile.

Napabuntong hininga si Mingyu at hinila si Wonwoo papunta sa isang eskinita na diretso papunta sa shortcut na sinasabi niyang papunta sa bahay niya. Hindi na siya nasorpresa ng hindi man lang magreact si Wonwoo sa ginawa niya. Patuloy pa rin itong naghahum ng kung anong kanta.

Isinandal niya si Wonwoo sa isang puno habang hinihingal na nakatitig dito. Medyo may kalayuan ang nilakad nila para lang marating ang liblib na parte ng talahiban. Nanatiling nakangiti si Wonwoo sa kanya.

"Wonwoo..." Marahang tawag ni Mingyu at insinandal ang sarili sa pader na nasa tapat lang nila. Itinilt ni Wonwoo ang ulo ng bahagya bago kinuha ang swiss knife sa bag niya at lumapit kay Mingyu.

Hindi alam ni Mingyu kung bakit hindi siya kinakabahan o natatakot sa mga mata ni Wonwoo'ng mistulang tinakasan ng kaluluwa. Pati rin ang mahigpit na pagkakakapit nito sa swiss knife ay parang walang epekto sa tulalang si Mingyu. Hindi na siya nagulat dahil alam niya namang may balak talagang burahin siya ni Wonwoo sa mundong ibabaw.

Ang hindi niya lang alam ay kung bakit na siyang dapat reason kung bakit siya nakikipaglapit dito. Pero mukhang iba ata ang nagtulak sa kanya para makipagkaibigan dito.

Mingyu knew that he was not worthy to be living his life now. Mingyu knew that he was not worthy to be loved for he has done a lot of horrible things, crimes. He's been doing some nasty jobs to earn for a living.

Mingyu didn't know how he ended up with such dirty jobs, but he was only eight years old when he commited his first crime. It was murder. And the victim was his own father.

The thin difference of a murder from a homicide is that a homicide is a case where someone unintentionally killed another person, and murder comes with an actual intent of killing. Mingyu's case was non debatably the latter.

And he knew how terrible it made him feel every time someone pays him just to take some people's lives. That's why he always ended up regretting it later, or wanting for his own death.

And his death would probably be served by Wonwoo in a silver platter.

Lumapit si Wonwoo at halos maramadaman na ni Mingyu ang hininga nito sa chin niya. Kumabog ang puso niya sa loob ng dibdib niya sa hindi niya malamang kadahilanan.

But he was a hundred percent sure it wasn't brought by nervousness.

Idiniin ni Wonwoo ang swiss knife sa braso ni Mingyu na naging dahilan ng hapdi sa balat ng huli. He felt his fresh blood flowing down to his hands from the wound Wonwoo made.

But Mingyu kept a solid look. He watched the crooked smile of Wonwoo's before he pictured Wonwoo's more innocent smile the guy showed him a few day ago. That smile was his favourite. How Wonwoo crinkled his nose... How his lips showed his perfect set of teeth... It was no doubt Mingyu's favourite.

Then it strucked Mingyu.

Hahayaan niya bang matulad si Wonwoo sa kanya? Isang halimaw na ang ikinabubuhay ay ang pagkitil ng buhay ng iba? Would he let that innocent smile of Wonwoo's disappear?

Mingyu held Wonwoo's hand before he pushed his own body closer to the latter.

He kissed Wonwoo. He kissed him so damn good even after Wonwoo tried pushing him. He deepened the kiss until he heard the faint clanking of the knife's blade as soon as it hit the ground. He felt Wonwoo's hands slowly crawling to his shoulders, the sweet tickle it brings to his skin made him more mad for this guy's kiss.

He kissed Wonwoo, and he soon realised that romance is still better than some action/thriller-packed scenes.

∞